فردوسی در پاسخ به این سوال که تبلیغات در این زمینه چه نقشی دارد؟ تصریح کرد: متاسفانه در این زمینه تبلیغات زیادی صورت میگیرد و هر پیک خبری و یا مجله را که ببینیم بخش زیادی از این نوع تبلیغات را به خود اختصاص داده است و در این نوع تبلیغات آمده است که چنین دکتر چنین جراحی را میکند و مردم هم تحت تاثیر قرار میگیرند.
این متخصص روانشناسی با بیان اینکه کمتر در این مجلهها از عوارض این نوع جراحیها صحبت میشود گفت: بطور خدادادی حس زیباییپرستی در زنان وجود دارد اما متاسفانه زنان زیبایی را در چیزهای دیگر مانند تفکر، تصمیمگیری و مهارت جستوجو نمیکنند و نمیبینند و به دنبال زیبایی چهره، بینی و اندام هستند. چنین افرادی بیشتر کسانی هستند که جاهای دیگر مورد تشویق قرار نگرفتند و اعتبار ندارند.
فردوسی گفت: باید رسانهها مردم را آگاه کنند که اگر زنان جنبه زیبایی ظاهری را خیلی نپردازند پس به چه جنبهای باید بپردازند.البته جراحان هم باید به گونهای عمل کنند که هر کس تقاضای جراحی کرد بدون توجیه روانشناسی فرد را مورد جراحی قرار ندهد.
این روانشناس تصریح کرد: شخصا موارد زیادی را داشتند که فردی بارها در زیر تیغ جراحیهای زیبایی رفت است اما باز هم ناراضی است.خوب این نارضایتی از کجا نشات میگیرد؟ از اینجا که فرد از خودش، توانش و ظاهرش ناراضی است و یک روز به دنبال زیبایی بینی است و یک روز زیبایی لب، یک روز زیبایی گونه و… لذا این زیبایی، یک زیبایی سیریناپذیر در این افراد میشود.
فردوسی گفت: البته علم جراحی هم سودمند است و نمیتوان آن را کنار گذاشت اما دختران جوانی دیده میشو دکه زیبایی خدادادی دارند یا خانمهایی که ۶۰ سال از زندگیشان گذشته است اما نگران و مشوش هستند و به دنبال جراحی زیبایی میروند. این افراد وسواس دارند و همیشه دوست دارند جلوه بهتری از خود بروز دهند، خیلی خوشحال و راضی نیستند.وی در پاسخ به این سوال که نقش شوهران در این زمینه چیست؟ یادآور شد: برخی از این اتفاقها به درخواست شوهران صورت میگیرد اما برخی از شوهران از این موضوع جلوگیری می کنند.