بهرام افشارزاده از هم دوره های فرامرز آصف محسوب می شود. خواننده ای که زمانی جزو قهرمانان دوومیدانی ایران بود.
افشارزاده در مصاحبه ای جالب در خصوص این خواننده لس آنجلسی صحبت کرده که در زیر می خوانید:
جام/فرامرز آصف هم یکی از آنهایی بود که در بازی های آسیایی تهران مدال مهمی گرفت. من سال ها با او در اردوها بودم. ما تیم ژیمناستیک بودیم، آنها دوومیدانی. ما تقریبا هم دوره بودیم. همیشه اردوهای مان با هم بود.
من، غیاثی، انتظاری خدابیامرز، آصف و خیلی های دیگر از بچه ها معمولا تو اردوها در شیرودی با هم بودیم. تمرین که تمام می شد یک بن غذا به ما می دادند که باید پیاده از امجدیه می رفتیم تا میدان فردوسی. ۵۰ متر بعد از میدان یک غذاخوری بود که پله می خورد و می رفت پایین.
برای همین نسل ما، همه با هم بودیم و رفقای صمیمی. برای همین من یکی مثل فرامرز آصف را خیلی خوب می شناختم. او پسر تحصیلکرده ای بود که مدارج تحصیلی را تا بالاترین سطح گذرانده بود. ورزشکار خیلی خوبی هم بود.
البته همان موقع هم ته صدایی داشت و کارهای هنری را هم دوست داشت. گاهی هم برای ما می خواند. البته وقتی این ها می روند خارج، جذب فضای آنجا می شوند.
به هر حال یک اتفاقاتی هم در آن سال ها افتاد. یکسری برخوردهای تند شد. این ها ورزشکار بودند و رفتند و بعد وارد فضاهای دیگری شدند. شاید اگر ما با رأفت اسلامی بیشتری در رأس ورزش کشورمان با قهرمان هایی از این دست برخورد می کردیم، می شد خیلی ها مثل آصف را هم برگرداند همین جا و کاری کرد که مواضع شان عوض شود.
واقعا همه آنها عاشق کشورشان هستند اما افتادند در مسیر دیگری. خودشان هم می دانند هیچ جای دنیا برای شان ایران نمی شود. اینها بچه های همین آب و خاک هستند. خودشان می دانند هیچ جا برای شان ایران نمی شود. این که بین مردم خودشان باشند، مردم برای شان فریاد بزنند، شأن شان را حفظ کنند و دوست شان داشته باشند. خارج از ایران، کسی آنها را نمی شناسد. آنها شهروندانی معمولی هستند.
یکی مثل آصف در رشته ورزشی خودش یک سرمایه بود. من کاری به ابعاد دیگر زندگی او ندارم. اما دیدید چقدر هم برای ورزش ایران خوب شد و هم برای خود محمد نصیری که توانستیم او را دوباره برگردانیم. محمد آمد تا بین مردمی باشد که دوستش دارند.
راستش باز هم می گویم شاید اگر آن اوایل انقلاب کمی حواس مسئولان ورزش بیشتر جمع بود با رافت اسلامی بیشتری با افرادی مثل آصف برگزار می شد، او و امثال او نمی رفتند خارج از کشور.
