قلعهنویی: برخی دنبال این هستند که نتیجه نگیریم تا به ما حمله کنند/ بهبود نظم دفاعی برایمان برد است
رایزنی وزرای امور خارجه ایران و ترکیه در مورد آخرین تحولات منطقه
گلمحمدی: با انتخاب گرشاسبی به آرامش قلبی رسیدم/ فولاد باید به مسابقات آسیایی برود
قالیباف: اسرائیل هیچگاه مثل جنگ ۱۲ روزه طعم آتش را نچشیده بود
ویدیو/ پیروزی السودانی، آزمون تازه برای تعادل بغداد میان واشنگتن و تهران
تندیس «مدیر ارزشآفرین» برای مدیر ۳ ماهه / معیار ارزیابی رانت سابقه بود یا عملکرد واقعی؟
جلسه ادامهدار مدیر آکادمی پرسپولیس با مدیرعامل؛ اولتیماتوم حدادی به شاهرودی
گرنت ۳۰۰ میلیونی برای پشتیبانی از تحقیق و توسعه محصولات دانشبنیان
مرگ در زندگی بشری حقیقتی بزرگ محسوب میشود اما نحوه واکنشها به آن در قسمتهای مختلف دنیا متفاوت است. چهار هزار سال قبل، تمدن اولیه دیلمون مردگان خود را در هزاران برج استوانهای میسوزاندند که امروزه میتوان بقایای آن را در بحرین شاهد بود. مایان ها، دهان مردگان را پر از ذرت میکردند و سپس میسوزاندند تا حین سفر به زندگی بعدی غذای روح آنها تأمین باشد. مردم چاچاپویا در پروی امروزی نیز مردگان را در پورونماچو میگذاشتند، یعنی تابوتی ساخته شده از خشت! سپس این تابوت را در لبه صخره قرار میدادند که نگهبان سرزمین آب و اجدادی آنها باشد.