به گزارش جام به نقل از شبکه یورونیوز، در ماه ژوئن گزارشی درباره شرایط زندگی و کار نامناسب برخی از کارگران در کشورهایی که بعنوان مدل اقتصادی مطرح هستند پخش شد.
آنها کارگرانی هستند که از کشورهای اروپای شرقی به اجبار به این شرکتهای تولیدی فرستاده شده اند و قبل از ترک کشور به آنها وعده های بهتری داده شده بود. اما اکنون با خوابگاه هایی مملو از جمعیت، ساعات کاری زیاد و حداقل حقوق مجبور به کار هستند.
استفان ویل از مسئولان دولت ایالتی نیدرزاکسن می گوید: «این شیوه باید متوقف شود. باید با افرادی که در شرکتهای آلمانی کار می کنند رفتاری انسانی شود و ضروری است که آنها نیز نمایندگانی در شوراهای کار داشته باشند.»
در آلمان، قانون حداقل دستمزد وجود ندارد. بنابراین همه چیز مجاز است و برای یک ساعت کار بین سه تا شش یورو پرداخت می شود و حقوق ماهانه بین سیصد تا پانصد یورو است.
این موضوع در بخش های خاصی مانند بخش محصولات گوشتی بیش از دیگر بخش ها شایع است و این اجازه را به مدیران شرکتها می دهد که در نهایت تولیداتی با قیمتی بسیار مطلوب برای مصرف کنندگان به بازار عرضه کنند.
این شرایط کار تنها برای مهاجران آلمان نیست و حدود دو میلیون کارگر فقیر در این کشور وجود دارد. این کارگران کم هزینه توسط کارفرمایانشان در دیگر کشورهای عضو اتحادیه به این کشور فرستاده می شوند و کمیسیون اروپا تخمین می زند که تعداد کارگرانی از این دست حدود یک و نیم میلیون نفر باشد.
این سبک از بهره برداری از کارگران را باید برده داری مدرن نامید و نتیجه آن نیز بی ثباتی در تمام بخش های اقتصاد است. اتحادیه اروپا در حل این مشکل ناتوان است زیرا ایجاد هماهنگی در قوانین کار تمام کشورهای عضو امر پیچیده ای است. حتی حل این مشکل در داخل آلمان نیز بسختی امکان پذیر است.
رئیس انجمن صنایع غذایی ایالت نیدرزاکسن می گوید: «در یک شرکت تولیدی، موضوعاتی مانند خرید مواد اولیه، تولید محصول دلخواه و یا استفاده از خدماتی خاص برای پیشبرد کارها، بخشی از آزادی و حق کارآفرین محسوب می شود و این در قانون نیز آمده است و قانون گذار می تواند این شرایط را تنها کمی تغییر دهد . بنابراین آنچه که اکنون در گفتگوها مطرح می شود، بیشتر فعالیتها و حرفهای انتخاباتی است.»
جدای از بحث های انتخاباتی، این مشکل در آلمان بسیار واقعی و جدی است . چند ماه پیش تصاویری از فعالیت کارگران در شرکت بزرگ آمازون پخش شد که انتقادهای بسیاری را برانگیخت. شرایط کار و مسکن کارکنان و فعالیت آنها تحت نظارت ماموران امنیتی، همگی یادآور فعالیت نئونازی ها بود.
