به کزارش خبرنگار قضایی خبرگزاری تسنیم، آیت‌الله آملی لاریجانی در همایش سراسری قوه قضاییه، به بحث جحم گسترده خدمات در دستگاه قضایی اشاره کرد و گفت: قریب به ۱۵ میلیون پرونده در دستگاه قضایی در حال رسیدگی است و بار آن بر دوش کارکنان و قضات قرار دارد و این جدای از خدماتی است که در سایر دستگاه‌های تابعه از جمله ثبت اسناد، سازمان بازرسی و پزشکی قانون در ابعاد حجیم صورت می‌گیرد.

وی ادامه داد: گاهی نسبت به این زحمات بی‌شائبه بی‌توجهی می‌شود و ما باید این را قدر بدانیم که مجموعه خدماتی که انجام می‌شود به اعتماد و اطمینان مردم کمک می‌کند. همانطور که در سخنان رؤسای جمهوری و مجلس مطرح شد قوه قضاییه در ارتقای امنیت کشور نقش دارد. اگر قضات شجاع ما در دادسرا و دادگاه‌ها نبودند کجا چنین امنیتی متصور بود؟ در مبارزه با اشرار، سارقان مسلح و متجاوزان که به نحوی سلب امنیت مردم می‌کنند قضات شجاع ما هستند که در میدان هستند.

در برخورد با مفسدان اقتصادی قوه قضاییه کارنامه بسیار روشنی داشته و همه این را می‌دانند. در حل برخی معضلات بانکی قوه قضاییه تدبیر به خرج داده و اگر این تدبیر قضایی نبود الآن به معضل اجتماعی تبدیل شده بود و هزاران پرونده قضایی به پرونده‌های فعلی اضافه می‌شد. قوه قضاییه بنا نداشت در پرونده‌ای مثل ثامن الحجج با بگیر و ببند مسئله را پیش ببریم.

قوه قضاییه باید چتر حمایتی خود را از سرمایه‌گذاران اقتصادی داشته باشد تا آنها به راحتی سرمایه‌گذاری خود را انجام دهند. قوه قضاییه نقش بسیار مؤثری در این زمینه دارد. بازرسی کل کشور جلوی مانع تراشی برخی دستگاه‌ها اجرایی درباره سرمایه‌گذاری‌ها را گرفته است. من تأکید دارم هم قوه قضاییه و سایر قوا به مجموعه عظیمی از خدمات که صورت می‌گیرد، غفلت نکنند.

بنده به عنوان رئیس قوه قضاییه اعتراف و اذعان دارم که در دستگاه قضایی کاستی‌هایی وجود دارد که برخی از آنها قصور است و برخی مربوط به این است که به دستگاه قضایی بار می‌شود. علی‌القائده باید از نقد سازنده استقبال کنیم. نقادی اشکالی که ندارد هیچ، بلکه راه سازندگی دستگاه قضایی است. چه این نقد از داخل دستگاه قضایی باشد و چه از خارج از قوه باشد؛ آرای قضایی که صادر می‌شوند وحی منزل نیست و ممکن است دارای اشکالات باشند. برخلاف برخی ادعاها ما از نقد سازنده مکدر نمی‌شویم.

نکته مهم در ارزیابی قوه قضاییه توجه به محدودیت‌هاست. مثلاً هرجا می رویم بحث اطاله دادرسی را مطرح می‌کنند. یکی از دلایل اصلی اطاله دادرسی کمبود نیروی انسانی است. وقتی در یک شعبه گاهی ۲۰۰ پرونده در ماه وارد می‌شود و وقتی ورودی پرونده به دیوان‌عالی کشور بدون اختصاص نیروی انسانی افزایش می‌یابد، چه توقعی داریم؟

همه گفتند ما از قوه قضاییه حمایت می‌کنند. امروز دو رئیس قوه گفتند که ما موظفیم از قوه قضاییه حمایت کنیم اما در عمل این حمایت‌ها یا واقع نشده یا کمرنگ بوده و در حد برطرف شدن نیازها نبوده است. من گلایه نمی‌کنم اما واقعیت را می‌گویم. ما چه توقعی داریم از قاضی‌ای که در ماه باید ۲۰۰ پرونده را بررسی کند‌؟ آیا مجال کافی برای فکر کردن و بررسی قوانین جانبی و مسائل فقهی را به او داده‌ایم؟

گاهی گفته می‌شود یک ربع به یک پرونده فقط یک ربع وقت می‌دهیم. آیا برای کم کردن پرونده‌های طلاق توافقی یک ربع زمان کافی است‌؟ آیا در یک ربع فرصت کافی حتی برای نصیحت کردن طرفین پرونده وجود دارد؟

من باید گلایه کنم از برخی ارزیابی‌های نسنجیده؛ به جای تشکر در هفته قوه برخی افراد با اظهارات سخیفی علیه قوه حرف زدند. با وجود اینکه باید استقبال کنیم از نقد سازنده اما بعضاً هر کسی از راه می‌رسد انتقاد می‌کند و می‌گوید چرا یک پرونده ۱۲ سال طول می‌کشد؟ یا درباره پرونده قتلی اظهارنظر می‌کنند که طبیعتاً این پرونده در حال اجراست و به خاطر فراری بودن قاتل باید مفتوح باشد.

خیلی متأسفم برای این ارزیابی‌های بی‌حساب و کتاب… کسانی که از نعمت‌های انقلاب بهره‌مند بوده‌اند الآن نقش اپوزیسیون بازی می‌کنند و امیدهای مردم را ناامید می‌کنند. البته کاستی‌های وجود دارد. در دنیایی که علی‌رغم میل تمام قدرت‌های دنیا با رهبری‌های امام به پیروزی رسید و انقلابی شد که به لحاظ ساختار سیاسی و ساختارهای دیگر هیچ انقلابی شبیه آن نبود. این ملت برای دنیا الگو نیست؟ خدا می‌داند که روش و منش امام و رهبری واقعا الگوست و ساختار سیاسی جمهوری اسلامی الگوست. البته که کاستی‌هایی وجود دارد. از زمان تکون این نظام سیاسی بی‌بدیل تمام دشمنی‌ها و سخت‌ترین تحریم‌ها و جنگ ۸ ساله نیابتی را علیه ما به راه انداختند و بهترین نیروهای انقلاب را از ما گرفتند. با این وضعیت آیا نظام حرکتش رو به جلو نبوده است؟ کسی البته منکر مشکلات نیست اما نحوه بیان خیلی مهم است.

خیلی از افراد که لسان انتقاد باز کرده‌اند خودشان زمانی مسئول بوده‌اند، حالا به اپوزیسیون تبدیل شده‌اند. خیلی از این افردا خودشان اشرافی‌گری راه انداختند. این افراد به خودشان و آقازادگان و سرمایه‌داران وابسته به خودشان نگاه بکنند؛ آن‌گاه مشخص می‌شود که علت مشکلات از کجاست.