در کنار نامناسب بودن زیرساخت‌ها، نگاه مردم ما به معلولان هم بسیار با نگاه دیگران تفاوت دارد. یک نفر نقل می‌کند قرار بوده در سمیناری خارجی شرکت کند. او می‌بایست با شخصی در این جلسه ملاقات می کرده اما موفق به یافتن این شخص که از مسئولان جلسه هم بوده نمیشده است. وقتی از خانمی که در آنجا حضور داشته سراغ آن شخص را می‌گیرد او می‌گوید فلان شخص که شما به دنبالش می‌گردید همان کسی است که لباس آبی دارد و آن جلو نشسته. بعد که متوجه می‌شود شخص جستجوگر موفق نشده فرد مورد نظر خود را پیدا کند گفته همان که موهای رنگ روشنی دارد. اما این مشخصه هم کارگشا نبوده است. آن خانم چندین ویژگی دیگر فرد مورد نظر را بیان می‌کند و دست آخر می‌گوید همان کسی که بر روی صندلی چرخدار نشسته است.
مراد از این مثال این بود که در ممالک مترقی، واقعا به یک شخص معلول به عنوان فردی جدا از جامعه نگاه نمی‌شود. در واقع این توانمندی‌های فرد معلول است که پیشاپیش وی قرار می‌گیرد اما اینجا ضعف‌ها و محدودیت‌هاست که جلوتر هستند.
برگزاری روز پارالمپیک و یا هفته پارالمپیک، این حسن را دارد که مردم از طریق رسانه‌ها به طور ملموس‌تری با این بخش عظیم از جامعه آشنا می‌شوند. دولت نیز باید زیرساخت‌های شهری را تجهیز کند تا خللی در انجام وظایف روزانه این افراد که اکثرا نیروی کار جامعه هم هستند، ایجاد نشود.
روز پایانی هفته پارالمپکی با حضور هزاران نفر روز چهارشنبه در سالن ۱۲ هزارنفری آزادی برگزار شد. حضور هنزمندان بنامی چون سعید پیردوست، فاطمه معتمدآریا و نیکی کریمی در این مراسم، ستودنی است. چهره‌هایی از این دست هم مورد اقبال شهروندان هستند و هم توجه مسئولان را به این بخش از جامعه حجلب می‌کنند.
احسان حدادی و مهدی مهدوی کیا با حضور در این مراسم، دل بسیاری از افراد دارای معلولیت را شاد کردند و موجبات خرسندی آنها را فراهم آوردند. حدادی کسب مدال توسط ورزشکاران معلول را شاهکار خواند و مهدوی کیا هم گفت حتی با چشمان باز هم به سختی میتواند گل بزند و برایش جای بسی شگفتی است که چطور بازیکنان تیم فوتبال نابینایان چشم بسته گل می‌زنند.
روز چهارشنبه ۱۳ آذر که همزمان مصادف بود با روز معلولان، روزی بود که معلولان راه نرفتند بلکه از شادمانی پرواز کردند. به هر تقدیر جامعه معلولان کشور نیاز به توجهی بیش از این دارد و برنامه هفته پارالمپیک توجهات را به خود جلب می‌کند.
فاطمه معتمد آریا و نیکی کریمی که با حضور خود در این برنامه، بر رونق آن افزوده بودند، در لحظاتی از مراسم به وسط زمین رفتند و پابه پای دیگر معلولان بوچیا بازی کردند. حضور هنرمندان در اینگونه مراسم به شادی و دلگرمی حاضران میانجامد.
مراسم البته می‌توانست شادتر و متنوع تر هم برگزار شود و فقط منحصر به عمو پورنگ و سنجد نباشد اما مسئولان کمیته ملی پارالمپیک گفتند به دلیل مصادف شدن این مراسم با ایام ماه صفر، دستشان از اجرای برنامه‌های بازتر کوتاه بود.
با این حال همه اینها باعث نشد شخصی مثل سعید پیردوست سالن را زودتر از موعد ترک کند. بازیگر “گوزن‌ها” تا پایان مراسم بر روی صندلی خود تکیه زد و با معلولان ماند.
