آیا ناصرحجازی قبل از مرگش قلعه نوعی را حلال کرد؟

حجازی نور بود..نور مستطیل سبز در تاریکی های فوتبالی که روزهای تلخش بیشتر از خوشی ها بود و هست…ناصرخان بی مانند بود..حتی جنس غم هایش فرق می کرد…حتی سکوتش پر از فریاد بود..ناصرخان را همه دوست داشتند ..حتی آن هایی که سواد فوتبالی نداشتند اما شعور عاشقی کردن را داشتند ..عشق به حجازی سوای فوتبال بود…حجازی مغرور بود و جنتلمن…بی مانند بود و بی انتها…تنها بود و تنها بود و تنها…