حکایت ماشه در برابر ماشه

گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم– منابع رسانه‌ای می‌گویند هنوز بر سر دستورکار نشست  ژنو میان تهران و تروییکای اروپایی توافقی صورت نگرفته و آنچه در نشست  اخیر مورد بحث قرار گرفته، صرفا نوعی گفت‌وگو (و نه مذاکره) با هدف ترسیم چارچوب و اهداف کلان بوده است. متعاقباً، قرار است نشست‌های مشترک جهت ترسیم این نقشه راه ادامه پیدا کند. بنابراین،  آنچه طرفین بر روی آن اختلاف نظر دارند معطوف به دامنه موضوعات و نقشه راه مذاکرات است.

در این میان، تاکید مکرر مقامات ارشد وزارت خارجه سه کشور اروپایی بر به‌کارگیری مکانیسم ماشه در برابر ایران (وفق سند برجام)، جای بسی تأمل دارد. تروییکای اروپایی در صدد است از مکانیسم ماشه که در سند برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد تعبیه شده، به مثابه اهرم فشاری جهت گسترش دربرگیری ابعاد مذاکرات و متعاقبا توافقات محدودکننده استفاده کنند.

بررسی هم‌زمان موضوعات منطقه‌ای، هسته‌ای، بین‌المللی و حتی موشکی و هدایت آن‌ها در یک قالب و فرامتن واحد، اصلی‌ترین دغدغه اروپاییان و البته آمریکا در این مذاکرات است. هرچند واشنگتن در این مذاکرات حضور مستقیم نداشته و حتی حضور غیرمستقیم خود در آن را نیز انکار کرده، اما قطعاً در تنظیم دستورکار مذاکرات، هم‌افزایی مستمری با اروپاییان(در حوزه دیپلماسی پنهان) دارد.

اصرار مقامات وزارت خارجه سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه درخصوص گسترش ابعاد مذاکرات مصداق و خروجی همین دیپلماسی پنهان آمریکایی-اروپایی است.

با این حال، جمهوری اسلامی ایران قطعاً در برابر آغاز رسمی مکانیسم ماشه و تلاش برای بازگرداندن تحریم‌های چندجانبه شورای امنیت سازمان ملل متحد راهکارهایی در نظر گرفته که تحقق آن‌ها، قطعاً به سود طرف غربی نیست! یکی از این موارد، خروج از ان‌پی‌تی و قطع مطلق همکاری‌ها با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و دیگری، تغییر دکترین هسته‌ای کشور و رسمیت‌بخشی به غنی‌سازی ۹۰ درصدی خواهد بود.

به عبارت بهتر، جمهوری اسلامی ایران باید هرچه سریع‌تر، معادله “ماشه” در برابر”ماشه” یا “شلیک” در برابر “شلیک” را در برابر طرف غربی ترسیم کند.

تاکید بر حفظ ثوابت کلان هسته‌ای، منطقه‌ای و موشکی در مذاکرات با اروپاییان، شرط لازم جهت مدیریت صحنه منازعه با آمریکا طی ماه‌های آتی محسوب می‌شود. در این‌خصوص خطوط قرمز پررنگی از سوی جمهوری اسلامی ایران ترسیم شده که اتفاقاً اصرار بر آن‌ها، قدرت مانور ما را در هرگونه مواجهه، تفاهم یا عدم‌تفاهمی با غرب افزایش خواهد داد.

جابه‌جایی این خطوط قرمز، تفاهم منفعت‌ساز به سود جمهوری اسلامی ایران را تبدیل به توافقی بازدارنده و تهدیدساز خواهد ساخت. حفظ گارد بسته ما بر سر خطوط قرمز راهبردی کشورمان، حکم برگ برنده ما در مذاکرات با خواهد داشت.  در این‌صورت، موفق به مهار بازی هدفمند و خطرناک غرب در تقابل مطلق با نظام و ملت ایران خواهیم بود.

در پیشبرد این روند نباید حتی لحظه‌ای تردید داشته باشیم. طرف اروپایی بارها عیار تعهدپذیری خود را در گفت‌وگوهای گذشته با کشورمان نشان داده است. بنابراین، گفت‌وگوها و مذاکرات زمانی معنا پیدا می‌کند که طرف مقابل بپذیرد در جایگاهی برابر پشت میز مذاکره بنشیند.

انتهای پیام/