بانک ورزش- بهروز رسایلی
پیروزی یک بر صفر استقلال برابر العین در بازی رفت مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا مسلما نتیجهای درخشان و موثر است که می‌تواند مقدمات حضور آبی‌های تهران در جمع هشت تیم برتر آسیا را فراهم کند. استقلال به خواسته اصلی‌اش که گل نخوردن در تهران بود دست پیدا کرد و در دقایق آخر بازی هم به لطف اشتباه عجیب بازیکن العین صاحب پنالتی شد و گل برتری را مقابل این تیم به ثمر رساند. حالا علیرضا منصوریان سر به عرش می‌زند و از کسب این نتیجه در پوست خودش نمی‌گنجد. با این همه مثل بیشتر بازی‌های استقلال در مرحله گروهی، آمار نشان داد در این بازی هم استقلال مالکیت توپ کمتری نسبت به حریفش در اختیار داشته است. آبی‌ها در زمین خودی تنها ۴۵درصد از زمان بازی را صاحب توپ بودند و البته که این برای هواداران میزبان خوشایند نیست. با این همه جادوی نتیجه گرفتن همیشه باعث می‌شود این قبیل مسایل تحت‌الشعاع قرار بگیرد. علیمنصور در نشست خبری بعد از بازی هم آشکارا گفت تیمش علاقه‌ای به بازی مالکانه نداشته و فقط در پی کسب نتیجه بوده است. استقلال در مرحله گروهی هم همین رویه را در پیش گرفته بود. به عنوان مثال آنها در مجموع دو بازی رفت و برگشت با التعاون عربستان فقط ۳۵درصد مالک توپ بودند، ۹کرنر کمتر از حریف زدند و ۵۰۰پاس هم کمتر دادند! با این همه دو پیروزی برای استقلال به ثبت رسید که برای صعود این تیم کافی بود. آنچه مسلم است اینکه منصوریان فعلا در استقلال هم به همان شیوه نفت تهران از تیمش بازی میگیرد. روزی که او به استقلال آمد، مدعی شد تلفیقی از بازی بایرن‌مونیخ و اتلتیکومادرید را پیاده خواهد کرد؛ ما فعلا هر هفته داریم اتلتیکو مادرید استقلال را می‌بینیم، اما از بخش بایرن‌مونیخ این تیم خبری نیست! البته یک اصل در فوتبال هرگز عوض نمی‌شود و آن هم اینکه تا وقتی یک مربی نتیجه بگیرد، بقیه کاستی‌های او به چشم نخواهد آمد. در حال حاضر هم هواداران استقلال کاملا از شرایط تیم‌شان راضی هستند؛ به ویژه که آنها داربی تهران را هم درست با همین شرایط، یعنی مالکیت و شوت و تعداد پاس کمتر بردند. با این حال باید صبر کرد و دید روزی که این مدل بازی استقلال با کسب نتیجه همراه نباشد، باز هم هواداران با همین شدت پای علیمنصور می‌مانند یا نه.
۵۶هزار تماشاگر برای چهار بازی
اوجگیری استقلال درست از میانه فصل شروع شد. آنها در نیم‌فصل اول بدترین عملکرد ممکن را ارایه دادند و از جام حذفی هم کنار رفتند، اما پس از آن درست در شرایطی که شمارش معکوس برای اخراج منصوریان شروع شده بود، او با استقلال نتایج مناسبی کسب کرد. آنها ۱۲۰دقیقه مقابل السد قطر مقاومت کردند و این تیم را در ضربات پنالتی بردند و پس از آن هم پرسپولیس را با فوتبال «ضد توپ» و استراتژی دفاع و ضد حمله شکست دادند. بعد هم که مسیر در لیگ و آسیا برای این تیم باز شد. با این حال وقتی به نیم‌فصل اول نگاه می‌کنیم، می‌بینیم تیم منصوریان با همین شیوه بازی وقتی موفق به کسب نتیجه نمی‌شد، مطلقا برای هواداران قابل تحمل نبود و از کمترین میزان حمایت ممکن بهره می‌برد. آمار رسمی سازمان لیگ نشان می‌دهد استقلال در هفته پنجم در بازی با ماشین‌سازی فقط ۱۵هزار تماشاگر داشته که این عدد در بازی هفته نهم با سایپا به ۲۵هزار نفر رسیده. استقلال در هفته یازدهم در آزادی برابر گسترش‌فولاد تنها ۱۰هزار تماشاچی داشت و هفته چهاردهم تنها شش هزار نفر بازی استقلال برابر پدیده را از نزدیک تماشا کردند؛ یعنی مجموعا ۵۶هزار هوادار برای چهار بازی خانگی! شاید اگر استقلال زیبا و یا به قول منصوریان «بایرن‌مونیخی» بازی می‌کرد، در روزهای ناکامی هم می‌توانست از حمایت نسبی هواداران برخوردار باشد. با این وجود اعداد و ارقام گواهی می‌دهند چنین تیمی فقط تا وقتی نتیجه بگیرد، مقبول طبع طرفداران خواهد بود. امیدواریم این دوران برای منصوریان حالا حالاها طول بکشد و او اسب مراد را همچنان بتازاند.
