شورای آتلانتیک با تأکید بر اینکه خلیج گینه در آستانه تبدیل شدن به یکی از بزرگترین تامین‌کنندگان انرژی برای ایالات متحده آمریکا است، افزوده است: در مقایسه با منطقه تاریخی خلیج‌فارس اهمیت استراتژیکی به مراتب بیشتری برای مقامات آمریکا دارد.
این گزارش پیشنهاد بررسی موضوعی را مطرح می‌کند که در آینده‌ای نزدیک به وقوع خواهد پیوست، یعنی منطقه‌ای حساس برای حفظ امنیت انرژی، رفاه و امنیت سرزمینی آمریکا. این مهم از طریق تعیین روشی کاربردی و جامع تحقق می‌یابد: اینکه آمریکا و متحدانش در آفریقا و اروپا چگونه می‌توانند به تهدیدات جدی در دریا واکنش نشان دهند.
“جان رایت” (John Raidt)، مدیر پروژه رو به افق و “کریستن ای. اسمیت” (Kristen E. Smith) دستیار مدیر مرکز آفریقایی مایکل اس. انصاری درباره نفوذ تروریست‌های فراملی، کارتل‌های مواد مخدر و دیگر نهادهای جنایی به غرب آفریقا هشدار می‌دهند و اینکه آنها از وجود فساد دولتی، حکومت بد و رژیم ضعیف تامین امنیت دریایی به نفع گروه خود استفاده می‌کنند.
در این گزارش همچنین به عواقب منفی تداوم ناکامی‌ها در مقابله با شرایط خطرناک امنیتی، اقتصادی و سیاسی در منطقه برای آمریکا، کشورهای غرب آفریقا و جامعه بین‌المللی اشاره شده است.
مرکز آفریقایی “مایکل اس. انصاری” (Michael S. Ansari) در شورای آتلانتیک همچنین روندهای دردسرآفرین در این موضوع را به شرح ذیل برمی شمارد:
استفاده از غرب آفریقا به عنوان نقطه ترانزیت و مرکز عملیات جریان مواد مخدر از آمریکای جنوبی به اروپا که مراکز جنایی و تروریستی مستقر در نیم کره غربی و مخالف با آمریکا را ثروتمند می‌سازد.
فراهم آمدن شرایطی برای گروه‌های تندروی اسلامی و کارتل‌های بین‌المللی مواد مخدر در آمریکای جنوبی برای توسعه روابط همکاری با نهادهای بین‌المللی.
حملات نظامی گروه‌های تروریستی و شورشی علیه جمعیت‌های در معرض خطر
تاراج ثروت نفتی آفریقا توسط مقامات فاسد به دلیل نتایج مخرب ناشی از فقدان دموکراسی، دولت کارآمد و وجود فقر شدید
سوء مصرف از منابع آب منطقه غرب آفریقا برای تخلیه زباله و محلی برای شکار ماهی همراه با تاثیرات مخرب بر محیط زیست و مکان زندگی
تاثیر این عوامل در افزایش حاشیه‌های سیاسی، نفاق ملی، رقابت خشونت آمیز بر سر منابع و در نتیجه خطر سقوط دولت
شورای آتلانتیک در ادامه گزارش خود تلانتیک آت پیشنهاداتی نیز به شرح ذیل به دولت آمریکا ارائه کرده است:
تاسیس یک مرکز هماهنگی بین سازمانی برای برنامه‌ریزی راهبردی، نظارت بر اجرای و پیشرفت امور در بحث امنیت دریایی غرب آفریقا
تعیین پروژه آزمایشی جامع برای اثبات این طرح، بهره‌گیری از اراده و توان کشورهای غرب آفریقا برای توسعه توانمندی‌ها و فراهم کردن شرایط مورد نیاز برای تضمین امنیت حوزه دریایی به عنوان مدلی برای کل منطقه
همکاری با سازمان‌های منطقه‌ای غرب آفریقا برای توسعه ظرفیت گارد ساحلی منطقه از جمله توزیع امکانات، راه‌اندازی مراکز عملیات مشترک، تعیین وظایف کلیدی و مراکز تعالی
استفاده حداکثری از کمیسیون دوجانبه آمریکا – نیجریه به عنوان ابزاری برای همکاری امنیتی بویژه در حوزه امنیت دریایی
چند سال پس از امضای پیمان آتلانتیک شمالی در سال ۱۹۴۹،سازمان‌های داوطلبانه اعضای پیمان آتلانتیک از سیاست‌های عمومی و از شکل‌گیری بنیادهای صلح گرا و امنیتی حمایت کردند.
این بنیادها در سال ۱۹۵۴با یکدیگر ادغام شدند و شورای آتلانتیک را ایجاد کردند. در سال ۱۹۶۱، برخی از مقامات دولت وقت آمریکا چون ویلیام فوستر، کریستین هرتر و… پیشنهاد حمایت آمریکا از سازمان آتلانتیک شمالی را ارائه دادند.
در همین راستا در سال۱۹۶۷، شورا اولین تصمیم خود مبنی بر ایجاد یک نهاد تصمیم ساز آمریکایی – اروپایی جهت طراحی و تدوین سیاست ها در طول دهه هفتاد اجرایی نمود. قدرت های غربی جهت حمایت و پیشبرد سیاست های بین الملل خود و همچنین حفظ امنیت دسته جمعی، شورای آتلانتیک را در سال ۱۹۵۴ تأسیس کردند.
عمده فعالیت های شورای آتلانتیک درخصوص بررسی چالش‌ها و بحران‌های پیش روی آمریکا در قرن بیست و یکم و همچنین تدوین و طراحی راهبردهای بین المللی کاخ سفید در هزاره جدید تمرکز یافته است.
در واقع هدف اصلی شورای آتلانتیک، تولید ایده‌ها و راهبردهای موثر در راستای توسعه قدرت آمریکا و غرب در عرصه جهانی است، لذا بیشتر مباحث و مسائل تحقیقاتی این شورا، تحت‌الشعاع بررسی مسائل و بحران‌های بین‌المللی، چالش‌های غرب، ترویج ارزش های لیبرال دموکراسی و گسترش اقتصاد آزاد قرار گرفته است.
در همین راستا، سیاستمداران برجسته آمریکایی و اروپایی و صاحبان کمپانی‌های بزرگ اقتصادی و حتی تسلیحاتی در این شورا جمع می‌شوند و با بررسی و تحلیل داده‌های موجود از وضعیت جهانی، در خصوص سیاست‌ها و راهبردهای جدید غرب تصمیم گیری می شود.
این شورا طراح اصلی رویکرد گسترش ناتو به سمت شرق خصوصاً تقویت روابط کاخ سفید با کشورهای مشترک المنافع می‌باشد.
از برنامه اصلی شورا پس از سقوط کمونیسم، ترویج اقتصاد بازار آزاد بوده است به طوری که بیشتر سیاست‌های اقتصاد جهانی در شورای آتلانتیک تدوین و طراحی شده است.
این شورا در راهبرد آمریکا در قرن بیست‌ویکم مشارکت جدی داشت به گونه‌ای که عمده سیاست‌های اقتصادی در این راهبرد توسط بخش‌های اقتصادی آن طراحی گردید.
همچنین گفته می‌شود سیاست‌های کلان ناتو توسط این شورا تدوین می‌شود و حتی در خصوص عملیاتها و تعیین فرماندهان آن در شورا تصمیم گیری می شود.
یکی از طراحان اصلی حمله آمریکا به عراق و افغانستان شورای آتلانتیک بوده است.
در حال حاضر بیشتر سیاست های اقتصادی جهان غرب خصوصاً در آسیا و خاورمیانه توسط شورای آتلانتیک طرح ریزی می شود.
