کارشناسان در حوزه زنان طیف متفاوتی از مطالبات زنان را مطرح می کنند. برخی از آنان مانند فریبا علاسوند معتقد هستند که دولت آینده باید برای بهبود وضعیت داخلی زنان تلاش کنند و بعضی دیگر مانند توران ولی‌مراد می گویند که نگاه مسئولان نسبت به زنان باید تغییر کند.
با اعتقاد به اینکه دولت آینده باید در جهت بهبود وضعیت داخلی زنان و خانواده تلاش و وضعیت زنان را در داخل کشور اصلاح کند، می‌گوید: در دنیا فضای عریانی در زمینه بیان مشکلات زنان وجود دارد و کشورهای دیگر نیز توقع دارند که ما واقعیت را بیان کنیم و چه بهتر که این واقعیت نشان دهنده وضعیت خوب زنان ایرانی باشد.
رییس جمور آینده به وضعیت داخلی زنان و حوزه بین‌الملل توجه داشته باشد
او با بیان اینکه دولت باید هم به وضعیت داخلی زنان و هم حوزه بین‌الملل توجه داشته باشد، تاکید می‌کند: قضاوت کشورهای دیگردرباره ایران خیلی با واقعیات موجود در کشور ما تفاوت دارد؛ البته مشکلاتی در حوزه‌هایی مانند زنان آسیب پذیر و در معرض آسیب داریم؛ با این وجود وضعیت متوسط زنان ایرانی بسیار ممتاز است و در این خانواده‌ها از پدرسالاری و مرد مآبی خبری نیست و پدران به دختران توجه زیادی می‌کنند.
به اعتقاد این پژوهشگر حوزه زنان، یکی از دردسرهای جدی ما این است که پس از گذشت ۳۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی، هنوز به ادبیات و ترفند مناسبی در عرصه بین الملل دست نیافته‌ایم، البته در درون نظام سیاست گذاریهایی انجام شده؛ اما مشخص است که عرصه بین الملل ساز و کار خاص خود را دارد.
او تاکید می کند: در حوزه بین الملل به سیاست و ادبیات درستی برای موفقیت باید دست یابیم و این نیازمند کوشش است. از سوی دیگر ما باید به روندهای تاثیرگذار توجه کنیم. جهان امروز، چند صدایی است، اما هنوز ما صدای خود را به عنوان ائتلاف مذهبی اسلامی آنگونه که باید بلند نکرده و جایگاه خود را نیافته‌ایم.علاوه بر آن نتوانسته‌ایم لابی‌های بزرگی در حوزه زنان و خانواده در سطح جهانی راه بیندازیم، این در حالی است که نهادهای عظیمی مانند مجمع تقریب مذاهب در ایران فعالیت می‌کنند.
این پژوهشگرمی‌افزاید: هنوز تیم‌های قوی کارشناسی زنان و خانواده در حوزه بین الملل که در کنار دستگاه‌های دولتی حضور داشته باشند نداریم. متاسفانه جناح زده عمل می‌کنیم این در حالی است که تیم کارشناسی باید فراجناحی باشد.
علاسوند در زمینه اقداماتی که دولت برای بهبود وضعیت زنان در داخل کشور می‌تواند اجرا کند، می‌گوید: این برنامه‌ها به دو دسته خرد و کلان تقسیم می‌شوند. برنامه‌های خرد به ارتقای توانمندی فردی مردان و زنان وابسته هستند و موجب بهبود وضعیت آنان می‌شوند که در این زمینه با مشکلاتی مواجه برای تامین نیازهای استراتژیک خانواده برنامه‌ریزی شود.
دکتر محمد خوش‌چهره- استاد دانشگاه- می‌گوید: نهاد خانواده درنظام تصمیم‌گیری و قانونگذاری جایی ندارد و بیشتر به صورت تشریفاتی به آن پرداخته شده است، بنابراین لازم است خانواده مطلوب تعریف شود؛ این در حالیست که بسیاری از سیاست‌ها ناشی از کم توجهی به نهاد خانواده است.
این کارشناس اقتصادی می‌افزاید: لازم است نیازهای استراتژیک خانواده را مانند تامین مسکن، شناخته و در این زمینه برنامه‌ریزی‌های لازم را انجام داد.
به اعتقاد خوش چهره حداقل توجه به نهاد خانواده در برنامه‌های اقتصادی شده و قانونگذاری مبتنی بر نقش کلیدی خانواده انجام نشده است، این در حالیست که خانواده‌ها به شدت از پیامد تصمیم‌های اتخاذ شده متاثر می‌شوند.
خوش چهره تاکید می‌کند: سیاست‌های پولی و درآمد نامناسب خانواده‌ها موجب شده که زن مجبور به فعالیت در خارج از خانه شود و همین امر در ادای حقوق زن و شوهر نسبت به هم و تربیت فرزندان اختلال به وجود آورده است.
دولت آینده ماده ۲۳۰ برنامه پنجم توسعه را اجرا کند
پروین هدایتی -معاون سرمایه‌های اجتماعی مرکز امور زنان و خانواده نهاد ریاست جمهوری- می‌گوید: دولت آینده نسبت به زنان و خانواده نگاه ویژه‌ای داشته باشد تا امکان اجرای ماده ۲۳۰ برنامه پنجم توسعه فراهم شود، چرا که این ماده بر اساس قانون و با توجه به منویات مقام معظم رهبری تدوین شده است و اجرای آن می‌تواند موجب حل بسیاری از مشکلات جامعه در زمینه زنان و خانواده شود.
مسئولان زنان را صاحب حق و تکلیف بدانند
توران ولی‌مراد – فعال حوزه زنان- اظهار می‌کند: لازم است مسوولان نگرش خود نسبت به زن را از موجودی محتاج و قیم به انسانی مستقل، انتخابگر و حاکم بر سرنوشت خود که هم حق دارد و هم تکلیف تغییر دهند تا در همه شئون زندگی فردی و اجتماعی خود نقش داشته باشد؛ چرا که زنان با همین نگرش و باور نسبت به خود پا به صحنه انقلاب اسلامی گذشته‌اند و بر همین اساس هم پیش می روند و مسوولانی که خود را با این نگرش انقلاب اسلامی به زن همراه نکنند، همراهی زنان را هم از دست خواهند داد.
نگاه بین المللی نسبت به زنان باید اصلاح شود
دکتر الهام امین زاده – استاد دانشگاه- نیز معتقد است: چشم اندازی در عرصه زنان نداریم؛ این در حالیست که حضور فعال زنان و چگونگی انجام این کار در قالب یک چشم انداز قابل تصویر شدن است.
به اعتقاد وی لازم است به سازمان همکاری‌های اسلامی (OIC) به عنوان یک فرصت توجه کنیم از سوی دیگر نهضت جنبش عدم تعهد نیز یک ظرفیت است که هر دو سال یکبار اجلاس ویژه زنان دارد، اما در زمینه فعالیت در این عرصه اقدامات لازم را انجام نداده‌ایم. تا کی مردان باید در جهت حل مشکلات زنان گام بردارند؟
امین‌زاده می‌افزاید:OIC و نهضت جنبش عدم تعهد دو نهاد مهم هستند. تا کنون از این ظرفیت‌ها به خوبی استفاده نشده و لازم است در قالب OIC به دو نکته بپردازیم، یکی احقاق حقوق زنان مسلمانی است که در کشورهای تحت شرایط جنگی به ویژه فلسطین قرار دارند علاوه بر آن باید نگاه بین المللی نسبت به زنان اصلاح شود و نگاه معتدل اسلام در حوزه بین الملل ترویج داده شود.
به اعتقاد این استاد دانشگاه، کارهای ما تداوم ندارد؛ بنابراین لازم است هندسه منسجمی در زمینه موضوعات مربوط به زنان به وجود آید چراکه در این شرایط وضعیت زنان داخل کشور بسیار بهبود می‌یابد.
امین زاده می‌گوید: در حال حاضر زنها تمایل زیادی برای کار در بیرون از خانه دارند حتی اگر کارشان در شأن آنها و متناسب با تخصص‌شان نباشد، این در حالی است که دولت جدید و رییس جمهور باید التزام داشته باشد که زمینه را برای عرضه محصولات و توانایی‌های زنان در جامعه فراهم کند به گونه‌ای که حتی اگر زن در خانه در حال انجام فعالیت است نسبت به امکان عرضه و فروش آن اطمینان خاطر داشته باشد، البته زنان نیز باید در این زمینه فعال‌تر شوند.
