در میان پزشکان کشورهای مختلف در این سالها آنورکسیا کاملاً معمول شده است؛اختلال روحی که افراد مبتلا به آن خود را مجبور به تحمل گرسنگی می‌کنند تا حتی به صورت بیمارگونه لاغر شوند. در اثر این اختلال افراد زیادی حتی در آمریکا به بیمارستان افتاده اند و جانشان را از دست داده‌اند.
در این دوران که همه جا را تب لاغر شدن گرفته اما در غرب آفریقا کشوری وجود دارد که دخترهای جوان برای چاق شدن دست به هر کاری می‌زنند تا هر چه زودتر بتوانند ازدواج کنند و به خانه بخت بروند. در میان مردم موریتانی چاق بودن زنها به معنی زیبایی آنهاست؛ هر چقدر زن چاقتر باشد پرستیژ خانوادگی‌اش بیشتر است و پولدارتر و از طبقه بهتری به حساب می‌آید. به خاطر همین باور بسیاری از خانواده‌ها دخترهای خود را در سنین رشد مجبور می‌کنند تا هر چه می‌توانند بیشتر غذا بخورند. شبکه اچ‌بی‌او به تازگی مستندی در این رابطه ساخته است که نشان می‌دهد استفاده از داروهای افزایش دهنده وزن در میان مردم این کشور حسابی رایج است. استفاده از داروهای مضر افزایش وزن اما پایان ماجرا نیست. خوراندن اجباری غذا به دخترها از سن حدود ۷ سالگی شروع می‌شود و بیشتر بچه‌ها را مجبور به خوردن چندین لیتر شیر شتر در طول روز می‌کنند.
دخترها وقتی به سن ازدواج می‌رسند به کمپ‌های چاقی فرستاده می‌شوند؛ جایی که روزانه مجبور به اجرای رژیم غذایی با ۱۵ هزار کالُری انرژی می‌شوند. برای صبحانه خوردن تکه‌ها نان که در روغن زیتون غوطه‌ور بوده‌اند ضروری است و تا رسیدن به ناهار هم چند وعده غذایی باید خورده شود. نوشیدنی همراه همه وعده‌های غذایی شیر پرچربی شتر است. خوردن بیش از اندازه غذا برای بسیاری از دخترها و زنان موریتانی یک شکنجه تمام‌عیار است. سازمان بهداشت جهانی در گزارشی تخمین زده است که یک چهارم زنان موریتانیایی از بیماری چاقی رنج می برند.
در کمپ‌های چاقی دخترها باید شیر بسیار چرب شتر بخورند.
برخی از این زنان به علت مشکلات قلبی و عروقی در بیمارستانها بستری می‌شوند و برخی از آنها به خاطر بیماری‌های قلبی و کبدی جانشان را از دست می‌دهد. استفاده از داروهای چاقی در عرض چند ماه زنها ۳۰ کیلوگرم اضافه وزن پیدا می‌کنند که باعث ترک خوردگی استخوان‌ها می‌شود. حتی افراد تحصیلکرده با دیدگاه سنتی درباره زیباتر بودن زنان چاق موافق هستند.
