پرده دوم: کاش از خود پرسیده بودند…
از کارشناسان هوافضا و جنگ افزار که بگذریم؛ صحت این گفته، حتی برای علاقه مندان حوزه جنگ های هوایی هم قابل قبول نیست، کاش سازندگان و نشردهندگان این شایعه بی بن و اساس حداقل کاتالوگی که شرکت سازنده Lockheed Martin
F-35 Lightning II را خوانده بودند و حداقل از نقاط ضعف و قوت این جنگنده آگاه بودند و این سوالات را از خود می پرسیدند:
اف ۳۵ لایتینگ، جنگنده ای چند منظوره عمود پرواز با بدنه ای جاذب رادار است و ادعای رادارگیری اش به دلیل آن است که هرچه حمل می کند (مهمات، چف و فلیر و …) در دل خود حمل می کند و زیر بالهایش مخزن سوخت و مهمات ندارد، که اگر داشته باشد دیگر رادارگریز نیست و اگر هم نداشته باشد شعاع عملیاتی اش آنقدر نیست که بتواند تا ایران بیایید و بازگردد.
(اف-۳۵ دارای شعاع عملیاتی تقریبی ۸۰۰ کیلومتر است که از این نظر نیز جزو بیشترین‌ها محسوب نمی‌شود زیرا برای مثال اف-۱۴ با سال ساختی حداقل ۴۰ سال قدیمی تر از اف _۳۵ دارای شعاع عملیاتی تقریبی ۱۰۰۰ کیلومتر است.)
از سوی دیگر اگر هم بنا به سوخت گیری هوایی باشد که پر واضح است تانکرهای kc-10 و ۷۳۷های سوخت رسان اسرائیلی و آمریکایی و … هیچ کدام رادار گریز نیستند و با تکنولوژی رادارهای لامپ خلا ۵۰ سال قبل هم به راحتی قابل شناسایی حتی دورتر از مرزهای ایران اند.
دیگر آنکه آیا سازندگان این شایعه حتی نگاهی به نقشه منطقه غرب آسیا ننداختند و از قوانین مرزهای هوایی هم مطلع نبودند و از خود نپرسیدند اف ۳۵ ها چگونه از تور راداری مستقر در سوریه (سامانه های روسی و سوری torm1 , s400 و … )، عراق و سامانه های نوین مستقر در غرب ایران( منطقه راداری سوباشی با برد دیدگاهی رادار ۷۰۰ کیلومتر) عبور می کنند بدون آنکه هیچ کشوری اطلاع داشته باشند!!!! و اگر هم اطلاع نداشته اند که انتشار این ماجرا بیشتر به رسوایی برای خود اسرائیل بدل خواهد شد تا نمایش توانمندی هوایی اسرائیل…
پرده سوم: اگر گوبلز هم زنده بود خنده اش می گرفت…
مغز متفکر عملیات روانی هیتلر، ژوزف گوبلز در ماه های نخست جنگ جهانی دوم معتقد بود برای خالی کردن دل دشمن و اغراق در توان نظامی و به ویژه توان لوفت وافه (نیروی هوایی آلمان ) باید هواپیماهایمان را بسیار برتر از آنچه هستند معرفی کنیم؛ اما اگر او هم امروز زنده بود شاید با چیدن صغری و کبری این شایعه خنده اش می گرفت.
قطعا انتشار این شایعه تحلیل هایی بربستر نگاه سیاسی و ژئوپولیتکی با توجه به شرایط امروز منطقه، آینده برجام و توان موشکی ایران و … را می طلبد که در طاقت این بحث نیست.
اما به اعتقاد نویسنده آنچه تامل برانگیز است انگیزه یابی سازندگان این دست از شایعات است که با نگاهی به اتفاقات یک سال گذشته می توان از آن نتیجه ای قریب به منطق استخراج کرد. سوراخ بودن گنبد آهنین در اسرائیل، ناتوانی پاتریوت های آمریکایی در عربستان در مقابل موشک های نه چندان پیچیده یمنی و ساقط شدن اف ۱۶ صهونیست ها در سوریه و چند فروند اف ۱۵ که شکار حوثی ها شدند و سقوط های گاه و بی گاه هواگردهای ساخت آمریکا، آنقدر برای سیستم بازاریابی و فروش هوابردهای پنتاگون گران تمام شده که دست به دامن آخرین برگ برنده شان یعنی، اف ۳۵ شوند؛ تا نکند مشتریان این پروژه سود آور برای آمریکا مثل خریدران موشک های دفاع هوایی پاتریوت دچار تردید در خرید شوند و رو به بازار جنگ افزارهای نوین روسیه نیاورند.
نویسنده تحلیل: محمدرضا احمدی – کارشناس جنگ افزار های هوایی
