از کاری که کرده بود خیلی راضی بود و این رضایت و خشنودی در چهره خندانش خودنمایی می‌کرد. پشت این چهره خندان اما سال‌ها زحمت و سختی پنهان شده بود. بیش از ۶۰ سال کار کرده بود و حالا ماحصل زحماتش را می‌دید.
حسنعلی پورپونه نجف‌آبادی حالا دیگر نامش را تا ابد جاودان کرده و یکی از بزرگ‌ترین واقفان کشور به حساب می‌آید. او چندین ملک و زمین خود را وقف کرده که ارزش مالی آنها بیش از ۷ میلیارد تومان است که در تاریخ موقوفات کشور به نوعی بی‌نظیر است و باید او را نخستین شخصی دانست که ۷ میلیارد تومان از اموال خود را وقف کرده است.
خودش می‌گفت ۸۴ سال پیش در نجف‌آباد اصفهان دیده به جهان گشوده و در ۱۴ سالگی نیز پدر را از دست داده بود.
او فرزند دوم یک خانواده ۶ نفره بود و به ناچار شروع به کار نجاری کرد و کم کم پول و پله‌ای به جیب زده بود و حدود ۵۰ سال پیش کار ساخت و ساز ساختمان را هم آغاز کرد.
با زحمات فراوان روز به روز بر ثروتش افزوده شد و همواره مسائل شرعی و رزق حلال را مد نظر داشت و وجوهات خود را پرداخت می‌کرد.
پسر بزرگ حاج حسن پورپونه در این ارتباط می‌گوید: پدرم همواره با روحانیون در ارتباط بود و تا جایی که من یادم می‌آید یک روحانی همواره به منزل ما می‌آمده و سال خمسی و وجوهات پدر را حساب می‌کرده است.
همین روحیات او بود که سبب شد تا عمل خیری انجام دهد که برای همیشه ماندگار باشد.
خود پورپونه در این باره می‌گفت: دلم می‌خواست کاری کنم که هم برای رضای خدا باشد و هم حاصل زحماتی که در این چند ساله کشیدم، توشه راهم برای آن دنیا باشد.
او یک واحد تجاری و دو دفتر کار در بهترین جای اصفهان داشت که وقف کرده و علاوه بر آن در زادگاه پدریش در گلدشت نجف‌آباد هم ۵ مغازه تجاری را پس از تعمیر، تبدیل به حسینیه کرده و وقف نموده است.
اما این تمام وقفیات حاج حسنعلی پورپونه نبود؛ او در یکی دو استان دیگر هم وقفیات بزرگی دارد و در واقع مهم‌ترین وقف این خیر در کنار بارگاه هشتمین خورشید امامت واقع شده است.
در وقفنامه‌ای که داشت، یک مجتمع مسکونی ۱۴ واحدی در کنار بارگاه ملکوتی علی ابن موسی الرضا (ع) در مشهد را وقف کرده بود. خودش می‌گفت این مکان زائرسرا است تا زمانی که زائران حرم یار به مشهد مقدس سفر می‌کنند محلی برای اسکان آنها باشد.
پورپونه ۱۵ نیت برای موقوفات خود در نظر گرفته که ازدواج جوانان، کمک به دانش‌آموزان بی‌بضاعت و ایتام، اشتغال جوانان، برپایی آیین‌های مذهبی به ویژه روضه خوانی و دیگر فعالیت‌های عام‌المنفعه از جمله مفاد این وقفنامه است.
اما پورپونه پیش از آغاز جنگ تحمیلی در آبادان زندگی می‌کرده و با حمله رژیم بعث به ایران باز هم به زادگاهش برگشت اما دلبستگی‌هایش را نمی‌توانست از آبادان مخفی کند.
او هم اکنون یک مسجد به نام مسجد امام حسن مجتبی (ع) در میدان طیب آبادان ساخته و از آنجا که تمام مساجد موقوفه به حساب می‌آیند، یک موقوفه دیگر به موقوفاتش اضافه کرده است.
شاید نه، بلکه حتماً نمی‌توان برای اقدام واقف اجر و ثواب مشخص کرد و این تنها خداوند است که پاداشش را محفوظ گذاشته و خود وعده‌اش را داده است اما بد نیست بدانیم که ارزش موقوفات پورپونه در سال ۹۰ که موقوفاتش را به ثبت رساند بیش از ۷ میلیارد تومان بوده است.
این در حالی است که پورپونه صاحب ۱۰ فرزند دختر و پسر است و پیش از اینکه موقوفات خود را وقف کند، فرزندانش را جمع کرد و اموالش را بین آنها تقسیم نمود. جالب اینجاست که تمام خانواده‌اش حرف پدر را سمعا و طاعتا پذیرفتند و نه تنها با وقف باقی مانده مال پدر مخالف نبودند بلکه خودشان هم پدر را برای وقف کردن اموالش یاری کردند.
دختر پورپونه می‌گفت: پدر همیشه عنوان می‌کرد که زحمات زیادی کشیده و دوست دارد بهترین جای دارایی‌هایش را برای خودش بردارد؛ زمانی که ایشان بخش زیادی از اموالش را وقف کرد تازه متوجه شدیم که منظورش از بیان این حرف چه بوده است.
او ادامه داد: پدرم همواره به دنبال این بود که کار خیری انجام دهد و در ابتدا می‌خواست موسسه خیریه تاسیس کند اما پس از تحقیقات گسترده متوجه شد که وقف ماندگارتر از هر کار خیری است.
پورپونه درباره رضایت قلبی‌اش از وقف کردن دارایی‌هایش می‌گفت: خوشحالم از وقفی که انجام دادم. همه این‌ها برکات و نعمات خداوند بوده او همه را رسانده و من هم به اندازه‌ای که می‌توانستم وقف کرده‌ام.
این جمله‌اش بیشتر ارزش کارش را نمایان می‌کند: هر کاری کرده‌ام برای رضای خدا بود و در نظرم فقط خدا بوده است نه چیز دیگری.
بزرگی وقف او به اندازه‌ای بود که چند هفته پیش، در برنامه پرطرفدار و اقتصادی پایش که با مجری‌گری مرتضی حیدری برگزار می‌شود، حاج حسنعلی پورپونه به عنوان قهرمان وجدان کاری هفته این برنامه از سوی مخاطبان انتخاب شد.
