مدیر مسؤول روزنامه وطن امروز در حاشیه نمایش خصوصی فیلم قلاده های طلا که روز گذشته توسط انجمن روزنامه نگاران مسلمان به نمایش درآمد درباره این فیلم و موارد مرتبط دیگر با سینما اظهار نظر کرد.
مهرداد بذرپاش در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: من به شخصه اعتقاد دارم که فیلم «قلاده های طلا» در ژانر سیاسی یک اثر سینمایی بسیار خوش ساخت و قابل دفاع است.هیچ فردی نمی تواند جسارت کارگردان این اثر را در ساخت فیلم نادیده گیرد و یا کتمان کند اما نکته ای که در ساخت چنین آثاری باید در نظر داشت این است که تلاش ها و جانفشانی های مأموران گمنام امام زمان(عج) برای این انقلاب بسیار است.
باید هنرمندان ما به ویژه در آثار سینمایی همچون «قلاده های طلا» حرکت های ارزشمند آنان را با دقت و ظرافت نمایش دهند زیرا در سال های پس از انقلاب این مردان بی نشان بودند که بسیاری از کارشکنی های دشمنان اسلام را خنثی کردند.
بذرپاش در مورد سی امین جشنواره فیلم فجر هم گفت: جشنواره امسال حرکتی بسیار موفق بود و باید به سینماگران و دست اندرکاران این جشنواره دست مریزاد گفت زیرا این دوره از جشنواره علاوه بر نظم در برگزاری آثاری بسیار خوبی داشت. آثاری ارزشی در جهت اهداف و دستاورد های ایران اسلامی اما این به آن معنا نیست که دیگر دست از تلاش بکشیم . همه می دانیم که به نقطه ایده آل نرسیدیم و همچنان راه درازی در پیش داریم. هنرمندان سینما با این جشنواره دورنمایی روشن از جشنواره های فیلم فجر دریافت کردند و امیدوارم جامعه سینمایی کشور برنامه ای مدون تر و فیلم هایی ارزشی تر از آنچه را که در جشنواره سی ام شاهد بودیم به جشنواره بعد بیآورند.
وی همچنین در اظهار نظری پیرامون برنامه تلویزیونی «هفت» اظهار داشت: نقد، هسته اصلی شناخت است اما یادمان نرود که نقد با ایراد تفاوت های بسیار دارد. در حقیقت نقدی درست است که منصفانه باشد و کاستی های یک اثر را گوشزد کند ضمن آنکه نقاط قوت آن را نیز بگوید. برنامه «هفت» با سابقه چندین و چند ساله فریدون جیرانی اثری قابل تقدیر است اما گاهی دیده می شود در این برنامه منتقد انصاف ندارد درحالیکه برای قضاوت و نقد یک اثر باید واقعیت هایی منصفانه را بیان کرد.
بذرپاش افزود: برنامه هایی مثل «هفت» نیاز جامعه هنری ماست و دیده می شود این برنامه چه حرکت روبه جلویی در تغییر ذائقه دیداری مخاطب برای انتخاب یک فیلم سینمایی داشته است اما در آن سوی سکه نقدهایی که با بی انصافی و رودربایستی یک اثر سینمایی را رد یا تایید کرده هم مخاطب و هم سینماگر را دچار دلزدگی کرده است. شاید اگر برنامه سازان و مشاوران سینمایی و رسانه ای این برنامه اندکی بیشتر در بررسی آثار سینمایی و حتی سیاست های مدیران سینمایی عادل و منصف باشند نتیجه بهتری داشته باشد و هنرمند سینماگر و یا مدیر سینمایی با حضور در این برنامه احساس نکنند به جنگ نابرابری رفته اند. خلاصه کلام اینکه برنامه «هفت» نباید ایرادگیر باشد که نقد هسته آغازین شناخت است و ایراد نقطه شروع یک تخریب.
وی در ارتباط با انحلال خانه سینما و تصمیمات مدیران در مورد این نهاد خودگردان سینمایی خاطر نشان کرد: من هیچ تصمیم مدیرتی را تأیید و یا تکذیب نمی کنم چرا که هر مدیری بنا بر اقتضای زمان و اتفاقاتی که برآن جریان سایه می اندازد تصمیم می گیرد و هیچ مقامی نمی تواند بگوید تصمیم مدیر دیگر اشتباه بوده یا درست. همه ما در بسیاری از تصمیمات مدیریتی دیده ایم که مدیری که خود چیزی را نهی می کرده و مخالف آن بوده اگر در آن جایگاه مدیریتی قرار می گرفته همان عملکرد را داشته است و البته مدیران بسیاری نیز بوده اند که برخلاف این عمل کرده اند.
بذرپاش افزود: در مورد خانه سینما باید بگویم با اینکه وجه مهمی از سیاست بر سینمای تمام دنیا نه تنها ایران سایه انداخته است اما نباید سینمای ما سیاستزده شود احساس می کنم شأن سینما یک شأن هنری است شاید لازم است ما فیلم سیاسی بسازیم اما هنرمند سینمایی ما نباید مرد سیاست باشد و سیاسی رفتار کند. رفتار سیاسی و جناحی بسیاری از اهالی خانه سینما تنها به نفع حزبی خاص یا جمعی منفعت طلب سیاسی شد و در این میان سینماگران که همیشه فعال متضرر شدند.
وی ادامه داد: شأن سینما شأنی است برابر با ملت زیرا امروز سینمای ایران قوی تر و حتی پررنگ تر از رسانه های دیگر عمل می کند. سینماگر می تواند با خلق یک اثر سینمایی شکل زندگی یک جامعه را تغییر دهد و اوست که باید برای سیاست مداران راه مشخص کند نه آنکه خود را دستآویزی برای برآوردن خواسته های سیاسی سیاست زدگان قرار دهد.
بذرپاش در حاشیه این اکران در مورد تشکیل سازمان سینمایی تصریح کرد: خوشوقتم که سینمای ایران به جایی رسیده که بدنه سینما و هنرمندان خود منتقد خود هستند ضعف های خود را می بینند و برای رشد این درخت تنومند خود سعی در وسعت بخشیدن فعالیت های سینمایی می کنند. البته این سازمان باید به سینمای آوینی نزدیک شود. شهید آوینی معتقد است،سینما متناسب با نیاز عصر خود شکل گرفته و متولد شده است و لذا با این تعبیر که سینما یک ابزار و وسیله صرف است،مخالف بود. در حقیقت،او سینما را فرهنگ تجسم یافته تمدن مدرن می داند که خنثی نیست و وظیفه هنرمند مسلمان این است تا جوهره و روح این تکنولوژی را شناخته و آن را به نفع ارزش ها و اندیشه های خود تسخیرکند.به عبارت دیگر،تلاش های نظری و علمی او در حوزه سینما برای رسیدن به یک نوع «حکمت سینمایی» بود.
سازمان سینمایی حرکت ارزشمندی است که سینما را به شأن و منزلت واقعی خود نزدیک می کند و بسیاری از حاشیه سازی ها و فعالیت های مافیایی که در سینمای ایران حاشیه ساز بود را از میان خواهد برد. سازمان سینمایی کشور سازمانی است که هنرمندان باید آن را رشد و گسترش دهند زیرا اگر هنرمندان نباشند مدیران به تنهایی نمی توانند هدف و چشم اندازی را که در افتتاح سازمان سینمایی از آن صحبت شده جامه عمل بپوشانند و به قدرت می گویم مدیر سینمایی موفق است که حمایت هنرمندان سینماگر را سرلوحه هر سیاست گذاری خود قرار دهد و در حقیقت از خود سینماگران برای برنامه ریزی و سیاست گذاری های سینمایی خود بهره گیرد.
