این سایت به برخی از رسوم ازدواج آمریکایی اشاره کرد:
*در سنت آمریکایی می گویند بر تن داشتن چهار چیز، برای زندگی زناشویی اقبال می آورد و خوش یمن است:
عروس، در میان آنچه موقع عقد به تن دارد، خواه لباس باشد یا زیور، یک چیز کهنه، یک چیز نو و چیزی هم به رنگ آبی داشته باشد. لباس یا زینتی هم که مال او نیست و از کسی به امانت گرفته است، به تن داشته باشد.
*مرسوم است که عروس و داماد، نزد عاقد و در حالی که حاضران شاهد هستند، به یکدیگر نگاه می کنند و وعده می دهند. گاهی وعده ها را از حفظ، یا از روی نوشته می خوانند و گاهی وعده های متعارفی را که عاقد می خواند، تکرار می کنند. مضمون وعده ها معمولاً ابراز علاقه و تعهد به وفاداری و همراهی در«تندرستی و بیماری» و در«شرایط خوب یا بد» است.
*در برخی فرهنگ ها- ازجمله بخشهایی از اروپا- مرسوم است که عروس و داماد به دنبال مراسم عقد، از روی جارویی می پرند. بسیاری از سیاه پوستان آمریکایی نیز در جشن های ازدواج خود چنین می کنند. گفته می شود هر که پرشی بلندتر داشته باشد، در زندگی مشترک صاحب اختیار می شود.
*پیش از دعوت میهمانان به سرمیز غذا، کسی دعا می خواند و سپس ساق دوشان- یکی از خواهران عروس و نزدیکترین دوست داماد- هریک اندکی درمورد عروس و داماد صحبت می کنند.
*برای نشستن سرمیزها، قاعده ای خاص وجود دارد. نام میهمانان و شماره میزشان، روی کارت های کوچکی نوشته می شود. تمامی میزها با گلدان های پر از گل و رومیزی های یکسان پوشانده می شوند و معمولاً کسانی که با یکدیگر آشنا یا نزدیکند، سر یک میز نشانده می شوند. موقع صرف غذا، از همه میهمانان به ترتیب شماره دعوت می شود تا سرمیز غذا بروند و از خود پذیرایی کنند.
*در ازدواج های آمریکایی رسم است، هدیه ای به یادگار از سوی عروس و داماد به تک تک مهمانان داده شود؛ که معمولاً روی میزها قرار می گیرد.
*شب پیش از جشن عروسی، میهمانی شامی با حضور نزدیکان عروس و داماد برگزار می شود؛ که «تمرین» شب ضیافت اصلی است.
*هزینۀ این شام، و هزینه های سفر ماه عسل را معمولاً خانوادۀ داماد می پردازد.
* هزینۀ مراسم عروسی را هم خانوادۀ عروس تقبل می کند.
*اینها سنت هستند؛ امااین روزها، بسیاری از زوجها مخارج را تقسیم می کنند.
*جهیزیه دادن در ازدواج آمریکایی رسم نیست.
*آمریکاییان معتقدند لباس عروس را داماد نباید پیش از مراسم ازدواج ببیند، و دیدن آن شگون ندارد.
*دختران یا زنانی که ساق دوش می شوند، دسته گلی به دست می گیرند و لباس یکسان – یا حداقل هم رنگ- می پوشند.
*ساق دوش مرد، نزدیک ترین فرد به داماد است؛ که موقع عقد نیز کنارش می ایستد و منتظر ورود عروس می شود.
