«بر اساس یافته های مطالعه ای که به تازگی انجام شده، در حال حاضر آمریکاییان بیشترین ساعات بیداریشان را به تماشای تلویزیون، گوش کردن موسیقی، استفاده از اپ ها در تلفن های هوشمندشان یا دیگر رسانه های اختصاص می دهند.
نیلسون در گزارش چهار ماهه اول سال ۲۰۱۸ خود در مورد استفاده از رسانه ها در آمریکای امروز (۳۱ جولای) چنین می نویسد که بزرگسالان آمریکایی به طور میانگین بیشتر از ۱۱ ساعت – یا حدود دو سوم از زمان بیداری شان- را صرف رسانه ها در اشکال مختلف خود می کنند. این اندازه گیری ها بر اساس پنل هایی از نمایندگان این مرکز در تلویزیون، رادیو و خانوارها و مصرف کنندگان دیجیتال، فعالیت هایی نظیر تماشای تلویزیون و دی وی دی، گوش دادن به رادیو، بازدید از اپ های روی گوشی همراه یا تبلت و استفاده از اینترنت و کنسول های بازی انجام شده است.»
تعجبی ندارد که ما وقت هیچ کاردیگری را نداریم. مدت زمانی که آمریکاییان صرف تعامل با اشکال مختلف رسانه ها می کنند، در طول چهار ماهه گذشته ۱۹ دقیقه افزایش یافته که ریز آن به این ترتیب است: تماشای تلویزیون زنده: ۴ ساعت و ۱۰ دقیقه؛ تماشای برنامه های ضبط شده تلویزیونی:۳۶ دقیقه؛ کار با اپ ها و اینترنت با استفاده از گوشی هوشمند:۲ ساعت و ۲۲ دقیقه؛ کار با اپ ها و اینترنت با استفاده از تبلت:۴۷ دقیقه؛ اینترنت با رایانه:۳۹ دقیقه؛ گوش دادن به رادیو:۱ ساعت و ۴۵ دقیقه؛ وسایل متصل به اینترنت:۲۶ دقیقه؛ کنسول بازی:۱۴ دقیقه؛ وسایل دی وی دی/ بلوری:۶ دقیقه.
نکته ای که مرا واقعا غافلگیر و متعجب کرد، این بود که آمریکاییان چقدر زمان اندکی را صرف تماشای دی وی دی می کنند. گمان می کنم از آنجا که همه چیزی دیجیتال شده، دی وی دی نیز روزی جزو یادگارهای روزگارگذشته خواهد شد، ولی هنوز آن روز فرا نرسیده است.
یک نکته تعجب آور دیگر این گزارش، تفاوت در رفتار بین نسل ها بود. طبق گزارش نیلسون، آمریکاییان سالمندتر عملا بیشترین وقت را صرف استفاده از رسانه ها کرده اند:
«گرچه نسل های سالمندتر عموما وقت بیشتری را صرف رسانه ها می کنند (بزرگسالان ۳۵ تا ۴۹ ساله هر روز بیش از ۱۱ ساعت را صرف این کار می کنند در حالی که بزرگسالان ۵۰ تا ۶۴ ساله تقریبا نزدیک به ۱۳ ساعت را به این کار اختصاص می دهند) نسل های جوان تر در استفاده از وسایل متصل به تلویزیون و لوازم دیجیتال پیشتازند.»
اما بزرگسالان جوان تر بیش ازهر کس دیگری ساعات بیشتری را صرف رسانه ها با کمک تلفن های هوشمند می کنند:
«جوانان ۱۸ تا ۳۴ ساله ای که ۴۳ درصد از وقت خود را صرف رسانه ها می کنند، این کار را از طریق پلتفرم های دیجیتال انجام می دهند. تقریبا یک سوم از وقتی که آنها صرف رسانه ها می کنند (۲۹ درصد) به کار با اپ ها و اینترنت با یک گوشی هوشمند اختصاص دارد که بیشترین میزان در تمام نسل های اندازه گیری شده است.»
اگر اینطور به نظر می رسد که جوانان مداوم با گوشی هایشان ور می روند، به این دلیل است که همینطور هم هست. میزان استفاده از گوشی هوشمند هر ساله زیادتر هم می شود.
متاسفانه فقط اینطور نیست که بیشتر ما در اوقات فراغتمان علاقه داریم خودمان را به «ماتریکس» متصل کنیم. یک مطالعه دیگر کشف کرده که میانگین کارکنان دفتری در آمریکا ۱۷۰۰ ساعت را درهر سال پای یک نمایشگر صرف می کنند:
«غالبا به ما گفته می شود که میزان استفاده از نمایشگرها را در زندگی روزمره مان محدود کنیم، اما بسیاری از ما اصولا چنین انتخابی نداریم. یک مطالعه جدید دریافته است که یک کارمند دفتری به طور میانگین درطول دوره ای یک ساله، حدود ۱۷هزار ساعت از وقت خود را پای یک نمایشگر رایانه ای می گذراند. بر اساس مطالعه ای که توسط آکوو تولید کننده لنزهای تماسی از دو هزار کارمند دفتری انجام شده، آنها هر روز حدود ۵/۶ ساعت را مقابل یک رایانه نشسته اند.»
آیا این برای جامعه ما چیز خوبی است؟
بعلاوه باید در این باره صحبت کنیم که چه کسانی رسانه هایی را که ما مصرف می کنیم در کنترل خود دارند. امروز بالغ بر ۹۰ درصد از برنامه هایی که ما از طریق تلویزیون تماشا می کنیم، تنها در کنترل ۶ غول رسانه ای قرار دارد. البته مالکیت این شش غول در نهایت در دست نخبگان جهانی است.
پس اگر چندین ساعت را در روز صرف تماشای تلویزیون کنید، در واقع اجازه می دهید «ماتریکس» به طور اساسی تفکرات، اعتقادات و طرز نگرشتان به جهان را شکل بدهد.
دست کم در اینترنت تنوع دیدگاه های بیشتری وجود داشته، اما هم اکنون تلاش عظیمی برای سانسور صداهای بدیل در جریان است. امروز نخبگان تلاش دارند به دروازه بانان جهان دیجیتال تبدیل شوند، درست همانطور که در مورد دیگر اشکال رسانه ها چنین نقشی را ایفا می کنند.
در سال ۲۰۱۸ صداهای بدیل بزرگ توسط غول های فناوری «به سایه رانده شده اند»، مورد سانسور قرار گرفته اند یا روی هم رفته محتوای آنها حذف شده است. برخی از بزرگ ترین وب سایت های محافظه کار شاهد کاهش تا بیش از ۹۰ درصدی ترافیک خود در شبکه های اجتماعی و بسیاری از آنان شاهد افت شدید درآمدهایشان بوده اند. برای مثال ورد نت دیلی در طول دو سال گذشته با افت حدود ۶۰ درصدی درآمدهای خود مواجه بوده است:
«ورد نت دیلی و دیگر رسانه های مستقل احساس می کنند که از سوی کارتل اینترنت که ترافیک، درآمدها و قدرت جستجو، میزبانی و توزیع اخبار و اطلاعات از طریق شبکه های اجتماعی بعلاوه خرده فروشی تمام کتاب ها را در کنترل خود دارد، زیرفشار قرار دارند.
برای این سایت ها از جهت کاهش سریع ترافیک و درآمدها، دوران بسیار بدی است. برای مثال ورلد نت نیوز شاهد کاهش درآمدهای خود از بالغ بر ۱۰ میلیون دلار سال ۲۰۱۶ به ۶ میلیون دلار در سال گذشته بوده و شاید این رقم در سال ۲۰۱۸ به ۴ میلیون دلار برسد.»
تمام دیگر اشکال رسانه ها پیشاپیش به طور کامل تحت سیطره نخبگان قرار گرفته اند، بنابراین ما نباید این اجازه را به آنها دهیم تا کنترل کامل اینترنت را نیز به دست گیرند.
اگر می خواهید جامعه را تغییر دهید، اصلا فایده ای ندارد که بروید سر چهار راه ها یا بازارها حرفتان را بزنید، چون هیچ کس به شما گوش نخواهد داد.
اگر می خواهید جامعه را تغییر دهید، باید به اینترنت متصل شوید، چون جایی که مردم حضور دارند آنجاست.
در شرایط فعلی ما در یک جنگ اطلاعاتی قرار داریم و آینده کشور ما به ایجاد توازن بستگی دارد. پس بیاید تا جایی که می توانیم با قدرت وارد این جنگ اطلاعاتی شویم، چرا که بازنده شدن در این جنگ اصلا گزینه قابل قبولی برای ما محسوب نمی شود.
نویسنده: مایکل اسنایدر (Michael Snyder) نویسنده، روزنامه نگار و فعال سیاسی
منبع: yon.ir/WTplM
