حمید جبلی گفت: بازیگران زودتر از دیگران مشهور می‌شوند به همین دلیل است که من را بیشتر با نام بازیگر می‌شناسند در حالیکه من کارهای دیگری هم انجام داده‌ام و انجام خواهم داد.
این هنرمند سخنانش را اینگونه ادامه داد: چون بازیگر همیشه جلوی دوربین است تنها با نام بازیگر می‌شناسنش! من از دهه ۵۰ هنرجوی کانون پرورش فکری و نوجوانان بودم و تا سال ۵۷، ۴ فیلم کوتاه را فیلمبرداری کردم و در هنرهای تجسمی و عکاسی هم فعالیت می‌کردم.
ایسنا/جبلی که در نشست نمایش دو فیلم‌اش «سال تحویل» و «پسرمریم» سخن می‌گفت، ادامه داد: فیلم «سال تحویل» را هم که در سال ۷۰ ساختم، جزو چندمین کارهای مشترک من با خانم طائرپور (تهیه‌کننده) بوده است.
این هنرمند با اشاره به شرایط اکران فیلمش «پسر مریم» که در یک سینما و تنها برای ۲۰ روز اکران شد، گفت:این نوع سینما که در دهه ۶۰ باب شده بود و کسانی مثل من که بیشتر در فضای تئاتر کار می‌کردیم و از سینما دور بودیم فکر کردیم فضای سینما تغییر کرده است بنابراین وارد این فضا شدیم. اما متاسفانه احساس می‌کنم در حال حاضر سینمای خوبی نداریم یعنی اگر۱۰۰ فیلم ساخته میشود باید حداقل ۳۰ فیلم خوب و۷۰ فیلم بدنه داشته باشیم اما در حال حاضر یا فیلم دولتی سفارشی و یا فیلم زیاد از حد تجاری داریم به همین دلیل جای این نوع سینما در کل خالی شده است.
حمید جبلی در پاسخ به پرسشی از سوی آنتونیا شرکا- منتقد برنامه سینما تک مبنی بر اینکه فیلم “پسر مریم” درباره کودک یا برای کودک است؟ گفت: فکر می‌کنم این فیلم شامل هر دو گروه میشود. شاید به نظر بیاید برخی از بخش‌های فیلم اغراق شده است اما هرچه به دنبال آن روستایی که باید در آن فیلمبرداری کنیم، می‌گشتم متوجه می‌شدم که این قصه چقدر واقعی است و ما چه اندازه از آن را باید حذف کنیم.
وی ادامه داد: طبیعتا سینمای دهه ۵۰ منهای بخش تجاری و فیلم فارسی یک راه فرار داشت و آن هم پناه بردن به سینمایی مثل کانون پرورش فکری بود. کانون افرادی مانند کیارستمی که تحت تاثیر کارهای شهید ثالث بود را داشت اما در آن دوره چاره‌ای نبود و هر کس که می‌خواست حرف جدی در سینمای فارسی بزند امکانش نبود. حتی می‌بینید که فیلم‌های امیر نادری، کیمیایی، تقوایی تا چه اندازه متفاوت هستند. این نوع سینما که نمی‌دانم اسمش را سینمای روشنفکرانه یا ریتم کند می‌گذارند بی‌خودی به وجود نیامده است و معنا دارد.
در بخش دیگری از این نشست که ۱۶ تیر ماه در خانه هنرمندان ایران برگزار شد، جبلی در پاسخ به خواهش یکی دیگر از تماشاگران مبنی بر اینکه او به فیلمسازی ادامه بدهد، پاسخ داد: من هم بعد از ۴۳ سال حق دارم کمی خسته شوم. دوست دارم جوان‌ترها به جای ما بیایند.
او با اشاره به فرشته طائرپور (تهیه‌کننده) که در نشست حاضر بود، گفت: خانم طائرپور باید به عنوان اولین فرد تصمیم بگیرند چون پولش را ایشان باید تقبل کنند.
طائرپور هم با حالتی طنزگونه پاسخ داد من فعلا در جلسات مالیاتی مبلغی اضافه نمی‌آورم!
ناگفته‌های فرشته طائرپور از ظریف، دریاچه ارومیه و چند داستان دیگر
فرشته طائرپور تهیه‌کننده فیلم «پسر مریم» در ابتدای سخنانش گفت: اجازه بدهید پیش از اینکه درباره فیلم صحبت کنم از دریاچه ارومیه که در یک نما از فیلم نمایش داده شده است، یاد کنم و اعلام حسرت کنم از اینکه چنین موقعیت جغرافیایی بی‌نظیر در دنیا به این وضعیت فعلی درآمده است.
این تهیه‌کننده درباره اینکه چطور شد که به سمت این نوع فیلمسازی رفته است؟ اظهار کرد: دو نوع فیلم در طول این سالها و از میان ۲۰ و چند فیلمی که در خانه ادبیات هنرکودکان و نوجوانان ساخته شد، وجود دارد. یک نوع مانند «گلنار» و « پاتال و آرزوهای کوچک» که به نام فیلم تفریحی برای کودکان ساخته شدند که ارزش آنها از فیلم‌های هنری و جشنواره‌ای کمتر هم نیست و دیگری فیلمهایی مانند «پسر مریم» بود.
وی یادآور شد: هنگامی که قصه «پسر مریم» را از آقای جبلی شنیدم، احساس کردم این قصه برایم جذاب است و نگاه انسانی آن برایم با ارزش است و خوب است که چنین فیلمی در آلبوم سینمای ایران قرار بگیرد. به آقای جبلی گفتم به هر قیمتی که باشد و با این فرض که در گیشه جواب نخواهد داد و با توجه به سیستم بیمار گونه‌ای که در عرضه فیلم‌های ویدئویی داریم، این فیلم را می‌سازیم.
طائرپور با بیان اینکه «پسر مریم» دستاوردهای بزرگی در جهان داشت، توضیح داد: حداقل در هشت فستیوال در ایتالیا نمایش داده شد. از همه مهمتر برای این فیلم در واتیکان و توسط وزیر فرهنگ ایتالیا نمایش ویژه گذاشتند و حداقل ۱۰ مصاحبه تلویزیونی برای این فیلم در ایتالیا داشتم. در یک مجموعه گفت‌وگوی فرهنگ‌ها که در مقر سازمان ملل آمریکا شروع می شد و در پنج ایالت دیگر ادامه پیدا می‌کرد، پنج فیلم از سینمای ایران از جمله «پسر مریم» نمایش داده شد و موفق‌ترین فیلم در آن مجموعه بود.
او همچنین به پیامد دیگر فیلم «پسر مریم» اشاره کرد و گفت: آقای ظریف که در حال حاضر وزیر امور خارجه کشورمان هستند، ۵۰۰ نسخه از این فیلم را برای نمایندگان کنگره آمریکا به عنوان هدیه کریسمس فرستادند تا نمادی از دوستی و همزیستی مسیحیان و مسلمانان و سایر اقلیت‌های مذهبی در ایران با یک فرهنگ مردمی باشد که وجود دارد.
تهیه‌کننده «پسرمریم» همچنین یادآور شد: این فیلم در ایران از دو بخش جامعه مسیحیان ایرانی و همچنین در شهر قم مورد توجه قرار گرفت. اتفاقاتی که برای این فیلم افتاد برای خود من بهترین شکل بازگشت سرمایه بود. شاید اگر بخواهم یک محاسبه فنی کنم ، این فیلم هنوز به سرمایه خودش نرسیده است اما اگر باز هم به عقب برگردم این فیلم را با کمال میل می‌سازم و اگر قصه‌ای مشابه آن را که حرف نویی در سینمای ایران می‌زند را ببینم ، بی شک پای آن می‌ایستم.
طائرپور در بخش دیگری از سخنانش گفت: متاسفانه نسل امروز ما فیلمهایی می‌بینند که باید با توجه به آن خط کشی‌های بین کودک و نوجوان را فراموش کنیم. هنگامی که دختر بچه‌های هشت ساله ما، «خرم سلطان» را از خاله خودشان هم بهتر می‌شناسند یا لباس پوشیدن خانم های ما در مراسم عروسی بیشتر شبیه زنان دربار عثمانی است تا لباس‌های معمول ایرانی، دیگر نمی‌توان این خط کشی‌ها را دید.
این تهیه‌کننده با اشاره به روزگاری که در آن فیلمی همچون «پسرمریم» ساخته شد، یادآور شد: با این فیلم یادم آمد که چقدر حال ما در آن سالها خوب بود. چقدر بی مهابا فیلم می‌ساختیم. در اولین سالی که کار تهیه کنندگی و تولید را شروع کردم، دو فیلم ساختم. سال بعد هم دو فیلم دیگر ساختم. در آن سالها که کوچک بودیم به ما اعتبار دادند و احترام گذاشتند تا بزرگ شدیم. بعدها سالهایی آمد که آدمهای کوچک به ما که بزرگ شده بودیم بسیار سخت گرفتند. خوشحالم که از این دوران عبور کردیم، امیدوارم نسلی که در راه است با همان روحیه‌ای که ما فیلم می‌ساختیم، فیلم بسازد.
او گفت: فضای پشت صحنه و پر از کودکی و عشق و امید کمک می‌کرد که فیلم‌ها ماندگارتر و دلنشین‌تر می‌شدند. شاید یکی از دلایل اینکه فیلم‌ها دلنشین نیستند این است که پشت صحنه خوبی ندارند. امیدوارم نسل جدید بتواند آن روزهای ما را تجربه کند و فیلم‌های بهتری بسازد.
آنتونیا شرکا نیز که به عنوان منتقد در این جلسه حضور داشت در بخشی از صحبت‌هایش گفت: جای این فیلم‌ها در سینما خالیست و نسل‌اش منقرض شده است. هنگامی که این فیلم را دیدم با خودم فکر کردم در این سالها آقای جبلی در مقام کارگردانی چه کاری انجام می‌داده‌اند؟!
علیرضا سعادت نیا- کارگردان فیلم «مصائب چارلی» نیز که در این جلسه حضور داشت از عدم فیلمسازی حمید جبلی در این سالها گلایه کرد و گفت: می خواهم اینجا از شما قول بگیرم که یا فیلم بسازید و اگر فیلم نمی‌سازید در فیلم های ما بازی کنید.
«پسر مریم» محصول سال ۱۳۷۷ و روایتی از زندگی یک پسر بچه یتیم است که حضرت مریم (س) را که تصویرش در یک کلیسا نصب شده، مادر خود می انگارد و با کشیش این کلیسا روابطی دوستانه و عاطفی برقرار می کند.
