مطالعات جدید حاکی از آن است که انقراض انبوه حیوانات عظیم‌الجثه در دوران پلیستوسن منجر به کمبود مواد مغذی خاک در زمان مدرن شد.
دوران پلیستوسن که به ۲٫۶ میلیون تا ۱۱ هزار و ۷۰۰ سال پیش بازمی‌گردد، حیوانات عظیمی موسوم به megafauna را به خود دید که سلطنت بر روی کره زمین را از دایناسورها به ارث برده بودند و سپس تمامی آن‌ها منقرض شدند.
در طول حکومت آن‌ها، اکثر نقاط زمین به ساوانای افریقای امروزی شباهت داشت.
این حیوانات بیش از ۴۴ کیلوگرم وزن داشتند و نقش مهمی را در حاصلخیزی خاک نواحی نزدیک به رودخانه‌هایی که در نزدیکی آن‌ها تغذیه می‌کردند، ایفا کردند، زیرا مواد مغذی را از طریق مدفوع یا تجزیه بدنهاشان پس از مرگ، به خاک تزریق می‌کردند.
حیوانات بزرگ بسیار بیشتر می‌خوردند و بیش از حیوانات کوچک‌تر مسافت می‌پیمودند و مسئول اصلی باروری خاک در فواصل دوردست بودند.
کریس داوتی از دانشگاه آکسفورد بر این باور است که حیوانات بزرگ مانند شریان‌های تغذیه‌کننده زمین هستند و انقراض آن‌ها به تصلب این شریان‌ها می‌انجامد.
با استفاده از مدل‌های ریاضی، محققان تخمین زدند که انقراض، پراکندگی فسفر مغذی گیاهی را در آمازون تا حدود ۹۸ درصد کاهش داد و این امر در تمامی قاره‌های خارج از افریقا تا حد مشابهی اما با شدت کمتر، تکرار شد. افریقا تنها قاره‌ای بود که در آن انسان‌های مدرن همزمان با megafauna تکامل یافتند.
به جای آن، مواد مغذی در نزدیکی دشت‌های سیلابی و دیگر نواحی حاصلخیز متمرکز شد.
مدل مورد استفاده در این مطالعه به دانشمندان امکان پیش‌بینی اثر انقراض‌های بیشتر را می‌دهد؛ سرنوشتی که به باور تیم علمی، به سرعت به حیوانات عظیم‌الجثه امروزی به ویژه در افریقا و آسیا نزدیک می‌شود.
جزئیات این تحقیق در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.
