افق نیوز؛
به گزارش خبرگزاری تسنیم، داستان بسیاری از اختراعات بزرگ بشر با تصادف آغاز می‌شود، اما پشت هر «تصادف» همواره ذهنی کنجکاو و روحی پرتلاش ایستاده است. بسکتبال نیز از همین جنس است، ورزشی که از ذهن و تجربه دکتر جیمز نایس‌میت استاد تربیت بدنی و کشیش کانادایی در زمستان ۱۸۹۱ زاده شد.
نایس‌میت در ششم نوامبر ۱۸۶۱ در شهر آلمونتِ کانادا به دنیا آمد. او در کودکی پدر و مادر خود را به دلیل بیماری تیفوس از دست داد و زیر نظر مادربزرگ و سپس عمویش بزرگ شد. فقر، کار طاقت‌فرسا در مزرعه و مرگ زودهنگام عزیزان، از او نوجوانی سخت‌کوش و مقاوم ساخت.
در ۱۵ سالگی ترک تحصیل کرد تا در مزرعه کار کند، اما یک جمله از رهگذری ناشناس زندگی‌اش را تغییر داد: «اگر مادرت تو را این‌گونه می‌دید، در گورش آرام نمی‌گرفت». این تلنگر او را به تحصیل بازگرداند و سرانجام وارد دانشگاه مک‌گیل مونترال شد تا در رشته تربیت‌بدنی تحصیل کند.
نایس‌میت پس از فارغ‌التحصیلی، تحصیلات دینی را ادامه داد و حتی در کلیسا موعظه می‌کرد، اما جایی میان زمین فوتبال و خطابه‌های مذهبی، به درک تازه‌ای رسید: «من فهمیدم که منبر من، زمین بازی است. می‌توان از ورزش برای هدایت انسان‌ها به سوی خیر استفاده کرد».
در سال ۱۸۹۰ به‌عنوان مدرس تربیت بدنی در انجمن مسیحی جوانان (YMCA) مأمور شد تا برای دانشجویان، ورزشی تازه طراحی کند که بتوان در زمستان در سالن‌های سرپوشیده انجام داد. حاصل آن مأموریت، ورزشی بود با توپ، دو سبد و ۱۳ قانون ساده؛ بسکتبال.
این اختراع در ابتدا برای تقویت روحیه، انضباط و همکاری طراحی شده بود، اما به تدریج مرزها را درنوردید و به یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های جهان بدل شد.
دکتر نایس‌میت تا پایان عمر، همچنان بر بُعد انسانی و اخلاقی بسکتبال تأکید داشت. او معتقد بود این بازی، ابزاری برای ساختن شخصیت، پرورش روح همکاری و احترام متقابل است؛ همان اصولی که بعدها در فلسفه المپیک و جنبش «مسیحیت نیرومند» نیز بازتاب یافت.
نایس‌میت در ۲۸ نوامبر ۱۹۳۹ درگذشت، اما میراث او همچنان در هر پرتاب، پاس و لبخند درون زمین زنده است.
انتهای پیام/
