الحاجی گرو و مرتضی تبریزی دو مهاجم گران قیمت استقلال بودند که در فصل جابجایی تابستانی به این تیم پیوستند.
تبریزی شروعی توفانی با استقلال داشت و در همان دیدار نخست برابر تراکتور سازی پایش به گلزنی باز شد و توانست همه را امیدوار کند.
اما مهاجم سابق ذوب آهن به یکباره افت کرد البته شاید درست نباشد که این واژه را به کار ببریم. مهاجم برای گل زدن نیاز به قرار گرفتن در موقعیت گلزنی دارد و طبیعی است که در صورت نداشتن موقعیت او هم نتواند سرنوشت ساز ظاهر شود مگر بعضی از مهاجمان که تعداد آنها نه تنها در فوتبال ایران بلکه در آسیا هم بسیار کم است.
تبریزی به یکباره در استقلال نیمکت نشین شده است و روزهای سختی را پشت سر می گذارد و این شرایط برای الحاجی گرو سخت تر است چرا که این مهاجم خارجی حتی یک گل هم به ثمر نرسانده است.
نمی توان گرو و تبریزی را به خاطر افت در استقلال سرزنش کرد. گرو مهاجم نوک و تمام کننده است و در موقعیت گلزنی قرار نگرفته تا توانایی خود را نشان دهد و از طرف دیگر تبریزی هم در پست غیر تخصصی اش به بازی گرفته شده است و طبیعی است که نتواند در آبی پوشان عملکرد خوبی از خود نشان دهد.
نمی توان گرو و تبریزی را سرزنش کرد و نیمکت نشین شدن آنها در آبی پوشان منطقی نیست هر چند که قائدی و صیادمنش زوج خوبی نشان دادند.