کتایون ریاحی بازیگر و نویسنده، با هدف کمک به مردم سومالی، به شهر گارسیا در ۶۰۰ کیلومتری مرز کنیا و سومالی سفر کرده است. در این سفر، غوغا بیات، عکاس سینمایی مطرح، نیز او را همراهی می‌کند. ریاحی در این سفر، ضمن اهدای کمک‌های شخصی خود و بخشی از کمک‌های موسسه ” مهرآفرین پناه عصر “به مردم سومالی، در شهر گارسیا از یک کلاس درس، مکتب‌خانه آموزش قرآن، و کمپ نگهداری از قطحی زدگان بازدید کرده و ضمن اهدای کمک های نقدی به صورت نمادین نیز یک دستگاه تانکر آب را نصب و آبگیری کرد.
تکان‌دهنده‌ترین موقعیت‌های سفر به سومالی
ریاحی در یادداشتی کوتاه درباره این سفر نوشت: روز اول مهر ماه ۱۳۹۰ است و من در ۶۰۰ کیلومتری مرز کنیا و سومالی در شهر گارسیا خیابانی دیدم با انبوه آلونک و حجره‌هایی که از نایلون و پلاستیک ساخته شده است! شهری و جایی که جای زندگی نیست و فقط آنهایی که توان بیشتری دارند و یا می‌توانند از ورقه‌های حلبی و قوطی‌های خالی استفاده کنند به نفس های شمرده و آرام خود رنگ می‌دهند و زندگی می‌کنند.
تکان دهنده ترین نکته سفرم در این است که من کشوری دیدم فقیر که در اوج فقر و نداری به خنده و نگاهی گرم، میزبانی مهربانی می‌کند. مردمی در حال اضمحلال اما خوشرو و امیدوار. پس ما هم می‌خندیم تا روشنای خنده‌ها، تن نحیف و سوی این نگاه‌ها را کمرنگ و بی‌اثر نکند.
امروز من در کنیا هستم و برای کمک به قحطی زدگان سومالی که بعد از طی روزها گاه هفته ها راهپیمایی، گرسنه و تشنه خود را به کمپ داداب می‌رسانند، هر چند که تعدادی هرگز به مقصد نمی رسند. کمپ داداب بزرگترین کمپ پناهندگان است با حداقل امکانات برای بقا. کنیا خود کشور فقیری است و شهرمرزی کوچک داداب که در فاصله کمی با کمپ داداب قرار دارد جز فقیرترین شهرهای کنیاست ولی با این وجود آن‌ها میزبان پناهدگان و قحطی زدگان سومالیایی هستند، نکته تکان دهنده همین بود.
نصب تانک آب توسط کتایون ریاحی
آب، بزرگترین مشکل صحرای عظیم افریقاست. چیزی که برای ما قابل درک نیست. یک جرعه آب می‌تواند زندگی‌ای را نجات دهد. من به شکرانه آبی که در سرزمین‌مان ایران وجود دارد، تعدادی تانک آب برای منطقه خریداری کردم، که به کمک سه إیرانی فعال که چرتی اکتز را در آنجا فعال کرده اند و صلیب سرخ توانستم، کمک های خود و مهرافرین را به دست مردم برسانم.
در آنجا مکانی بود به نام خانه ماما هانی، بیشتر کودکانی که به هر دلیل خانواده خود را از دست داده‌اند به اینجا اورده می‌شوند. ماما هانی پیرزنی است که با کمک های مردمی بیش از سیصد کودک و نوجوان را که برخی از انان معلولند را نگهداری می‌کند. بخشی از هدیه مادران و کودکان مهرآفرین در این خانه اهدأ شد. کودکان اینجا سومالیایی و کنیایی، مسلمان و مسیحی هستند. هر کس به این خانه درامد، آبش دهید، نانش دهید و از ایمانش نپرسید خدایا، امید این مردم را ناامید مکن، خدایا این مردم را دریاب و عزیز بدار.
کتایون ریاحی کار حرفه‌ای را با نویسندگی برای کودکان آغاز و با فیلم «خبرچین» به سینما آمد. اما فیلم در نیمه راه متوقف شد و او برای بازی در فیلم «پاییزان» انتخاب شد. در آن زمان در سینما چندان موفق نبود، اما با بازی در مجموعه «پدرسالار» توانست خود را مطرح کند و حضور او در مجموعه‌های «روزهای زندگی» و به ویژه زنجیره تلویزیونی «پس از باران» از او چهره محبوبی ساخت. ریاحی موفق شد در مجموعه‌های «پس از باران» و «شب دهم» بازی بسیار زیبایی ارائه دهد. او پس از پنج سال دوری از سینما با بازی در شام آخر مهم‌ترین و زیباترین بازی دوران زندگی خود را به معرض نمایش گذاشت و برای بازی در همین فیلم نامزد جایزه بهترین بازی نقش اول زن از بیستمین جشنواره فیلم فجر شد. «این زن حرف نمی‌زند» دیگر فیلمی بود که توانایی‌های کتایون ریاحی را به رخ همگان کشید. ریاحی برای بازی در این فیلم هم کاندیدای جایزه از هفتمین جشن خانه سینما شد.
ریاحی، بعد از بازی در سریال تلویزیونی «یوسف پیامبر»، بازیگری را کنار گذاشت و اعلام کرد که به نوشتن ادامه می‌دهد. او، به واسطه پخش مجموعه تلویزیونی یوسف پیامبر، در ۹۰ شبکه ماهواره‌ای کابلی و تلویزیونی، چهره‌ای شناخته شده به حساب می‌آید و در این سفر در کنار کمک‌های شخصی خود به نمایندگی از سوی موسسه مهر آفرین، کمک‌هایی را از طرف این موسسه به مردم سومالی اهدا کرده است.
