اریک تن‌هاخ اصرار زیادی به جذب فرنکی دی‌یونگ دارد، چرا که کمبودهای بازی منچستریونایتد را می‌داند و با این هافبک هلندی بسیاری از نواقص برطرف خواهد شد.
اریک تن‌هاخ، سرمربی جدید منچستریونایتد، مصمم به جذب فرنکی دی‌یونگ از بارسلونا است. آیا فقط به این دلیل است که یونایتد به یک هافبک جدید نیاز دارد یا دی‌یونگ بسیار بیشتر از یک جایگزین برای پل پوگبا است؟
با خروج رالف رانگنیک مربی موقت و ورود اریک تن‌هاخ سرمربی دائمی سؤالی که پیش می‌آید این است که آن‌ها چه کسانی را خواهند خرید؟ باشگاه باید در برخی از بخش‌های کلیدی، کیفیت را افزایش بدهد. اما بعضی از بازیکنان در حال ترک باشگاه هستند. بزرگ‌ترین نقطه ضعف در خط هافبک است، که پوگبا، نمانیا ماتیچ و خوان ماتا قرار است از آنجا بروند.
تن‌هاخ مصمم است فرنکی دی‌یونگ، ملی‌پوش هلندی، از بارسلونا را به اولین خرید دوران سلطنت خود به عنوان سرمربی منچستریونایتد تبدیل کند. زمانی که تن‌هاخ و دی‌یونگ در آژاکس بودند رابطه خیلی خوبی با هم داشتند. دی‌یونگ چه چیزی را به اولدترافورد می‌آورد و چرا تن‌هاخ اینقدر مشتاق است که او را به خدمت بگیرد؟
سه راه اصلی برای بهبود منچستریونایتد در فصل آینده وجود دارد و این خبر خوبی برای برونو فرناندش نیست.
۱- او یونایتد را جلو می‌برد
فرنکی دی‌یونگ را شاید بتوان در بازی مدرن به عنوان شماره «۸» توصیف کرد، زیرا او می‌خواهد به عنوان یکی از بازیکنان خط میانی پیشرفته‌تر بازی کند. اگر تن‌هاخ سیستم ۱-۳-۲-۴ را انتخاب کند تا برونو فرناندش به عنوان شماره ۱۰ بازی کند، دی‌یونگ می‌تواند به عنوان یکی از اعضای محور دو نفره در قلب خط میانی بازی کند، اگرچه او فرار خواهد کرد و با حفظ مالکیت به جلو فشار خواهد آورد.
در آژاکس، مواقعی وجود داشت که دی‌یونگ حتی به عنوان یک مدافع میانی حامل توپ مورد استفاده قرار می‌گرفت، اگرچه این نقشی نیست که در صورت انتقال او به منچستر، انتظار بازسازی آن را داشته باشیم. یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت دی‌یونگ توانایی او در حمل توپ در مناطق مرکزی زمین است. او یک فوتبالیست فنی فوق‌العاده است و کنترل توپ و تعادلش در سطح بالایی قرار دارد. به این ترتیب او با توپ در مرکز حرکت می‌کند و این توانایی را دارد که هافبک‌های حریف را درگیر کرده و از کنار آن‌ها عبور کند. این توانایی برای تیم‌های حریف بسیار مخرب است زیرا آن‌ها در زمانی که دی‌یونگ توپ را در اختیار دارد، باید بیش از یک بازیکن دفاعی را به سمتش بفرستند و این به نوبه خود فضا را برای هم تیمی‌های او باز می‌کند.
مهم‌تر از همه، زمانی که دی‌یونگ با توپ حرکت می‌کند، سرش را بالا نگه می‌دارد و به دنبال فرصت‌هایی برای پاس‌های خط‌شکن می‌گردد. این توانایی دویدن در حین مالکیت یا یافتن فرصت برای پاس‌های پیشرونده یا خط‌شکن در زمانی که تیم او در مرحله بازی‌سازی است، بسیار مهم است. زمانی که حریف به دنبال فشار و درگیری بالا است، دی‌یونگ عقب می‌نشیند و از مدافعان میانی یا مدافعان کناری خود توپ دریافت می‌کند. او سپس می‌تواند از این مناطق به جلو حرکت کند یا راه‌هایی برای انتقال توپ به سطح بعدی بیابد.
۲- او کاملاً به سبک تن‌هاخ می‌خورد
بخش بزرگی از مشکلی که در طول فصل گذشته یونایتد را تحت‌تأثیر قرار داد این بود که آن‌ها از نظر اصول تاکتیکی که استفاده می‌کردند تداوم کمی داشتند.
هنگامی که آن‌ها در اواسط فصل مربیگری را از اوله‌گنار سولشائر به رالف رانگنیک تغییر دادند، فکر کردیم که سبک بازی لایپزیش را اجرا می‌کنند که به پاس عمودی و پرسینگ تهاجمی نیاز دارد. با این حال، این اتفاق نیافتاد زیرا مربی آلمانی متوجه شد که بازیکنانی که با این سبک مناسب باشند را در اختیار ندارد و به همین دلیل یونایتد بین سبک‌های مختلف گرفتار شد و هویت تاکتیکی مشخصی نداشت. به نظر می‌رسید که آن‌ها می‌خواستند از عقب بازی کنند و در یک‌سوم زمین بازی‌سازی کنند، اما نبود یک پاسور واقعی در خط میانی، به‌ویژه زمانی که فِرد مصدوم شد، این کار را بسیار دشوار کرد. از آنجایی که آن‌ها به دنبال بازی از عقب هستند، ما تمایل آشکاری به نادیده گرفتن هافبک‌های مرکزی یا حداقل دادن توپ به آن‌ها در صورت لزوم، می‌بینیم. این موضوع به ویژه در زمانی که فِرِد مصدوم شد صادق بود.
در این مناطق، ما انتظار داریم که دی‌یونگ خواستار مالکیت توپ باشد. هنگامی که او توپ را در این مناطق دریافت می‌کند، این کار را با تهدید به لمس و عبور از خط میانی حریف انجام می‌دهد. اگر بازیکنان حریف خیلی نزدیک شوند، دی‌یونگ می‌تواند آن‌ها را بچرخاند و به داخل فضا برود. با این حال، اگر حریف عقب بنشیند، دی‌یونگ توپ را در اختیار می‌گیرد و پاس‌هایی می‌دهد تا خط فشار را بشکند و تیمش را به خط هافبک منتقل کند. یونایتد با اضافه کردن یک حامل توپ به خط میانی خود و همچنین بازیکنی که به پیشبرد توپ کمک می‌کند، در موقعیت بهتری قرار می‌گیرد تا سبک بازی که تن‌هاخ از تیمش می‌خواهد را بازی کند.
۳- او می‌تواند در یک‌سوم پایانی بازی را کنترل کند
فرنکی دی‌یونگ همچنین بازیکنی است که می‌تواند کنترل بازی را در حالی که به یک سوم پایانی می‌روند، در دست بگیرد. توانایی او در دوندگی با مالکیت توپ و همچنین بازی با سر بالا چیزی است که خط هافبک یونایتد در حال حاضر ندارد. تصمیم‌گیری او در مورد زمان گرفتن توپ و دویدن با مالکیت و زمان پخش پاس‌های کوتاه برای تغییر زاویه و حرکت بازیکن حریف، معمولاً بسیار خوب است.
دی‌یونگ از بسیاری جهات شبیه تیاگو، هافبک لیورپول و اسپانیا است، زیرا اولین غریزه او در مالکیت توپ، همیشه یافتن راه‌هایی برای هدایت بازی به جلو و عقب بردن حریف است. وقتی یونایتد در فاز هجومی قوی‌تر قرار می‌گیرد، می‌بینیم که دی‌یونگ به دنبال پرس کردن فورواردها و یافتن فضای خالی در پشت خط میانی حریف یا در کانال‌ها است. توانایی او در راندن با توپ، بازیکنان حریف را مجبور می‌کند تا با او درگیر شوند و او می‌تواند از طریق فشار بازی کند یا اگر بخواهد زاویه و نقطه حمله را تغییر دهد، پاس‌هایی را به سمت دورتر زمین بفرستد. هنگامی که دی‌یونگ وارد محوطه جریمه می‌شود، توانایی یافتن زوایای پاس خلاقانه را حفظ می‌کند، اما با نگه داشتن توپ و ایجاد زوایای شوت، خطر بزرگی را نیز ایجاد می‌کند.
آیا او تیاگوی یونایتد خواهد بود یا دونی فان‌دی‌بیک دیگری؟
اگر یونایتد پول زیادی را برای بازیکنی که قبلاً گفته بود از ماندن در بارسا خوشحال است پرداخت کند، امیدوارند که او بیشتر تیاگو باشد تا دونی. دی‌یونگ به طور کلی انتظارات زیادی را در یونایتد برآورده می‌کند، و حتی بیشتر از این‌ها را هم می‌تواند برای تیم تن‌هاخ انجام دهد. و او همچنین می‌تواند بهترین عملکردها را از فان‌دی‌بیک بیرون بکشد، که به خودی خود یک دستاورد خواهد بود.
