مهم‌ترین مشخصه چنین کهکشان‌هایی این است که مامن مناطق بسیار فعال تشکیل ستارگان هستند.
این موضوع علی‌رغم محتوای پایین غبار و فقدان عناصر سنگین‌تر از هیدروژن و هلیم در این اشیا کیهانی رخ می‌دهد. این عناصر اساس مواد سازنده شکل‌گیری ستارگان خوانده می‌شوند.
چنین کهکشان‌هایی دارای ابرهای مولکولی بسیار شبیه به ابرهای طبیعی هستند که نخستین ستارگان را در جهان ابتدایی تشکیل دادند. ستارگانی که عاری از غبار و عناصر سنگین‌تر بودند.
منجمان کهکشان‌های BCD را بستر ایده‌الی برای درک بهتر فرایند شکل‌گیری ستارگان می‌دانند.
کهکشان NGC 5253 دارای مقداری غبار و عناصر سنگین‌تر است اما این میزان در مقایسه با مقادیر غبار و عناصر سنگین‌تر کهکشان راه شیری بسیار پایین است.
نواحی مرکزی این کوتوله کهکشان مملو از منطقه متراکم تشکیل ستارگان است که در یک بدنه اصلی بیضوی قرار دارد و در تصاویر هابل سرخرنگ به نظر می‌رسد.
این ناحیه مرکزی دارای محیط غنی از ستارگان جوان و داغ است که در خوشه ستارگان متمرکز شده و در تصاویر هابل به رنگ آبی مشاهده می‌شود.
ردپاهای فوران ستارگان می‌توانند به عنوان نور کمرنگ تولید شده توسط گاز اکسیژن یونیزه شده مشاهده شوند.
ماهیت واقعی کهکشان‌های BCD ذهن منجمان را برای مدت‌های مدیدی به خود مشغول ساخته است.
هم اکنون شبیه‌سازی‌های عددی مبتنی بر نظریه غالب کیهان‌شناسی شکل‌گیری کهکشان موسوم به مدل Lambda Cold Dark Matter وجود دارند.
بر اساس این تئوری، کوتوله کهکشان‌های ماهواره‌یی بیشتری که به دور کهکشان‌های بزرگی از قبیل کهکشان راه شیری می‌چرخند، باید وجود داشته باشند.
کهکشان تازه رصد شده بخشی از گروه A/Messier 83 سنتاوروس است که شامل کهکشان رادیویی مشهور Centaurus A و کهکشان مارپیچMessier 83 است.
به باور دانشمندان، امکان دارد که ماهیت ویژه NGC 5253 از برخورد نزدیک با همسایه نزدیکترش یعنی Messier 83 ناشی شده باشد.
تصویر این کوتوله کهکشان توسط «دوربین پیشرفته تحقیقات» هابل شکار شد.
