پرویز اسماعیلی طی مطلبی در صفحه شخصی خود آورده است: برخی رسانه‌ها طی هفته‌های اخیر علاقه زیادی برای انتقال محمد نهاوندیان از ریاست دفتر رئیس‌جمهور به مقر سازمان ملل در نیویورک نشان داده‌اند.
مصاحبه‌هایی هم انجام شد و حتی افرادی، فراتر از اینکه وی را «شایسته‌ترین فرد برای اعزام به آمریکا» دانستند، پیشاپیش به ارزیابی کارنامه‌شان در نمایندگی ایران در سازمان ملل نیز پرداختند.
قبلاً نماینده مورد نظر جمهوری اسلامی ایران معرفی شده و تاکنون تصمیم تازه‌ای در این خصوص گرفته نشده است، اصل این خبر را بنده، نهاوندیان و سخنگوی وزارت خارجه در مصاحبه‌هایی تکذیب کردیم اما علاقه برخی دوستان به انتقال رئیس دفتر رئیس جمهوری به نیویورک کماکان ادامه دارد. از روی دلسوزی است دیگر!
این اشتیاق البته به رسانه‌های آن طرف آب مثل بلومبرگ هم نشت کرده. دو دیپلمات شورای امنیت و یک دیپلمات اروپایی هم که خواستار افشای نام خود نشده‌اند(!)، معلوم نیست از کجا فهمیده‌اند که «روحانی در حال بررسی معرفی محمد نهاوندیان برای سفیری ایران در سازمان ملل است.
فارس/ظاهراً تب برخی رفتارهای رسانه‌ای و البته غیر حرفه‌ای در ایران، به فراتر از مرزها هم سرایت کرده. در سایت‌ها و نشریاتِ کمتر حرفه‌ای خودمان زیاد دیده‌ایم که علم غیب هم دارند و از جلسات برگزار نشده خبر می‌دهند و جالب‌تر اینکه متن مکالمات انجام نشده بین دو نفر را هم می‌دانند (مثل جلسه آقای ناطق نوری با نهاوندیان و انتقاد شدید از عملکرد دولت و تهدید به عدم حمایت!)؛ یا از نامه هشدار مرجع عالیقدری به رئیس‌جمهور خبر می‌دهند که نه تنها دفتر معظم له و دفتر رئیس‌جمهور خبری از این موضوع ندارند، بلکه ایشان همین چند هفته پیش در بیاناتی از رویکرد دولت تقدیر و توصیه‌هایی نیز به مسئولین اجرایی فرمودند.
البته از این دست موارد که به برخی ها «الهام» می شود و به جماعتی نمی شود، زیاد است.
اینکه دو دیپلمات سازمان ملل و یک اروپایی، آنهم بدون ذکر نام، خبر داشته باشند که رئیس جمهور ایران در حال بررسی چه موضوعی است، نشان می دهد رسانه‌های دنیا هم کم کم دارند از ما چیزهایی را یاد می گیرند. بلکه حرفه‌ای شوند.
انتشار این مطلب در بلومبرگ به نظر من قابل تامل است، چنین مطالبی اعتبارِ رسانه‌های معتبر را هم فرو خواهد ریخت. چه رسد به رسانه‌هایی که در حال توسعه‌اند.
