امیدسلیمی بنی: مسئولیت نگهداری از زنان خیابانی و دختران فراری با بهزیستی است، ولی وزارت کشور باید تعداد آنها را اعلام کند. احمد اسفندیاری سرپرست سازمان بهزیستی می گوید: “وزارت کشور تنها مرجع رسمی اعلام آمار زنان فراری در کشور است.”
البته “زنان فراری” نیز ترکیب جدیدی است که به تازگی به کار گرفته شده، زیرا “زنان خیابانی” و “دختران فراری” دو گروه شناخته شده از آسیب دیدگان اجتماعی بودند که پیش از این در بهزیستی برایشان تسهیلاتی در نظر گرفته شده بود. با تمام این احوال، وزارت کشور تاکنون درباره تعداد این زنان و دختران، اظهار نظری نکرده است، تنها سخنی که از سوی مسئولان وابسته به وزارت کشور، یعنی نیروی انتظامی منتشر شد، این بود که آمار اعلام شده زنان خیابانی تکذیب شد.
چرا آمار، داغ است؟
سنت سالهای گذشته مسئولان بهزیستی، ارائه آمار عملکرد درباره زنان خیابانی و دختران فراری و همچنین تعداد آنها بود. ۶ سال پیش، هادی معتمدی ،مدیر کل دفتر آسیبهای اجتماعی بهزیستی کشور گفته بود آمار نجومی درباره این پدیده را قبول ندارد ولی وی در همان زمان اعلام کرده بود ۴ هزار زن خیابانی در کشور وجود دارد که بهزیستی تنها قادر است سالانه ۱۵۰۰ نفر از آنها را ساماندهی کند. البته هیچ تضمینی هم وجود نداشت که زنان خیابانی “ساماندهی شده” به خیابان بازنگردند. زیرا این مقام مسئول گفته بود نیمی از زنانی که ساماندهی شده اند، به چرخه کارگری جنسی در مقابل دریافت پول، بازمی گردند.
پس از گذشت ۶ سال از اعلام رسمی تعداد این زنان توسط بهزیستی، اکنون وضعیت کاهش یا افزایش تعداد آسیب دیدگانی که در گروه زنان خیابانی و دختران فراری جای می گیرند، معلوم نیست. انگار سنت اعلام واقعیتها در بهزیستی به فراموشی سپرده شده، هر چند جسته و گریخته، افرادی که مسئولیت دولتی در این باب ندارند، اظهار نظرهایی می کنند.
بهزیستی، توانا در انجام وظایف یا ناتوان؟
سئوال اصلی در این بحث را توان ساماندهی بهزیستی برای گروه های یاد شده شکل می دهد. یکی از مسئولان نگهداری از دختران فراری در گفتگو با خبرآنلاین گفته بود: بهزیستی نمی تواند به تمام دختران فراری کمک کند. دکتر غنچه راهب، همچنین از تعطیلی چند خانه ای که برای نگهداری از دختران فراری در تهران تاسیس شده بود، خبر داد و گفت: “موج فرار دختران به قدری زیاد است که بهزیستی قادر به سرویس دهی به تمام آنها نبوده، به همین خاطر برخی از مراکز نگهداری از این کودکان تعطیل شده است.”
اخباری نیز از ناتوانی بهزیستی در ارائه مستمری کافی به افراد تحت پوشش خود، منتشر شده که در آن، میزان پرداخت ماهانه نقدی به هر فرد تحت پوشش، بین ۲۵ تا ۴۰ هزار تومان اعلام شده بود.
با این حال برخی از پژوهشگران می گویند امسال مشاهده دختران فراری در پارکها، ۱۰درصد کمتر از سال گذشته است. مجید ابهری، رفتار شناس در گفتگو با خبرآنلاین می گوید: “مطالعات یک تیم پژوهشی که تعداد دختران فراری در پارکهای معروف تهران را کنترل می کرد، نشان داد دختران فراری در تهران، کمتر در انظار ظاهر می شوند.”
وی تعداد این دختران را نزدیک به ۷۵۰ نفر عنوان کرد و گفت این تعداد در سال گذشته ۱۰ درصد بیشتر بوده اند. ابهری همچنین درباره علل کاهش این تعداد از دختران فراری، توضیح داد: “با سختگیریهای نیروی انتظامی در دستگیری این دختران، بسیاری از آنها ترجیح می دهند به زندگی مخفیانه در خانه های امنی که افراد ناباب در اختیارشان می گذارند، بپردازند. آنها به طور غیرقانونی با مردانی زندگی می کنند که از آنها سوءاستفاده های جنسی می کردند و همچنین وادار به فروش مواد مخدر و سرقت می شوند.”
این پژوهشگر نیز تایید می کند که ۴ مرکز سابق نگهداری از دختران فراری در تهران، ظرفیتی به اندازه ۷۵ تا ۱۰۰ نفر داشته اند، ولی موج فرار دختران از خانه بسیار بیشتر از ظرفیت این خانه ها بوده است.
از طرف دیگر، سرپرست سازمان بهزیستی، این مشکلات را قبول ندارد و می گوید محدودیتی در ساماندهی زنان فراری در کشور وجود ندارد.
به گفته اسفندیاری، با زنان و دختران فراری براساس قانون برخورد می شود و سازمان بهزیستی نمی تواند بطور مستقیم درباره آنان اقدام کند. این دسته از زنان از سوی نیروی انتظامی تحویل مراکز بهزیستی می شوند. مراکز بهزیستی، شرایط بازگشت زنان فراری به خانواده را فراهم می کنند و با هماهنگی مقامات قضایی آنان را به جامعه باز می گردانند.
وی بار دیگر تاکید می کند مرجع اعلام آمار این زنان و دختران، وزارت کشور است. ولی گاهی، جسته و گریخته از میان آمار نامشخص دختران فراری اعدادی به چشم می خورند. از جمله مدیرکل دفتر امور آسیب‌دیدگان اجتماعی بهزیستی که ۲ سال پیش اعلام کرده بود: “تعداد ثبت شده دختران فراری پذیرش شده در مراکز بهزیستی در سال ۸۸، برابر با ۲۵۰۰ نفر است.”
حسن موسوی چلک در مورد تعداد دخترانی که هر سال از خانه می گریزند، توضیح داده که: “ممکن است تمام دخترانی که از خانه فرار می‌کنند به مراکز بهزیستی یا نیروی انتظامی مراجعه نکنند به همین دلیل آمارهایی که در حال حاضر در ارتباط با این قبیل افراد ارائه می‌شود، تنها مربوط به افراد دستگیرشده یا مراجعه‌کننده به مراکز نیروی انتظامی یا بهزیستی است.”
اکنون به خوبی می توان منظور سرپرست سازمان بهزیستی را دریافت، زمانی که وی به عنوان مسئول اصلی رسیدگی به نتایج اسیبهای اجتماعی در گروه های زنان و دختران فراری اظهار نظر می کند، “وزارت کشور” را مسئول اعلام تعداد آنها می داند. وزارت کشور، به عنوان سرپرست قانونی نیروی انتظامی، آمار بازداشت و ارجاع دختران و زنان فراری به دادگاه ها را می داند و اطلاعات سازمان بهزیستی در این خصوص نیز در اختیار این وزارتخانه قرار می گیرد. ولی این وزارتخانه تاکنون اطلاعات خود درباره زنان و دختران فراری را منتشر نکرده است. اکنون این واقعیتها، آمار ندارند.
مرجع خبر: خبرآنلاین
