مقاله نویس القبس در بخش دیگری از نوشتۀ خود مدعی شده است: نفرت پارسی ها از اعراب قدمتی دارد که به پیش از اسلام باز می گردد و نمی توانیم خود را گول بزنیم که چنین چیزی وجود ندارد. یکی از مهمترین منابعی که بر اساس اندیشه های قومیتی ایرانی نوشته شده، “شاهنامه” نام دارد که از اسطوره ها و افسانه هایی مبتنی بر ستایش شاهان و اقوام ایرانی و تحقیر اعراب آکنده است (!)
نویسندۀ کویتی در ادامه با انتقاد از دولت ها و ملل عرب به خاطر فراموشی جنگی که ایران در آن پیروز شد، آنها را به خاطر درس نگرفتن از این شکست مورد ملامت قرار داده است.
انتقاد بی سابقۀ نویسندۀ کویتی در حالی مطرح می شود که چند سال پس از پیروزی ایران در جنگ نابرابر با رژیم صدام و همۀ حامیان نظامی و تسلیحاتی او، از شرق تا غرب عالم، کشورش کویت مورد هجوم همان ارتش قرار گرفت و در برابر آن چند ساعت بیشتر دوام نیاورد. جالب آن که هنوز هم همه ساله در سالگرد حمله عراق به کویت، مراسم و آیین هایی در بزرگداشت “شهدا”، اسرا و مفقودین کویتی برگزار می شود، اما به نظر می رسد رویکرد برخی از تحلیلگران عرب سمت و سویی یافته که هزاران نفر از هموطنان خود را که “دو دهه قبل” کشته و مفقود شده اند از یاد می برد، چون قاتل آنها یک رژیم عربی بوده است؛ اما قدرت و اقتدار جمهوری اسلامی ایران را که “سه دهه قبل” بر دلارهای نفتی و نیروی انسانی کشورهای عربی و تسلیحات دو ابرقدرت شرق و غرب پیروز شد، از یاد نبرده و آن را مستحق عبرت آموزی و احتیاط می داند.