خبرگزاری مهر، گروه جامعه؛ به همان اندازه که آدم‌ها به مواد مخدر معتاد می‌شوند و از نبود مواد دچار خماری دردناک می‌گردند؛ ممکن است به خوردن غذای خوب هم معتاد شوند. دیدن برخی آدم‌ها که به جای مواد مخدر به خوردن غذای خوب معتاد شده‌اند خوشحال‌کننده است چون این وابستگی خبر از اتفاق‌های خوب می‌دهد.
یوسف سبزواری متولد سال ۱۳۵۵ و مسؤول «مرکز ترک اعتیاد مهر» گراش در شهرستان گراش استان فارس است. اهالی گراش سال‌ها است که برای کار به کشورهای حوزه خلیج فارس می‌روند. یوسف سبزواری هم یکی از گراشی‌های شاغل در امارات متحده عربی بود. دوازده سال قبل وقتی تازه به گراش برگشته بود یکی از دوستانش صد و پنجاه هزار تومان قرض خواست تا فردی را برای ترک اعتیاد به کمپ ببرد. در آن زمان شهر با وجود اعتیاد برخی اهالی و علاقه‌مندی برای ترک، کمپ نداشت و معتادان آرزومند پاکی و ترک مواد باید فاصله‌ای چهل کیلومتری را تا نزدیک‌ترین کمپ طی می‌کردند.
سبزواری آن مبلغ را به همشهری خود قرض داد و این عمل جرقه‌ای در ذهن او شد که دو سال بعد به افتتاح اولین مرکز ترک اعتیاد در شهر گراش منتهی شد. مرکز ترک اعتیادی که حالا علاوه بر پذیرایی از معتادان شهر ما آوازه‌اش در استان‌ها و شهرهای همجواری مانند هرمزگان بوشهر و فارس نیز پیچیده و افراد مایل به ترک اعتیاد در این شهرها را نیز پوشش می‌دهد.
آقای سبزواری روزی از یکی از این افراد که به مرکز ترک اعتیاد مراجعه کرده بود پرسید: چرا مسافتی دور را طی کرده تا به اینجا بیاید و در شهر خودش مسیر درمان را طی نکرده است؟ آن مرد پاسخ داد: در اینترنت جست‌وجو کردم و همه این کمپ را به عنوان بهترین کمپ معرفی کرده‌اند.
این کمپ ماهانه از شصت تا هفتاد معتاد را پذیرایی می‌کند و دوره ترک اعتیاد در آن، بیست و یک روز زمان می‌برد و شامل بستری و سم‌زدایی می‌شود و معتادان بسته به میزان تخریبی که مواد در روح و جان آنها ایجاد کرده، یک الی سه دوره بستری شده تا پاک و پاکیزه تحویل خانواده شوند.
هزینه هر دوره ترک اعتیاد بین سه تا سه میلیون و پانصد هزار تومان است. از این مبلغ یک میلیون و پانصد هزار تومان توسط افراد خیر و دو میلیون تومان هم توسط معتاد پرداخت می‌شود. با ورود فرد معتاد به کمپ دیگر نام محترمانه رهجو به او اطلاق می‌شود. گاهی این رهجویان به دلیل ناتوانی مالی امکان پرداخت دو میلیون تومان را ندارند که این مبلغ را هم خیرین می‌پردازند.
در طول دوران ترک اعتیاد تغذیه مسئله‌ای بسیار مهم است. مسؤولین این کمپ بهترین غذا را برای رهجویان تهیه می‌کنند. زیرا به محض پایان خماری آنها نسبت به مواد، افراد نیاز شدیدی به غذا پیدا می‌کنند و باید غذای خوب و مقوی بخورند.
رهجویان این مرکز در ساعت‌های شش و هشت صبح، دوازده و چهار بعد از ظهر و هشت و دوازده شب نیاز به تغذیه مناسب دارند. مواد غذایی مورد نیاز آنها با کمک خیرین تأمین می‌شود برخی خیرین ساکن امارات گاهی تا ماهانه سی میلیون تومان به این مرکز کمک می‌کنند.
یک رهجو پس از حضور در مرکز به مدت پنج الی شش روز درگیر سم‌زدایی است. سپس وارد اتاق آرامش می‌شود و در ادامه با شرکت در جلسات گروهی اعتماد به نفس از دست رفته‌اش را بازیابی می‌کند. جلسات گروهی به غیر از روزهای جمعه از ساعت شش عصر به مدت یک ساعت و نیم برگزار می‌شود. رهجو علاوه بر غذا به احترام بسیار زیاد هم نیاز دارد. در بسیاری از کمپ‌های ترک اعتیاد متأسفانه رهجویان مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند و همین مساله امکان ترک دائم آنها را با تردید مواجه می‌کند.
غذای شب‌های پنجشنبه و جمعه مفصل‌تر است. در این شب‌ها مسؤولین کمپ با حضور رهجویان، بهبودیافتگان و خانواده‌های‌شان دورهمی برگزار می‌کنند تا رهجو خود را در جمع خانواده حس کند.
فعالان حوزه ترک مواد مخدر می‌دانند که اگر از هر ده نفر که اعتیاد را ترک می‌کند یک نفر پاک بماند، موفقیت برای آن مرکز و دست‌اندرکارانش حاصل شده اما در میان رهجوهایی که به ما مراجعه می‌کنند از هر ده نفر به طور متوسط پاکی شش نفر از آنها تداوم می‌یابد.
توجه به خانواده‌های رهجویان نیز برنامه دیگری است. برای آنها جلسات مشاوره برگزار می‌شود و به افرادی که مشکلات معیشتی دارند بسته‌های کمک معیشتی اهدا می‌شود.
آب درمانی و ارائه دمنوش‌های گیاهی بخشی از تجربه خوب رهجوها در این مرکز است. در این کمپ به هیچ وجه به سراغ قرص و دارو نمی‌روند. زیرا معتاد ابتدا باید درد و خماری را تجربه کند تا اگر خواست دوباره به سراغ مواد مخدر برود این درد برای آنها در حکم عاملی پیشگیری‌کننده عمل کند.
