از ترک تحصیل آهنگرانی تا تجربه تلخ هاشمیان

آرمان؛ نشست تخصصی بررسی سینمای کودک با موضوع «آسیب‌شناسی انتخاب بازیگر سینمای کودک»، در حالی برگزار شد که پگاه آهنگرانی از تجربه‌هایش پس از بازی در اولین فیلمش و همچنین ترک تحصیل سخن گفت و فرخ هاشمیان بازیگر «بچه‌های آسمان» هم از اینکه فراموش شد، گله کرد. در این نشست که در حاشیه جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان برگزار شد، پوران درخشنده، سیروس حسن‌پور و غلامرضا رمضانی کارگردان و پگاه آهنگرانی، بهروز هاشمیان بازیگر حاضر بودند. پوران درخشنده گفت: من تجربه‌های مختلفی در کار با کودکان دارم. بازیگر کودک باید تحت مراقبت باشد. کارگردان «بچه‌های ابدی» درباره انتخاب بازیگر کودک خاطرنشان کرد: بعضی از خانواده‌ها نمونه‌ کارهای فرزندانشان را در اختیار کارگردان‌ها قرار می‌دهند در حالی که باید به نظرم جایی وجود داشته باشد که در این زمینه از کودکان نام‌نویسی کرده و سوابق بازیگران کودک را جمع‌آوری کند. متأسفانه بسیاری از بچه‌های بازیگر تک‌ستاره‌هایی بودند که خیلی زود فراموش شدند و اکنون با رویایشان از سینما زندگی می‌کنند. در ادامه این نشست، فرخ هاشمیان بازیگر «بچه‌های آسمان» درباره سال‌های دوریش از سینما، گفت: «بچه‌های آسمان» محبوبیت زیادی برایم ایجاد کرده بود اما پس از آن اتفاقات زیادی افتاد و به مرور فیلم و من هم به طبع آن فراموش شدم. او ادامه داد: من از بچگی به فیلم و سینما علاقه‌مند بودم و حتی قبل از بازی در «بچه‌های آسمان» سینما را دنبال می‌کردم. بازیگر «بچه‌های آسمان» در پاسخ به پرسش مازیار فکری ارشاد منتقد نشست درباره اینکه ادامه تحصیل ندادی؟ گفت: دیپلم گرفتم اما به دنبال تحصیلات دانشگاهی نرفتم، البته هنرستان صداوسیما را انتخاب کردم ولی به دلیل یکسری مسائل نتوانستم ثبت‌نام کنم. پگاه آهنگرانی نیز درباره تجربیات بازیگری‌اش در سال‌های نوجوانی عنوان کرد: ۱۴ ساله بودم که در «دختری با کفش‌های کتانی» بازی کردم. من آن موقع کار موسیقی می‌کردم و اتفاقی وارد سینما شدم. وی ادامه داد: به نظرم بازیگری مانند موجی است که اگر درست انتخاب نکنی آسیب می‌بینی. در واقع، پس از بازی در یک فیلم، نوجوان وارد دنیایی از شهرت می‌شود اما فکر می‌کنم مهم‌ترین بخش ماجرا این است که بعد از شهرت چه اتفاقی برای کودک بازیگر می‌افتد. البته در این زمینه نوع برخورد کارگردان هم با بازیگر مهم است. پگاه آهنگرانی همچنین در پاسخ به پرسشی درباره وضعیت پیش و پس از تجربه بازیگری اظهار کرد: یاد می‌آید، بعد از نمایش «دختری با کفش‌های کتانی» همه مرا می‌شناختند و موجی که ایجاد شده بود برایم ترسناک بود. مثلا قبل از بازیگری من همیشه از مدرسه‌ام تا خانه پیاده می‌آمدم اما بعد از نمایش «دختری با کفش‌های کتانی» چون همه مرا می‌شناختند، دیگر چنین کاری برایم سخت شده بود. حتی شاید باورتان نشود که من یک سال به دلیل عوارض همین موضوع مردود شدم و سپس ترک تحصیل کردم. بالاخره همین چند سال پیش احساس کردم خیلی بد است مدرک تحصیلی یک بازیگر در حد سیکل باشد و رفتم دیپلم گرفتم، آن موقع با خودم می‌گفتم یک شخصیت معروف چه نیازی به ادامه تحصیل دارد؟