سینمای ژاپن تاکنون چهار بار برنده جایزه نخل طلای کن شده که این اتفاق آخرین بار سال ۱۹۹۷ با فیلم «The Eel» به کارگردانی شوهی ایمامورا روی داد. تریلر پلیسی «سپر پوشالی» به کارگردانی تاکشی میکه دیگر فیلم ژاپنی حاضر در بخش مسابقه اصلی این دوره جشنواره کن است.
ماساهارو فوکویاما خواننده و بازیگر در «مثل پدر، مثل پسر» نقش مردی پرکار به نام ریوتا را بازی می‌کند که همراه میدوری همسر آرام و حرف‌شنو خود با بازی ماچیکو اونو پسر شش ساله‌شان کی‌یتا را طوری تربیت می‌کنند که در آینده مردی موفق شود.
زندگی خانوادگی در ظاهر عالی آن‌ها زمانی به هم می‌ریزد که از بیمارستان محل تولد کی‌یتا خبر می‌دهند که اشتباهی صورت گرفته و کی‌یتا بچه واقعی ریوتا و میدوری نیست.
پس از فاش شدن این قضیه میدوری با ناراحتی می‌گوید: «چطور متوجه نشدم؟ من یک مادرم!»
هیروکازو کوره-ادا کارگردان فیلم «مثل پدر، مثل پسر» در کنار دو بازیگر فیلم
لحظه‌های طنز و انسانی «مثل پدر، مثل پسر» زمانی است که ریوتا و میدوری با زوج دیگر – با بازی یوکو ماکی و لیلی فرانکی – که بچه اصلی‌شان را بزرگ کرده‌اند، ملاقات می‌کنند.
آن‌ها مغازه‌دار هستند و به طبقه‌ای دیگر تعلق دارند. این مسئله ریوتا را به وحشت می‌اندازد. او آن‌ها را هالوهایی بی‌عرضه می‌بیند که شایستگی بزرگ کردن پسرش را ندارند، اما اولین برداشت او زمانی تحت الشعاع قرار می‌گیرد که متوجه مهربانی و عشق آشکار آن دو به بچه‌ها می‌شود.
کوره-ادا به خبرنگاران گفت: «می‌خواستم این اغتشاش کامل در اصول اخلاقی شخصیت اصلی فیلم را خلق کنم. می‌خواستم شوک واقعی در ذهن او را خلق کنم.»
«مثل پدر، مثل پسر» چهارمین فیلم کوره-ادا است که در جشنواره کن رقابت می‌کند. فیلم آرامش‌بخش او در تقابل با فیلم‌های چهار روز اول کن است که خشونت در آن‌ها بارز بود.
فیلم مکزیکی «هلی» ساخته آمات اسکالانته که روز پنجشنبه در بخش مسابقه اصلی روی پرده رفت، صحنه‌ای بیمارگونه از شکنجه دارد. در فیلم چینی «نشانی از گناه» به کارگردانی جیا ژانکه هم – که جمعه نمایش داده شد – یک مرد وقتی نمی‌تواند فساد مقامات رسمی را خنثی کند، دست به کشتاری خونین می‌زند.
دانلد کلارک منتقد تایمز ایرلند نوشت: «دیدن نگاه انسانی و صمیمانه یک فیلمساز در فیلمش باعث خوشحالی است.»
درام خانوادگی «گذشته» تولید فرانسه هم روز جمعه در اولین نمایش جهانی خود در کن با استقبال منتقدان روبرو شد.
کلارک در مطلب خود به این نکته هم اشاره کرده که شاید تا اینجای کار بخت فیلم فرهادی برای دریافت جایزه نخل طلایی همچنان بیشتر از فیلم کوره-ادا باشد.
روز شنبه همچنین فیلم «جیمی پی: روان‌درمانی یک سرخپوست دشت» (Jimmy P.: Psychotherapy of a Plains Indian) به کارگردانی آرنو دپلشن فیلمساز فرانسوی در بخش مسابقه اصلی نمایش داده شد.
اولین فیلم انگلیسی‌زبان «جیمی پی» در درجه اول درباره گفت‌وگوهای خصوصی دو مرد است: جیمی پیکارد (با بازی بنیسیو دل تورو) سرخپوست بلکفوت که پس از حضور در جنگ جهانی دوم دچار اغتشاش ذهنی شد و ژرژ دِوِرو (ماتیو آمالریک) انسان‌شناس و روان‌شناس مشتاق فرانسوی که در یک بیمارستان نظامی در توپکا در کانزاس او را درمان کرد.
دپلشن به خبرنگاران گفت: «یک پای این فیلم در اروپا و پای دیگرش در آمریکاست.»
او این فیلم را با اقتباس از کتاب «واقعیت و رویا» دِوِرو که سال ۱۹۵۱ منتشر شد، ساخته است. فیلم در محل اسکان قبایل سرخپوست در مونتانا فیلمبرداری شده است.
بخش زیادی از «جیمی پی» بر تعامل بین دل تورو و آمالریک استوار است که هر دو بازیگرانی محترم و شناخته‌شده در سطح بین‌المللی هستند.
دپلشن در نهایت فیلم خود را درباره نوعی انتقال ملیتی و دوستی بین یک بومی آمریکایی و یک دکتر مهاجر دانست که هر دو در کشوری که برای آن‌ها خارجی است، راه خود را پیدا می‌کنند.
او گفت: «این داستان دو مرد است که آمریکایی می‌شوند.»
استیون اسپیلبرگ فیلمساز آمریکایی رئیس هیات داوران بخش مسابقه اصلی این دوره جشنواره فیلم کن است. او به همراه دیگر داوران این بخش برندگان جوایز امسال جشنواره را ۲۶ مه (۵ خرداد) معرفی خواهد کرد.
روز دوشنبه فیلم «درون لوئین دیویس» به کارگردانی برادران کوئن و فیلم «بورگمان» ساخته الکس فان وارمردام در بخش مسابقه اصلی به نمایش درمی‌آیند.
