ای شده پُر بطونتــــــان ز حــرام
دلتــــــان نرم کی شود ز کـــلام؟

این سخــــن را حسین به عاشورا
گفت بر یاغیـــــان به رسم ســـلام

کی شمـــــا حرف حق بپذیریـد
کی شناسیـــــد بِه ز بد به تمــــام؟

ای که کردید دعــــوتم به یقین
کـــام خود را نمــوده اید ناکـــام!

می نبینــــید روزگـاری خـوش!
گر کشیــــد تیــــغ روی من ز نیام؟

با قســـــاوت ای گروه پلیـــــــد
میکُشید بهتــرین ز پیـــــر و غلام

نعــــل وارونه می زنید به مَثَـــل
روزه خـواری کجا بود چو صیــام؟

این نه مردانـــگی است ای مردم
بر که بسپرده اید  مهــــار و زمـام؟

می نخواهیـــدکار عمده ز پست
به کهــــان نسـپرید امور مهـــــام!

خلف وعده نه ازجوانمردی است
پـس کمی مردی و وفــــا و مرام

نور و ظلمت برایتــــان یکسـان!
فرق ننهیــــــد نور را ز ظـــــــلام؟

عاقبت بهـــر پیـــروان علی است
هم ز یاران آل بیــــت همـــــــام

من براتـــــان نویـــــد حق دارم
کی نشستن بود به مثــــل قیــــام؟

عهد ظالم عهـــد بی ثمــر است
پس بگیـــرید عبـــــرت از ایــــام

من چو پورِ خلیـــــلِ حق باشـم
تن به ذبـــح داد او به ذکر منــــــام

جـــدّ من احمــــــد نبـــی باشـد
افتخــــاری است به طور قطــع برام

یاور دشمن خــــــــدا مـــــشوید
عمر ظــــالم کی رســــــد به دوام؟

اهل تحقــــیق و پرسمــان باشیـد
اهل دقت، بصیــــــر، غیــر عـــوام

یاری حـق کنیـــــد نه از ظـــالم
نام بد کی بود چو نیـــــکونــــــام

دست بـدارید ز سستــی و مستـی
بس کنید حـرص بهر جــاه و مقام

اختــلاس و قاچـاق و محتـــکری
تـــرک بــاید تا شوید خوشنــــــام

هــان که یاران من به عمر جهان
بهتـــرین ها بُوَند ز خـــــلق و اَنـــام

  یـــــار و اولاد من ز پاکــــــانند
می برند ذکر حــــق به لب مـــدام

یار حق عاشقان جنگ و جهـــاد
شیــر بیشـــه ها بــوند به کُنـــــــام

گر که دین نیست وجه همتتــــان
پــس کدامیـن مذهب است کـدام؟

روبهـــــــان حیـله ها به کار برند
بهر اطفــــای حق کَشند صـــد دام

عاقبـت بین «رضـا» چـگونه زدند
کـوس رسوائیـــــشان سرِ هر بـــــام