به گزارش جهان، سجادپور در ابتدای این برنامه گفت:«در رابطه با خشونت و افراط در منطقه و جهان دو ذهنیت شهودی و عینی وجود دارد. افرادی در منطقه و جهان استفاده از خشونت و افراطی گری را برای حل مشکلات به عنوان یک فکر جا افتاده مطرح می کنند. همین حرف آمریکایی ها که می گویند در مورد پرونده هسته ای ایران همه گزینه ها روی میز هستند هم از همین تفکر خشونت نشات می گیرد. در سوریه هم گروه های سلفی و تکفیری ها یا گروه هایی که در عراق وجود دارند در مسیر استفاده از خشونت توام با یک فکر حرکت می کنند که این موضوع باعث شده زندگی روزمره در سطح منطقه و جهان دچار دگرگونی شود. مهار این تفکر و عمل پدیده ای است که احتیاج به همکاری همه مردم جهان و همچنین پردازش مفاهیم و ایده هایی که این پدیده را از بین می برد، دارد.»
ایزدی هم در بخش ابتدایی صحبت های خود گفت:«تصویب این قطعنامه برای جمهوری اسلامی مفید است. بعضی از دولت های غربی مثل آمریکا ایران را سی و چند سال است ایران را به حامی تروریسم معرفی می کند. اینکه ایران در حوزه مخالفت با خشونت و افراطی گری قطعنامه ای را با اجماع به تصویب برساند یک قدم روبه جلو به حساب می آید. ایران کشوری است که طی ۲۰۰ سال گذشته به هیچ کشوری حمله نکرده و در مقابل آمریکا را ارائه دهید که غالب جنگ های عظیم را سازماندهی کرده و افراد زیادی را از بین برده است. از این جهت تصویب این قطعنامه یک قدم رو به جلو به حساب می آید.»
وی ادامه داد:«متن این قطعنامه به گونه ای نوشته شده که کاملاً خنثی است. به این معنا که نیامده به هیچ وجه مشخص کند بانی این خشونت ها و افراطی گری ها در دنیا چه کسی یا کسانی است! ممکن است دوستانی که در وزارتخارجه این متن را تدوین کرده اند بگویند اگر متن را جدی تر می نوشتیم و مصداق ها را بیان می کردیم، آمریکا مخالفت می کرد و طرح تصویب نمی شد! اما باید بدانیم که کشور ایران کشور متفاوتی است. از این جهت که آخرین انقلاب موفق مردمی در این کشور اتفاق افتاده و رهبر این انقلاب در مورد دکترین سیاست خارجی محتوایی را تولید کرده که قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران به دلیل این دکترین به وجود آمده است. اگر ایران متنی تولید کند که پادشاهی مزامبیک هم همین متن را تولید کند، شایسته نیست.»
ایزدی اظهار داشت:«اگر این وضعیت ادامه دار نباشد و به خاطر شرایط موجود مصلحت دیده شود و دوستانی که با رای مردم سر کار هستند چنین کارهای خنثی ای انجام دهند، اشکالی ندارد اما ادامه دار بودن آن در دراز مدت برای کشور مشکلاتی ایجاد خواهد گرد.»
سجادپور هم در بخش دیگری از برنامه گفت:«من فکر می کنم باید دقیق صحبت کرد. لغت خنثی دارای بار تهی کردن این قطعنامه است. این متن به هیچ وجه خنثی نیست. این متن پدیده خشونت و افراط را شناسایی می کند و جنبه های مختلف آن را تشریح می کند. این متن جهت ضد خشونت دارد که در سطح دولتی و غیردولتی کاربرد دارد. وقتی ما ایده ای مثل مبارزه با خشونت و افراطی گری داریم، در کنار دلایل سیاسی اعتقاد فلسفی هم وجود داشته که آن را مطرح کرده است. نگرشی که ایران به اسلام دارد صد در صد مخالف دیدگاه گروه هایی است که در منطقه انسان ها را می کشند. دیدگاه ایران برگرفته از تفکر انقلاب اسلامی است و از شیوه استفاده از زور برای حل مشکلات و مسائل ذاتاً مخالف است.»
وی ادامه داد:«اسلام هراسی، شیعه هراسی و ایران هراسی تلاشی است که غرب انجام داده تا از ایران و اسلام چهره ای خشونت آمیز را به دنیا معرفی کند. از طرف دیگر وقتی قطعنامه ای در مجمع عمومی سازمان ملل ارائه می شود، کار تکنیکی زیادی می طلبد تا آن متن با اکثریت آرا به تصویب برسد. منظورم از کار تکنیکی کار سیاسی و همچنین تدوین متن مناسب است.»
سجادپور اظهار داشت:« در این نوع قطعنامه های سازمان ملل مصداق ها مطرح نمی شود و بیشتر چهارچوب ها بیان می شوند. در سطح و عمق متن این نوع قطعنامه ها این ایده ها هستند که در متون بین المللی مهم هستند. ایران برای مطرح کردن این قطعنامه باید گزارش مفهومی برای اعضای عمومی سازمان ملل تهیه و ارسال می کرده تا آن ها ایده ایران را بپذیرند. متن به گونه ای تنظیم شده که حتی رژیم صهیونیستی نمی تواند در مقابل موج فکری که ایران ترسیم کرده، به مخالفت با متن بپردازد. فکر می کنم این دستاورد بسیار مهمی است که نشان می دهد، ایده یک ایده جهانی است و اصلاً خنثی نیست. کم پیش می آید قطعنامه ای از سوی کشوری مثل ایران در این سطح مورد قبول واقع شود.»
وی همچنین گفت:«خردادماه در ایران طی یک انتخابات و به صورت مدنی انتقال قدرت صورت گرفت. طی سه سال گذشته درهیچ یک از کشورهای عربی چنین چیزی دیده نشده است. این چیزی است که کشورهای دنیا را متعجب کرده که ایران چطور توانست به چنین دستاوردی برسد.»
ایزدی در بخش دیگری از دیروز، امروز، فردا گفت:«آقای دکتر فرمودند در قطعنامه های سازمان ملل مصداق ها مطرح نمی شود درست نیست. در همان روزی که این قطعنامه در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد، قطعنامه دیگری در همان مجمع عمومی تصویب شد که نام ایران به عنوان مصداق نام برده شده بود.»
سجادپور در جواب گفت:«هر قطعنامه ای ساختار خاص خودش را دارد. من گفتم در این نوع قطعنامه ها مصداق بیان نمی شود. این قطعنامه در مورد فرهنگ صلح است که در این نوع قطعنامه ها مصداق بیان نمی شود و به بیان ایده ها پرداخته می شود. وقتی صحبت می کنیم باید به ماده ها و قوانین توجه داشته باشیم!»
ایزدی ادامه داد:«شما در بین فرمایشات خود فرمودید این قطعنامه در مجمع عمومی تصویب شده و معمولاً مصداق ها بیان نمی شود. عرض من این است که در همان روز قطعنامه ای علیه ایران تصویب شده که در آن نام ایران به عنوان مصداق بیان شده و با فشار آمریکا به تصویب رسیده است.»
سجادپور گفت:«ذیل هر ماده ای، یک قطعنامه می آید.»
ایزدی ادامه داد:«عرض کردم که با شرایط فعلی این قطعنامه یک قدم مثبت برای جمهوری اسلامی است اما این دغدغه برای افرادی که این حرکت سیاست خارجی دولت یازدهم را مشاهده می کنند وجود دارد که ادبیات به سمت ادبیات دوم خرداد نزدیک می شود. در آن دوره هم جناب آقای خاتمی موضوع گفتگوی تمدن ها را مطرح کردند. بد نیست ببینیم نتیجه آن ادبیات نرم تر در آن سال ها چه شد؟! در زمان آقای خاتمی نه تنها زبان ما نرم تر شد بلکه در عمل هم کمک های ویژه ای در افغانستان و عراق به آمریکا کرد. اما سه چهار ماه بعد از کمک ایران، آقای بوش ایران را درلیست کشورهای محور شرارت قرار داد.»
وی همچنین گفت:«حرکت آقای خاتمی حرکت درستی است اما متاسفانه طرف ما مشکل دارد. مشکل طرف ما این است که وقتی می بینند دولت های ایران زبان های نرم تری را به کار می برند، نتیجه می گیرند که این تاثیر فشارهای ما بوده و باید فشارها را بیشتر کنیم تا کار تمام شود. این ادبیاتی است که در کنگره آمریکا جاری است و طی روزهای آینده می خواهند قانون تحریم جدیدی علیه ایران تصویب کنند. ادبیات نرم تر در حوزه سیاست خارجی لزوماً به نفع ما نیست چون ما در جهانی زندگی می کنیم که همه چیز ایده آل نیست. پس ادبیات ما باید با دنیای فعلی منطبق باشد نه دنیای ایده آل.»
سجادپور در بخش دیگری از «دیروز،امروز، فردا» گفت:«ما به خاطر خوشایند و بدآیند دیگران که نباید سیاست های خود را تنظیم کنیم. اسلامی که ما به آن اعتقاد داریم، اسلام رحمانی است. کسی که به خودش بمب می بندد و خودش و دیگران را می فروشد در عین حالی که کار غیر اسلامی انجام می دهد، به نام اسلام معرفی می شود. اعتقاد ما این است که ایران دین خشونت نیست و این یک بحث اعتقادی برای ما محسوب می شود. این که دیگران چه فکری در مورد صحبت های می کنند نباید باعث شود ما از جاده عقل و شرع و فکر متعارف خارج شویم.»
وی ادامه داد:«طی سال های گذشته ما از زبان تند هم استفاده کرده ایم، اما آیا این زبان تند جواب داده؟ مهم سنجیده بودن سخن است و اینکه این سخن تا چه اندازه می تواند فضا را عوض و نقشه دشمن را خنثی کند. دشمن برای هر کاری که ایران می کند، یک قالب بندی درست می کند. اگر ایران به سمت مذاکره بیاید می گویند این موضوع به دلیل تحریم هاست، پس تحریم ها را بیشتر کنیم! فکر می کنم نباید حرف دشمن را مبنا قرار دهیم.»
سجادپور همچنین اظهار داشت:«در این قطعنامه به حق ملت ها در تعیین سرنوشتان اشاره شده است. روح این قطعنامه مخالف هر خشونتی است. آقای روحانی در مجمع عمومی گفتند خشونتی که علیه فلسطینیان اعمال می شود آنچنان ساختاری است که خشونت آپارتاید در مقابل آن کوچک است.»
وی ادامه داد:«خشونت فقط خشونت نظامی نیست. نوع سخن گفتن در مورد ایران و اسلام و فلسطین و… خشن است. انتظار ما از یک قطعنامه چه چیزی باید باشد؟ با یک قطعنامه نمی توان دنیا را عاری از خشونت کرد. مهم این است که دنیا بر سر موضوع جهان عاری از خشونت به اجماع برسد.»
ایزدی هم در بخش دیگری از این برنامه گفت:«ما در منشور سازمان ملل حق دفاع را به عنوان یکی از حقوق ملت ها داریم. بر اساس منشور سازمان ملل نه تنها حمله نظامی بلکه تهدید به حمله هم غیرقانونی است. این کاری است که آقای اوباما انجام می دهند و مرتب می گویند گزینه نظامی روی میز است!»
وی اظهار داشت:«جمهوری اسلامی به دلیل سابقه انقلابی که در آن وجود دارد، ممکن است مواقعی به سمت ادبیات فارغ از بیان مصداق برود. اما این نباید برای سیاست خارجی کشور تبدیل به عادت شود. این که شما به گونه ای صحبت کنید که کسی که حرف شما را می شنود و حرف حضرت امام را هم شنیده باشد، تشخیص ندهد شما متعلق به همین حکومت هستید یا خیر! ممکن است دولت جمهوری اسلامی درشرایطی تصمیم بگیرد مقداری نرم تر صحبت کند. مثلاً در این متن در مورد اسلام، فلسطین، تحریم های ایران و… سخنی نیامده است. این سوال ممکن است در ذهن هر کسی ایجاد شود که آن ادبیات استقلال طلبانه که بانی قدرت نرم جمهوری اسلامی است، کجا رفته!؟»
ایزدی با اشاره به توافق ژنو گفت:«اینکه ما در حوزه سیاست خارجی به گونه ای صحبت کنیم که نتیجه اش شرایط فعلی باشد، مثبت است یا منفی؟ این چیزی است که تاریخ باید به آن صحبت کند.»
سجادپور هم گفت:«فکر می کنم این یک بحث انحرافی است. انقلاب مبتنی بر عقلانیت است. اگر در فرمایشات بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران و مقام معظم رهبری دقیق شوید به عقلانیت می رسید. عقل یکی از مبانی همه جانبه فقه اسلامی و شیعی است. در فقه یکی از مبانی عقل است. عقل سلیم به ما می گوید چگونه سخن بگوییم. هرچند که این سخن گفتن باعث خوشحالی یا ناراحتی دیگران شود. آقای دکتر دارند از یک دغدغه احتمالی صحبت می کنند و از این طریق اصل ماجرا را زیر سوال می برند.»
وی ادامه داد:«ادبیات، با ادبیات انتخابات و مردم ایران هماهنگ شده! آیا شما می توانید بگویید مردم ایران در انتخابات از اصول انقلاب عدول کردند؟ این بحث در مورد ژنو هم انحرافی است. چون این تصمیم کلی نظام بوده که این مذاکرات انجام شود. تا پیش از این عده ای می گفتند تحریم ها کاغذ پاره است و این حرف ها منجر شد به مکانیزم فشار روی ایران! این چیزی است که با درایت در حال تغییر است. با توجه به مجموعه امکاناتی که در اختیار ایران بوده، فضای جهانی و منطقه ای عوض شود. این از قدرت نرم ایران نشات می گیرد که ایران به عنوان منادی مخالفت با افراطی گری شناخته می شود.»
سجادپور گفت:«این بحث که این قطعنامه دستاورد مهمی است را نباید با شبیه سازی های نادرست زیر سوال برد.»
ایزدی هم در ادامه این برنامه تلویزیونی گفت:«مشکل دولت نهم هم همین بود که حرف هایی را می زد اما در عمل کاری صورت نمی گرفت. مثلاً آقای احمدی نژاد در سازمان ملل مطلبی را مطرح می کردند اما آن حرف تا سال بعد فراموش می شد. این موضوع به کشور صدمه می زند. امید داریم در دولت یازدهم این اتفاق تکرار نشود و این طرح که نکات مثبتی هم دارد فراموش نشود.»
وی ادامه داد:«در سفری که آقای روحانی به نیویورک داشتند، به گروه های ضد جنگ که در نیویورک هستند وقت ملاقات داده نشد و این دیدار سنتی لغو شد. این ملاقات از زمان ریاست جمهوری مقام معظم رهبری به صورت سنتی وجود داشته و نشانگر این بوده که ما مخالف جنگ و خشونت و افراطی گری هستیم. اما آقای روحانی با گروه های مختلف ملاقات داشتند اما تصمیم گرفتند دیدارشان را با این گروه ها لغو کنند.»
ایزدی همچنین گفت:«جالب است که فرصت برای ملاقات با نخست وزیر فیجی بود اما درخواست ملاقات یکی از رئیسان جمهور آمریکای لاتین پذیرفته نشد. چرا جمهوری اسلامی ۳۴ سال دوام آورد و آقای مرسی کمتر از یک سال؟ چون آقای مرسی تفکری را پیگیری کرد که برخی از دوستان ما در ایران دارند و برای اسرائیل نامه فدایت شوم نوشت تا آن ها به او اجازه حکومت دهند. برخی از دوستان فکر می کنند اگر با طرف آمریکایی نرم تر برخورد کنیم، آن ها به ما اجازه حکومت خواهند داد. اگر آقای گورباچوف و قذافی اجازه حکومت داشتند دوستان هم اجازه حکومت خواهند داشت.»
سجاد پور هم گفت:«نمی دانم کدام یک از دوستان شما فکر کی کنند باید به رژیم صهیونیستی نامه نوشت ولی من در ایران چنین افرادی را نمی شناسم. حکومت ایران از کسی برای حکومت کردن اجازه نمی گیرد چون یک انقلاب مردمی این نظام را تشکیل داده است. صحبت آقای روحانی در نیویورک از نظر به کار بردن سنگین ترین واژه ها در نقد رفتار دیگران از هر سخنرانی تندی، انقلابی تر است اما زبانی است که همه دنیا متوجه آن می شود و مختص اقلیتی در دنیا نیست.»
وی اظهار داشت:«ما ذاتاً با تفکر افراط و خشونت به عنوان مسلمان و ایرانی مخالف هستیم.»
ایزدی هم در پایان برنامه گفت:«فکر می کنم رویکرد دولت در پذیرش نقد، مثبت است. در دولت یازدهم جلسه ای را داشتیم که در دولت قبلی این موضوع سابقه نداشت و از گروه های مختلف افراد آمده بودند و به بحث و تبادل نظر پرداختند. فکر می کنم این شیوه درست حکومت داری است. افرادی باید حضور داشته باشند که حداقل نقش نقادی را بازی کنند. فکر می کنم دوستان دولت یازدهم به نقد اعتقاد دارند و این مثبت است. امیدواریم این مسیر ادامه پیدا کند.»
