وی در ادامه افزود: «خانواده ها خیلی سخت اجازه می دادند تا بچه ها فوتبال بازی کنند. خانواده من هم همین طور بود و مادرم سخت اجازه می داد. با بچه ها بر سر یک ساعت خاص قرار می گذاشتیم و یواشکی بیرون می رفتیم. یک بار که سر برادر بزرگم شکست؛ کار من برای بیرون رفتن از خانه سخت تر شد ولی ما کوتاه نیاوردیم. گاهی در خانه با بالشت گل درست می کردیم و در خانه ۷۰ متری به همراه دو برادرم بازی می کردیم و خیلی چیزها را هم شکاندیم.»
استیلی درباره آشنایی اش با امیر قلعه نویی گفت: «قلعه نویی از محله علی آباد می آمد. با هم آشنایی نداشتیم اما با هم بازی می کردیم.»
وی درباره شروع فوتبالش در تیم استقلال جنوب خاطرنشان کرد: «شروع فوتبالم در تیم استقلال بود. مرحوم دانایی فرد، آندرانیک اسکندریان آنجا تمرین می کردند. با اینکه پرسولیسی بودم به تمرین آن ها می رفتم و با آن بازیکنان عکس می گرفتم. الان آن زمین به نام استقلال جنوب دایر است. اردشیر لارودی الفبای فوتبال را در آنجا به من آموخت. اسم آن تیم استقلال جنوب بود. عشق زمین چمن داشتیم و به این مسائل فکر نمی کردیم.»
بازیکن اسبق تیم ملی ایران همچنین اذعان داشت: «به پاس رفتم. مناجاتی پنج نفر را از جوانان به بزرگسالان آورد. من و برادرم و سه نفر دیگر انتخاب شدیم و به تیم پاس بالا رفتیم که در شهرک اکباتان تمرین می کرد. سه اتوبوس سوار می شدیم و پیاده روی زیاد داشتیم تا به محل تمرین برسیم و موقع برگشت دیگر کاملا شب شده بود.»
وی درباره رفتنش به پرسپولیس ادامه داد: «سال ۶۹ با علی آقا (پروین) قرار داشتم. ۴۵۰ هزار تومان قرارداد بستم برای دو سال. این مبلغ به صورت قسطی به ما داده شد. یک باشگاه همان موقع به من ۵ میلیون می داد که می توانستم با آن در نازی آباد خانه بخرم. اما همه فوتبالم را مدیون پرسپولیس و هوادارانش هستم. دعای مادرم و لطف خدا خیلی به من کمک کرد تا بتوانم جایگاهی برای خودم در این فوتبال دست و پا کنم.»
استیلی درباره پروین گفت: «ایشان شخصیت منحصر به فردی داشت. من به عنوان بازیکن ایشان را خیلی دوست داشتم. هر حرفی می زد می دانستم از ته دل نمی گوید و ناراحت نمی شدم. در زمین نماینده ایشان بودم. چون به من صحبت هایش را انتقال می داد. رابطه خوبی با هم داشتیم. اولین کسی بودم که پروین پیراهنش را با رضایت خودش به من داد. سال ۷۸ اولین بازی بعد از برگشت شان، خود پروین پیراهن خودش را به من داد. با اصرار ایشان پیراهن را پوشیدم. تمام هواداران احساس خاصی در آن بازی داشتند. سال ۸۰ بعد از قهرمانی پیراهن را برگرداندم و خواستم به کلکسیون خود علی آقا برود. سنم بالا رفته بود و می ترسیدم دیگر قهرمان نشوم. پیراهن ۲۵ را پوشیدم و بین دو عدد به علاوه گذاشتم چون علاقه خاصی به عدد ۷ داشتم.»
وی درباره وردش به دنیای مربیگری بیان داشت: «یک دفعه مربی نشدم. سال ۸۲ پروین به من گفت می توانی دو سال دیگر بازی کنی یا بمانی کنار من و دستیار شوی یا بستری را فراهم می کنیم که به خارج بروی و دوره های مربیگری را بگذرانی. در ۱۰ دقیقه فوتبال را کنار گذاشتم. فوتبالیست ها در اوج کنار بروند بهتر است. به منصوریان و مهدوی کیا هم گفتم بهتر است زودتر خداحافظی کنید. روی نیمکت نشستن برای این بازیکنان با آن سابقه درخشان خوب نیست. اسما حرفه ای هستیم ولی در اصل حرفه ای نیستیم.»
استیلی در ادامه افزود: «تمام دوران مربیگری را در پرسپولیس گذراندم. با دستیار سوم و چهارم شروع کردم. کنار پروین، سوبل، هان و دنیزلی بودم. با قطبی ارتباط داشتم و همراه کاشانی ایشان را آوردیم. طرز تفکرمان باعث به وجود آمدن مشکل شد. بعد از مدتی قطبی آمد و بعد از چندین سال که قهرمان نشدیم توانستیم به صورت دراماتیک لیگ را فتح کنیم. بازیکنان بزرگی داشتیم که برای تیم مشکل ایجاد می کردند. حاشیه سازی می کردند و قطبی با این حاشیه ها چندان آشنا نبود. قهرمانی شیرینی بود و نمی خواهم از کسی اسم ببرم تا کام هواداران تلخ شود.»
سرمربی پیشین ملوان درباره سرمربی گری پرسپولیس تصریح کرد: «۸۲ تا ۸۶ دستیار بودم و بعد از آن دیگر نمی خواستم دستیار باشم. رفیق باز هستم و آن زمان به پرسپولیس آمدم. از اولین بازی با علم به وجود حاشیه، به دلیل مشکل کاشانی با تربیت بدنی ما هیچ بازیکنی جذب نکردیم. رفتن دایی و جایگزین شدن من باعث شد حاشیه ها بیشتر شود. از رفاقت پشیمان نیستم اما از آمدن به پرسپولیس پشیمانم. خیلی برای دوستی و رفاقت ارزش قائل هستم. خودم از بین رفتم به خاطر رفقایم.»
وی همچنین گفت: «هر کسی شخصیت خاص خودش را دارد. گفتند چرا فحش نمی دهی. گفتم همه چیزم را از دست می دهم جز اخلاقم. روی سکوها خیلی مشکل وجود داشت. در تاریخ پرسپولیس سابقه نداشت به کسی ۴۵ دقیقه فرصت ندهند. اولین بازی نمی توانست خودجوش باشد این شعارها. هواداران باید باهوش تر باشد.»
سرمربی اسبق تیم فوتبال پرسپولیس همچنین عنوان کرد: «تنها جایی که موفقیت هایم بهتر بود تیم استیل آذین بود. از لیگ یک آمدیم. ۷۰ درصد لیگ یکی بودیم. ۶، ۷ بازیکن اضافه شدند. پنجم شدیم. در شاهین بوشهر هم فوتبال خوبی بازی می کردیم. برای موفقیت یک تیم باید حلقه هایی به هم وصل باشد. یکی از این حلقه ها مسائل مالی و اقتصادی است و بازیکنان خوبی در شاهین به خاطر همین مشکل جذب نکردیم. در ملوان هم مشکلات را می دانید و خودم خواستم بروم.»
استیلی در پایان گفت: «امیدوارم سال خوبی برای هموطنان باشد. بیشتر به فوتبال بپردازیم تا حاشیه.»
