سیدعبدالجواد موسوی در خبرآنلاین نوشت: «طبیعی است همه آنهایی که در سال های پرتنش معجزه هزاره سوم هشدار میدادند که به زودی از گریبان این سیاستمدار به ظاهر مردمی فتنهای بزرگ سر بر خواهد کرد این روزها از تحقق پیشبینیشان ذوق کنند و به مدافعان پر و پا قرص آن پدیده شگفتانگیز خلقت یادآوری کنند آن روزهای سخت را.
باز هم طبیعی است که مدافعان دیروز احمدینژاد از رو نروند و با شدت و حدت از عملکرد گذشته خود دفاع کنند و چشم در چشم دیگران بدوزند و بگویند: ما بهترین انتخاب را در آن روزگار انجام دادیم. تا این جا بنا به طبع و طبیعتی که از انسان سراغ داریم این رفتارها کاملا طبیعی و عادی است اما… اما این که مدافعان دیروز معجزه هزاره سوم خودشان را جای پیامبر و ائمه معصومین (صلواه الله علیهم اجمعین) میگذارند و با اعتمادی به نفسی مثالزدنی و حیرتآور سینه سپر میکنند و میگویند: «حضرت علی هم از زبیر دفاع کرد» اصلا طبیعی نیست. یعنی این جای داستان دیگر به سرشت آدمیزاد و این حرفها ربطی ندارد.
چنین واکنشی از سه حالت خارج نیست. یا طرف از تاریخ اسلام مطلقا چیزی نمیداند و از این طرف و از آن طرف چیزهایی شنیده، یا این که خوب هم میداند و خودش را بالکل به کوچه علی چپ زده یا اصلا درباره خودش دچار توهم است. اگر گزینه سوم درست باشد که باید به یک طبیب حاذق مراجعه کند و مدتها زیر نظر پزشک باشد تا شاید اندکی از این بیماری خلاص یابد.
اگر هم میداند اصل ماجرا چیست و دارد از باورهای دینی مردم سوءاستفاده می کند که حواله اش می دهیم به همان قسیم جنت و نار. و اما اگر از تاریخ اسلام چیزی نمی داند مجبوریم به او مختصر توضیحی بدهیم بلکه خدا خواست و دست از این همه عناد و لجاجت برداشت و با خلق خدا کمی مهربان تر سخن گفت.
آنها به قول و فعل او نگاه می کردند و نتیجه می گرفتند از دل این گفتار و کردار عجیب به زودی مصیبت های بزرگ سر می زند. به قول اعراب: حبک الاشیاء یعمی و یصم. شما شیفته احمدی نژاد بود و دشمن رقبای سیاسی احمدی نژاد. شیفتگی از یک سو و نفرت از سویی دیگر چشم و گوش شما را بسته بود. نمی دیدید رفتار متظاهرانه او را. نمی شنیدید گفتار نامعقول او را. حتی اگر صرفا دین مداری را معیار بدانیم هیچ کس به اندازه او در حق باورهای دینی وهن و توهین روا نداشت.
شبی را که در تلویزیون ظاهر شد و گفت: پول یارانه پول امام زمان است و برکت دارد، هیچ گاه از خاطر نخواهم برد. با خودم گفتم این از آن حرف هایی نیست که دین مداران ما به سادگی از کنارش بگذرند و گذشتند. هیچ کس صدایش درنیامد. در عوض تا توانستند از توجه خاص امام عصر به احمدی نژاد گفتند و شد آن چه نباید می شد.
یک از شاعران در همان سال ها که بعضی ها مثل ریگ به این و آن لقب فتنه گر عطا می کردند می گفت: می بینم روزی را که داریم علیه احمدینژاد و در دفاع از رهبری تظاهرات میکنیم! بله، شما آن روزها مصداق: صم بکم فهم لایعقلون بودید. امروز هم به جای این که اهل تامل و عبرت باشید با خودارزش پنداری و حق مطلق پنداری خودتان همه اشتباهات گذشته خود را توجیه می کنید و با دشنام دادن به دیگران به یکدیگر تسلا میدهید. اما باور بفرمایید این میزان غفلت از احوال خود و مدام عیب و ایراد را در دیگران جستجو کردن یک روز کار دستتان می دهد. بدجوری هم کار دستتان می دهد.»