طرح مفهومی جدیدی که توسط شرکت بلژیکی مورفوکود ارائه شده، آینده‌ای را به تصویر می‌کشد که در آن توربین‌های بادی غول‌آسایی سر از آب اقیانوس بر خواهند آورد که مجهز به امکانات سکونتی تفننی و آینده‌نگرانه‌ای برای کارکنان بهره‌بردار هر توربین خواهند بود. آن چه الهام بخش طراحی چنین سکونت گاه‌هایی شده، گزارش انجمن انرژی بادی اروپا بود که در آن براورد شده که تا سال ۲۰۳۰/۱۴۰۹، ۳۰۰ هزار شغل فراساحلی در زمینه انرژی باد وجود خواهد داشت. از آنجا که رفت و آمد به وسط اقیانوس آن هم هر روز کار چندان ساده‌ای نیست (البته اگر نگوییم غیرممکن)، خدمه و کارشناسان تعمیر و بهره برداری مجبور خواهند بود که روی توربین زندگی کنند، و زمان خود را بین تماشای زیبایی اقیانوس و رو به راه نگاه داشتن ژنراتورها تقسیم کنند.
این طرح رویایی ریشه در تلاش‌های دوران معاصر برای احیای ساختمان‌های صنعتی متروکه و تبدیل آنها به ساختمان‌های مسکونی دارد. ولی این سکونت‌گاه‌ها با حذف مرحله «متروکه» بودن، عملکرد مکانیکی و زندگی لوکس را به طور همزمان به ارمغان می‌آورند.
ولی بر خلاف سکونت‌گاه‌های لوکس جدید در یک انبار بازسازی شده، خوابگاه یک توربین از نظر جدا افتاده بودن بیشتر شبیه به ایستگاه فضایی بین‌المللی، ایستگاه‌های قطبی یا یک چاه نفت است. این طرح مفهومی تنها به چالش‌های زیبایی شناختی زندگی فراساحلی پرداخته است. پشتیبانی و تامین لوازم مورد نیاز افراد روی دریا خیلی ساده‌تر از تغذیه آنها در فضا است، و انسان‌ها هم البته نشان داده‌اند که به خوبی می‌توانند بر این چالش غلبه کنند.
خبرآنلاین
