اظهارات مایلی کهن را در ادامه می خوانید:
* چرا شما این قدر انتقاد می‌کنید؟
– اگر زبانم را می بستم، مثل شما به ۵۰۰ میلیارد می‌گفتم پول خرد و سه شنبه ها می رفتم شمال!
* اگر شما وزیر ورزش بودی چه تقسیم بندی می‌کردی؟
– می‌توانستم وزیر بشوم اما خودم نشدم. احساس می‌کردم نمی‌توانم در آن پست موفق بشوم. کشورم را از خودم بیشتر دوست دارم.
* گفته بودید اتوبان رفاقت بعضی‌ها یک طرفه است.
– اتوبان من اکثرا دو طرفه است. در آن مقطع به آقای پروین گفتم هر چقدر به او احترام می‌گذاریم او هنوز ما را به صورت یک بچه نگاه می کند و گفتم رفاقت با او یک طرفه است.
* با چه کسی رفاقت نزدیک داری؟
– نادر فریادشیران.
* چه کار کرده که هیچ وقت دعوایتان نشده؟
– ما بیشترین تضاد را با همدیگر داریم. باورتان نمی‌شود. گاها یک صحبت‌هایی می‌کند که می‌گویم زیر بغل من هندوانه می‌گذاری. شما اینجا هستی که عیب من را نشان بدهی.
* چرا پسر شما فوتبالیست نشد؟
– نعیم فوتبالیست خوبی بود. با نکونام و عقیلی توی یک تیم بودند. می‌گوید بابا حق من را خورد. من سعی کردم بهترها را بردارم و به او بازی نرسید.
* تفریح غیر فوتبالی شما چیست؟
– با خانواده ام هستم. تفریح غیر فوتبالی هم به نوعی فوتبالی است. مطالعه کنم و سی دی نگاه کنم. از فوتبال لذت می برم. موسیقی را دوست دارم. نمایشگاه نقاشی و مبل و گل و کتاب می روم. اهل فیلم هم هستم.
* گفته بودی می خواهی کتاب بنویسی از یک چند روزی؟
– من هتل اوین بودم. البته در آن چند روز واقعا هم می‌شد کتاب نوشت. می‌گفتم من باید اینجا بمانم و آدم بشوم. بیشتر کسانی که آنجا بودند به خاطر مهریه بود. آنجا بود که فهمیدم مهریه را هم می دهند هم می گیرند. با زور هم می‌گیرند.
* گفته بودی که سرمربیگری پرسپولیس نوبت من است.
– وقتی یقنلی بقال شده سرمربی پرسپولیس من مایلی کهن نباید بشوم؟
* منظورتان از آن عبارت، برانکو بود؟
– نه. برانکو نه. حالا اگر فرصت داده شود دیدگاهم را می گویم
* بفرمایید؟
– برای هر چیزی یک سنجش اندازه گیری وجود دارد. من در مربیگری باشگاهی موفق نبودم که واقعیت است. من نخواستم موفق بشوم. در سایپا دفاع می‌خواستم. بازیکن خارجی می شد بیاوریم. گفتم من جوان ایرانی را ترجیح می دهم. بازیکن خارجی را دیدم گفتم ۵۰ هزار دلار برای نیم فصل. با ۵۰ هزار تا موافقت شد اما گفتم نمی خواهم. همین جوان ایرانی را استفاده می کنم. عیبی ندارد با از بین بردن خودم. ولی درباره کی روش. او یک برند است. اما برندی است که به درد کشور ما نخورده. ما با کی روش به چه مقامی رسیدیم؟ می گویند یک ربع مقابل آرژانتین خوب بازی کردیم. فوتبال ورزشی نیست که تیم قوی بتواند تیم ضعیف را له کند. خیلی وقت ها تیم ضعیف تیم بزرگ را می برد. آلمان که ۷ تا به برزیل زده بود در وقت اضافه توانست الجزایر را ببرد. ما یک سری بازیکن مثل رحمتی و خلعتبری و عقیلی داشتیم که سرمایه های ما بودند. باید سرشان را می بریدیم؟ من هم دایی را در اوج خط زدم. ولی این نبود که تا آخر عمر خط بزنم.
* بهترین مربی خارجی؟
– اوفارل.
* بهترین مربی داخلی؟
– علی پروین.
* بهترین مربی حال حاضر؟
– جوان هایی مثل یحیی داریم که یک دهم برانکو به آن‌ها وقت ندادیم. برانکو ۴ ماه قبل تیمش چهاردهم بود.
* بهترین بازیکن؟
– پروین و قلیچ خانی نابغه بوده اند. این طرف هم کریمی و مهدوی کیا و عابدزاده و خداداد و سید مهدی رحمتی و فرهاد مجیدی.
* یک خاطره‌ای از بلیت سینما دارید؟
– مادر من در ۱۸ سالگی از پدرم جدا می شود و مادرم من را با کارگری بزرگ می کند. در مقاطعی من هم سعی می کردم در کنار درس کار هم بکنم. بعضا هم جایی شلوغ بود می رفتم بلیت می خریدم می آمدم در بازار سیاه بلیت را می فروختم. یک بار بعد از مدرسه سوار اتوبوس شدم. در خیابان طالقانی فعلی دیدم سینما فیلم ۱۲ مرد خبیث را گذاشته. یکی از بهترین فیلم های آن موقع بود. رفتم قاطی جمعیت سه تا بلیت خریدم. دو تا در بازار آزاد فروختم. سومی را گیر کردم. من را گرفتند بردند توی سینما و کتکم زدند. فهمیدند کتاب توی شکمم است. گفتم درس می خوانم و با این کار پول تحصیل درمی آورم. بعد، زندگی شیرین شد. رفتند بلیت را برایم فروختند و ساندویچ دادند و یک صندلی هم دادند که بنشینم و فیلم را ببینم.
* امیر قلعه نویی؟
– بعدی
* علی دایی؟
– سخت کوش
* عادل فردوسی پور؟
– عادل را دوست داشتم و الان هم دارم. اما عادل به نوعی جفا به فوتبال ما می کند. برنامه ای نیست که درباره کی روش صحبت نکند.
