منطقه جنوب صحرای آفریقا که در دهه های اخیر بیشترین میزان آلودگی به ویروس ایدز را گزارش داده بود، در سالهای اخیر پیشرفت امیدوار کننده ای در کاهش شیوع این بیماری کسب کرده است اما کمبود منابع مالی و سرمایه گذاری تحت تاثیر بحران مالی، مبارزه با ایدز را در این منطقه را به شدت مختل کرده است. بر اساس گزارش سالانه برنامه مشترک مبارزه با ایدز سازمان ملل متحد که در ژنو منتشر شد، امیدهایی که در سالهای اخیر مبارزه با ایدز در این منطقه محروم جهان ایجاد کرده بود، اکنون با کاهش منابع مالی و سرمایه گذاریها جای خود را به موجی از نگرانی و ترس داده است.
طبق این گزارش کشورهای محروم جنوب صحرای آفریقا همچنان رتبه اول بیشترین میزان الودگی به ویروس اچ آی وی را در جهان در اختیار دارند.
در سال دو هزار و ده نزدیک به شصت و هشت درصد از افراد الوده به ویروس مهلک ایدز در جهان در این منطقه از آفریقا زندگی می کردند این در حالی است که منطقه جنوب صحرای آفریقا تنها دوازده درصد از کل جمعیت جهان را شامل می شود. طبق گزارش برنامه مشترک مبارزه با ایدز سازمان ملل متحد، در سال دو هزار و ده، هفتاد درصد از الودگیهای جدید به ویروس ایدز در جهان در جنوب صحرای آفریقا گزارش شد این در حالی است که گفته می شود در سالهای اخیر مبارزه با ایدز در این منطقه از آفریقا پیشرفتهای خوبی داشته و با کاهش موارد ابتلا به ایدز همراه بوده است.
طبق این گزارش، بدترین آمار و ارقام مربوط به ابتلا به ایدز هنوز هم در جنوب قاره آفریقا ثبت می شود و در این میان آفریقای جنوبی با داشتن پنج میلیون و ششصد هزار نفر آلوده به ویروس ایدز، در میان کشورهای جهان آلوده ترین کشور به این ویروس مرگبار محسوب می شود. به گزارش خبرگزاری شین هوا از ژنو، از سال هزار و نهصد و نود و هشت، ویروس ایدز سالانه حدود یک میلیون نفر را در کشورهای جنوب صحرای آفریقا به کام مرگ فرستاده است.
اما از آن زمان به بعد آمار مرگ و میر ناشی از بیماری ایدز یک روند نزولی را طی کرده است چرا که بنا به اعلام سازمانهای بشردوستانه بین المللی فعال در مبارزه با ایدز، میزان دسترسی به داروها و مراقبتهای مبارزه با ایدز در این منطقه تسهیل شد.
با این حال بحران اقتصادی جهان و متعاقب آن کاهش منابع مالی بین المللی، بودجه ای را که سالانه به مبارزه جهانی با ایدز اختصاص می یافت، به طور چشمگیری کاهش داده است به طوری که کمکهای جهانی به مبارزه با ایدز در سطح بین المللی از هشت میلیارد و هفتصد میلیون دلار در سال دو هزار و نه به هفت میلیارد و ششصد میلیون دلار در سال دو هزار و ده کاهش یافت.
