طرح جمعیت که در کمسیون فرهنگی مجلس در حال بررسی و تصویب است دو ماده از آن اشتغال دختران، زنان و افراد مجرد را با مشکل جدی روبرو می کند. اگر این دو ماده همان گونه که نوشته شده اند به تصویب برسند دختران و زنان برای یافتن شغل می روند انتهای لیست و مجردها هم از یافتن کار محروم می شوند.
ماده (۹) طرح جمعیت می گوید: “در کلیه بخش‌های دولتی و غیر دولتی اولویت استخدام به ترتیب با مردان دارای فرزند و سپس مردان متاهل فاقد فرزند و سپس زنان دارای فرزند می باشد. به کارگیری یا استخدام افراد مجرد واجد شرایط در صورت عدم وجود متقاضیان متاهل واجد شرایط بلامانع است.”
می گذریم از این که کلمه اولویت در قانون به چه معنی می تواند باشد و این که آیا این ماده در حد یک انشاء است یا الزام است و عمل نکردن به آن جرم روشن نیست. روشن نیست که آیا قانونی بی ضمانت اجرا است تا آن جا که لازم باشد به آن استناد شود و آن جا هم که نه، نه.
ماده (۱۰) این طرح هم می گوید: “۵ سال پس از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون، جذب افراد مجرد به عضویت هیات علمی در تمامی دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی و پژوهشی دولتی و غیر دولتی و معلمین مدارس در مقاطع مختلف تحصیلی، ممنوع است. تنها در صورت نبودن متقاضی متاهل واجد شرایط با تایید بالاترین مقام دستگاه، جذب افراد مجرد بلامانع خواهد بود.”
کیست که نداند تحصیل و اشتغال و ازدواج و فرزندآوری همه انتخاب است که به خود فرد بستگی دارد. این حق طبیعی یک انسان است که خود انتخاب کند آن چه را که می خواهد و آن چه را که نمی خواهد. طرح مزبور برای دستیابی به هدف ازدیاد جمعیت فرصت و حق انتخاب شغل دختران و مجردین را محدود و محصور می کند. داشتن شغل حق مسلم هر فرد است. آیا کسی هست که اجازه تبعیض و اهانت به دختران به جرم دختر بودن را ندهد و از حق انسانی دختران و مجردها دفاع کند؟
مردم مجلسیان و دولتیان را انتخاب نمی کنند تا برای خود قیم گرفته باشند. وظیفه مجلسیان و دولتیان خدمترسانی، توسعه امکانات و ایجاد فرصت ها برای مردم است. فرق است بین قیم و خدمتگزار که قیم حق انتخاب را به خود می دهد و خدمتگزار در خدمت انتخاب های مردم است. هر امری با احترام به حفظ و تقویت حق انتخاب باشد مبتنی بر کرامت انسانی انسان هاست و هر آن چه حق انتخاب را محدود و محصور می کند مبتنی بر خوار و خفیف کردن و تحقیر یک انسان است و اهانت آمیز.
خداوند که خالق است و رب و رازق و مالک، ایمان و عبودیت انسان را به هدایت می سپارد و راه پیش پای آدمیان را هم “انتخاب” می گذارد و نه جبر که “لااکراه فی الدین”. خداوند باری تعالی به بنده اش حق انتخاب می دهد و هدایتش می کند تا بهترین را برگزیند و این روشی است بر تکریم انسان. در مقابل، قرآن در معرفی خلق و خوی استکباری می فرماید که فرعون انسان ها را خفیف می کند تا او را اطاعت کنند “فاستخف قومه فاطاعوه”. اگر محروم کردن انسان ها از حقوق انسانی و محدود و محصور کردن و گرفتن حق انتخاب ها خوار و خفیف کردن انسان نیست پس نام این کار چیست؟ با این نگرش و هدایت شفاف و روشن قرآنی، مباد این که قانونی وضع شود که از طریق محروم کردن زنان از دستیابی به اشتغال که حق مسلم هر فرد است بخواهد اهداف خود را دنبال کند.
وظیفه مجلسیان و دولتیان احترام به حق انتخاب افراد است و ایجاد زمینه و فرصت و امکانات که مردم را در انتخاب هایشان یاری رساند. بدیهی است این سخن در مخالفت با سیاستگزاری و قانونگزاری و اجرا در جهت اهداف مسولین که ازدیاد جمعیت است نمی باشد. سخن بر سر این است که مسولین برای دستیابی به اهداف خود وظیفه دارند که امکانات و فرصت ها را برای مردم تقویت کنند و آموزش های لازم را بدهند و این به معنی خدمتگزاری است. مسولین به جای ایجاد مشقت و بن بست ها برای مردم و محدود و محروم کردن آن ها وظیفه دارند به گونه ای کار کنند که مردم بتوانند از انتخاب های بیشتر و متفاوت، آن را که بهتر و مناسب می دانند انتخاب کنند. اگر ملجسیان و دولتیان به خود حق بدهند که به جای مردم فکر کنند و به جای مردم تصمیم بگیرند و به جای مردم راه هایی را ببندند و راه هایی را باز کنند که در تقابل با انتخابگری مردم باشد نقش قیم را برای آن ها بازی کرده اند و نه خدمتگزار را. خداوند باریتعالی حتی برای پیامبر رحمتش هم این نقش را نپسندیده که به او می فرماید “لست علیهم بمسییطر” – تو بر آن ها سیطره نداری-
پیشنهاددهندگان و دفاع کنندگان و بررسی کنندگان و تصویب کنندگان طرحی که ازدیاد زایمان زنان را پی می گیرد و مصوب می کند مردان هستند. مردانی که از اساس و ریشه به دلیل مرد بودن نمی توانند بدانند که زنان چرا و به چه دلیل “عطای داشتن بجه های بیشتر را به لقایش” بخشیده اند. اگر زنان ترجیح داده اند که تعداد کمتری فرزند به دنیا بیاورند برای چیست و مشکلشان چه؟ به طور قطع در میان تحقیق های دانشگاه ها پاسخ به این سوال داده شده که اگر سیاستگزاران و قانونگزاران به آن پاسخ ها توجه کنند به طور قطع طرح را به گونه دیگری خواهند نوشت. طرحی که زنان را انسان با کرامت می بیند با همه حقوق انسانی و نه موجودی که در فرزندآوری خلاصه می شود.
بانوان بزرگواری که مقام و منصبی در مراکز سیاستگزاری و قانونگزاری و اجرا و کلیه دستگاه ها دارند توجه داشته باشند که این زمان زمان اقدام است برای حفظ کرامت انسانی زنان. جامعه و زنان از متولیان “امور زنان” در دستگاه های مختلف اعم از معاونت های ریاست جمهوری و مشاوران و معاونین و مدیران کل وزارتخانه ها و سازمان ها و بنیادها در “امور زنان” و شوراهای عالی و فراکسیون زنان مجلس و رسانه ها و سایر متولیان زنان توقع و تقاضای حضور تاثیرگذار در این ارتباط را دارد. طرح یا لایحه و یا برنامه ای که انتخاب را برای زنان محدود تر و از این طریق حقوق آنان را ضایع و تبعیض را عمیق تر و ریشه دارتر و تقویت می کند از نظر زنان محکوم است. این گونه قوانین و برنامه ها و طرح ها از این رو که به جایگاه انسانی خدشه وارد می کند از نظر ملت ناپسند و محکوم به شکست است.
کسانی که این گونه قوانین را که نگاهش نسبت به زنان اهانت آمیز و تحقیرآمیز است بنویسند، کسانی که از آن دفاع کنند و کسانی که آن ها را تصویب کنند باید بدانند که زنان از راه هایی که در دستیابی به جایگاه انسانی خود رفته اند بازنخواهند گشت. کسانی که با داشتن امکانات و فرصت در جهت پیشگیری و نفی این گونه قوانین با سکوت و کم کاری فرصت سوزی کنند و اجازه دهند این گونه اهانت ها به جایگاه انسانی زنان به قانون تبدیل شود نزد ملت این عمل را در کارنامه عمل خود ثبت کرده اند.
اگر طرح مزبور با مواد اهانت آمیزش نسبت به زنان و نسبت به افراد مجرد در کمسیون مصوب شود و برای تصویب نهایی به صحن بیاید کم کاری ها، کوتاهی ها و عدم پیگیری مطالبات زنان به نام چه کسانی ثبت خواهد شد؟ امروز کاری کنیم پیش از آن که فرصت ها از دست بروند که فردا دیر است و جبران مافات سخت.
راه های ارتباط:
info@iranzanan.com
iranzanan.ir
