عابدزاده را امروز دریابید؛ فردا دیر است

احمدضا عابدزاده، روزگاری نه چندان دور، مجسمه شادی بود. لبخندهای او را همه ایرانیان به یاد دارند. اعتماد به نفس بالایش، مظهر غرور ملی بود. وقتی که در ورزشگاه ملبورن دو گل از استرالیایی‌ها خورده بودیم و منتظر دریافت گل‌های بعدی بودیم، این عابدزاده بود که روحیه از دست رفته را به تیم ملی ایران برگرداند. هنگامی که او با اعتماد به نفسی بی‌نظیر در جهان فوتبال، پیش چشم آن همه تماشاگر استرالیایی، با خنده‌ها و معلق‌زدن‌هایش بحران را به هیچ گرفت، نه فقط یارانش در میدان مسابقه بلکه همه ایرانیان نگران تیم ملی را امیدوار کرد که می‌توان در اوج ناکامی هم به موفقیت امیدوار بود.