امیر زرگری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، درباره دعوت نشدنش به دومین مرحله‌ی اردوی آمادگی تیم ملی دوچرخه‌سواری، اظهار کرد: در حقیقت خود من نیز تمایلی به حضور در اردوهای تیم ملی ندارم چرا که حاشیه‌ها زیاد است. رکابزنان برای فدراسیون حاشیه درست می‌کنند و فدراسیون برای رکابزنان. به همین دلیل اصلا دوست ندارم در چنین جوی باشم.
وی ادامه داد: از سوی دیگر پیش از آنکه اردویی برپا شود، مشخص می‌کنند که هر رکابزنی در چه رشته‌ای باید رکاب بزند. برای نمونه سال گذشته از فرانسه آمدم و مدت ۲۰ روز در اردوی مالزی بودم اما شب مسابقه اعلام کردند که من رکاب نمی‌زنم. یا اینکه در اردوها نفراتی را که می‌خواهند انتخاب می‌کنند و اسامی بقیه رکابزنان را خط می‌زنند و به خانه‌هایشان می‌فرستند. البته خود آقایان نیز به دنبال این بودند که من را دعوت نکنند و حالا خوشحال باشند که به اردوی تیم ملی نمی‌روم.
زرگری در پاسخ به این پرسش که فکر می‌کند علت عدم دعوتش به اردوی تیم ملی چه چیزی می‌تواند باشد، تصریح کرد: آقایان باید جواب بدهند که چرا یک نفری که روی آن سرمایه‌گذاری شده و این همه نتایج خوب کسب کرده، نباید باشد اما کسی که کار و زندگی ندارد و هر موقع که می‌گویند می‌آید، به عنوان ملی‌پوش به مسابقه‌ها اعزام می‌شود. البته سال‌ها است که این کار را انجام می‌دهند، حتی پس از بازی‌های آسیایی گوانگ‌جو که با اختلاف صدم ثانیه چهارم شدم فدراسیون با من تماسی نگرفت و حتی یک شاخه گل هم به من ندادند و تشکر نکرد که یک سال وقت گذاشتم و تمرین کردم. اما درعوض اسم یک آقایی که در مسابقه‌ها رکاب نزد را جزو مدال‌بگیرها رد کردند و حتی او پاداش ۵۰ میلیونی نیز از ریاست جمهوری دریافت کرد.
وی ادامه داد: در واقع هر کس که صبح زود به فدراسیون برود زودتر انتخاب می‌شود و کاری ندارند که چه کسی قوی‌تر است یا چه کسی بهتر نتیجه می‌گیرد. در مورد مربیان نیز سیستم گزینش آن‌ها به گونه‌ای است که هر شخصی که زودتر به فدراسیون برود مربی تیم ملی می‌شود، برای نمونه کارت مربی‌گری، تجربه و رزومه کاری مربی تیم ملی سرعت را بررسی کنید و بپرسید که بر چه اساس به عنوان مربی تیم ملی انتخاب شده است. البته برای آقایان نه نتیجه مهم است نه چیز دیگری چرا که اگر مهم بود یک مربی خوب برای تیم ملی انتخاب می‌کردند. در واقع آن‌ها تنها به فکر منافع خودشان هستند.
