گاهی رسانه‌های ورزشی در ایران متهم می‌شوند به بی‌رحمی؛ اینکه در قبال بازیکنان ناموفق دچار تندروی می‌شوند و مراعات شخصیت انسانی سوژه را نمی‌کنند. به این گروه از رسانه‌ها در ایران دقیقا هزار و یک اشکال واقعی وارد است، اما این یکی نه! حتی یک سر سوزن مطالعه در مورد برخورد رسانه‌های اروپایی با بازیکنان کافی است تا منتقدان چراغ بردارند و گرد مطبوعات داخلی بچرخند! ببینید اروپایی‌ها به وقت ناکامی با بهترین فوتبالیست‌های جهان چه برخوردی دارند و بعد اینها را با رسانه‌های رسمی داخل کشور مقایسه کنید.

به‌تازگی در ماجرای حضور ناموفق آرمان رمضانی در پرسپولیس و بعد انتقال حیرت‌انگیز او به استقلال، گروهی به دفاع از این بازیکن برخاستند و نقدها را تند و بی‌محابا دانستند.

آنها فوتبالیست‌ها را افرادی عادی به‌شمار آوردند که نباید از نظر روحی بیش از حد زیر فشار بروند. صد البته ما موافق مردم‌آزاری نیستیم اما گزاره عادی بودن فوتبالیست‌ها هم چندان مبنای منطقی ندارد.

کدام آدم عادی را می‌شناسید که برای نشستن و تماشا کردن مسابقات فوتبال ماهی ۲۷۰ میلیون تومان دستمزد بگیرد؟

اخبار منتشر شده در خبرگزاری‌های موثق نشان می‌دهد حضور پنج ماهه و ناموفق آرمان رمضانی در پرسپولیس، برای این باشگاه یک میلیارد و ۳۵۰میلیون تومان آب خورده است. این یعنی همان ماهی ۲۷۰میلیون که بالا عرض کردیم.

آرمان این پول را می‌گرفته که فقط بازی‌ها را تماشا کند؛ تازه نیمکت‌نشینی او، سودمندترین کارش برای تیم بود! در این شرایط آیا چهار تا تیتر و نقد و شوخی، زیاده‌روی محسوب می‌شود؟

فوتبالیست‌های حرفه‌ای دستمزد بسیار بالایی می‌گیرند و کوچک‌ترین کار مثبتی هم که انجام بدهند، با فوجی از ستایش‌ها همراه می‌شود. در این شرایط اصلا ناعادلانه و بی‌رحمانه نیست که گاهی انتقادات تند هم بشنوند؛ مخصوصا اگر به شکلی عجیب با بدترین کارنامه از این قطب فوتبال ایران راهی آن یکی قطب فوتبال ایران شوند. شما هم سخت نگیرید لطفاً!