عکاسی و فیلمبرداری سه بعدی در ایران هنر نوپایی است که به تازگی جای خود را در خانه ها و آلبوم تصاویر باز کرده است.
همان طور که تلویزیون های سیاه و سفید جای خود را به تلویزیون های رنگی دادند و تلویزیون های رنگی جای خود را به تلویزیون های اچ دی و فول اچ دی دادند و از طرفی صداهای مونو جای خود را به استریو و سپس به “دالبی سوراند” دادند، قطعا هدف بعدی در صنعت فیلمسازی و عکاسی و تولیدات بصری هنر سه بعدی استریوسکپی خواهد بود
با این مقدمه به سراغ جوانی می رویم که تنها ۱۸ بهار از زندگی او گذشته اما به موفقیت بزرگی در این تکنولوژی نوپا در ایران دست یافته است.
بنابراین تصمیم گرفتیم تا ضمن آشنایی بیشتر خوانندگان عزیز با تکنولوژی نوپا سه بعدی در ایران، این موفقیت را در گفتگو با وی در میان بگذاریم.
گفتگو با امید اسدی، عکاس و فیلمساز سه بعدی استریوسکوپ و فعال استریوسکپی در ایران و طراح اولین انیمیشن سه بعدی پرسپکتیو و کلیک زن تکنیک پلفریچ سه بعدی در ایران و نویسنده و عکاس کتاب سه بعدی ۳d book
این جوان مخترع ایرانی می گوید: اگر ما به ریاضیات سری بزنیم فضای سه بعدی فضای برداری، دارای ۳ بعد و یک مدل هندسی از جهان فیزیکی می باشد که ما در آن زندگی می کنیم.
این ابعاد ۳ گانه معمولا با نام های طول و عرض و عمق یا ارتفاع شناخته می شود البته نام گذاری آن اختیاری است.
در فیزیک دنیای ۳ بعدی، t به همراه زمان در یک فضای ۴ بعدی قرار می گیرد که به فضای مینکوفسکی مشهور است.
مغز انسان دو تصویر را از دو چشم می گیرد و با هم ترکیب می کند و تصویر بعد داری همراه با عمق را می سازد.
به همین دلیل در تولید و فیلمسازی ۳ بعدی از ۲ تصویر با دو زاویه متفاوت استفاده می شود که در اصطلاح رایج سینمای فرانسه به آن ابجکتیف و معدل انگلیسی آن ابجکتیو است.
در سال ۱۸۴۰، شخصی به نام چارلز ویتستون وسیله ای به نام استریوسکوپ را به عنوان یک برجسته بین معرفی می کند و پس از ۶ سال یک شخص آلمانی تکنیک عکاسی استریوسکپیک را ابداع کرد.
عکسبرداری سه بعدی بیش از ۱۰۰ سال در جهان قدمت دارد اما در ایران به خوبی به مرحله تولید و بررسی نرسیده است و فیلم های سه بعدی نسخه های دی وی دی که به صورت کپی شده هستند و امروزه توسط اکثر فروشگاه های با عنوان فیلم اورجینال سه بعدی به فروش می رسد فاقد اعتبار هستند.
به این دلیل که نسخه های دی وی دی فقط استفاده تبلیغاتی آزمایشی دارد و تمامی فیلم های سه بعدی اصل و اورجینال، در قالب دیسک های معروف بلورای کمپرس فول اچ دی می شوند اما بیشتر فیلم های تقلبی که در فروشگاه های نامعتبر اینترنتی و با قیمت ارزان به فروش می رسد کپی و تبدیل شده از روی نسخه اصلی هستند که دیگر کیفیت اصلی خود را ندارند و فاقد استاندارد می باشند و فقط در یک صورت اینگونه فیلم ها را می توان استاندارد دانست که از مرحله فیلتر رایت و تدوین کمپرس مخصوص دی وی دی گذشته باشند و کیفیت آنها مناسب با پردازش دی وی دی و وب تنظیم شده باشد.
لازم است که بگویم فیلم های سه بعدی در خارج از کشور به صورت میانگین ۴۰ دلار قیمت دارد که برای مصرف کنندگان ایرانی به صرفه نخواهد بود به همین دلیل تمامی فیلم های سه بعدی استاندارد در ایران کپی شده از روی نسخه اصلی و کاور آنها می باشد.
در عکسبرداری و فیلمبرداری سه بعدی همه چیز باید هماهنگ باشد و از قبل مورد ارزیابی و کارشناسی قرار بگیرد. یک ناهماهنگی در لغزش دوربین و لنز دوربین می تواند افکت سه بعدی را بر هم بزند و بیننده نتواند فیلم را از صفحه نمایش به سمت بیرون ببیند.
در یک فیلمبرداری سه بعدی همه عوامل میزان نور، میزان سن ها و شدت نور و کمپوزیسیون باید کنترل شود. اکثر اشتباهات فیلمبرداری سه بعدی در مرحله تدوین که به صورت کارشناسی تدوین می شود قابل تغییر و ترمیم است اما اشتباهات فوکوس و نابرابری لنز ها به هیچ عنوان قابل تصحیح نیستند.
برای فیلمسازی و عکسبرداری سه بعدی نیاز به کارگردان و کارشناسی سه بعدی می باشد که حداقل یک یک فریم عکس سه بعدی استاندارد را تجربه کرده باشد و تمام عوامل را کنترل کند.
نوع حرکت دوربین . زاویه دوربین . اشیا و میزان نور از عوامل مهم در فیلمبرداری سه بعدی هستند که کارگردان فیلم باید از تجربه کافی در این زمینه برخوردار باشد و همچنین در تولید یک فیلم سه بعدی یا استریوفتوگرافی به لوازم و نرم افزارهای روز استاندارد و تخصص کافی در این زمینه مورد نیاز است.
فیلم سه بعدی یک نوع سینمای پویاست و با خطای دید عمیق بر درک بصری تاثیر می گذارد و با کمک جلوه های ویژه مخصوص سخت افزاری یا چشم افزاری خطای دید سطح و عمق یا دور و نزدیکی در تصاویر قابل رویت می شود.
فیلم سه بعدی از سال ۱۸۹۰ تا ۲۰۱۰ میلادی وجود داشته است اما چون تولید این فیلم ها نسبت به فیلم های معمولی هزینه چندین برابری دارد و نیازمند تلاش چندین برابری می باشد به فراموشی سپرده شده بود که در سال ۱۹۰۰ توسط دو شرکت معروف تا حدی به این سینما ها پرداخته شد و در فاصله سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ به اوج موفقیت خود رسید.
اولین فیلمی که خودم به روش استریوسکپی در سال ۱۳۸۶ تنظیم و شات کردم تمام قوانین بین المللی سه بعدی در آن رعایت شده بود که امروزه به عنوان فیلم سه بعدی گل های لاله زار شهرت دارد. این فیلم را در ۴ قالب ویدیویی برای تلویزیون سه بعدی و برای سینما سه بعدی و برای اناگلیف و پلورایز تنظیم کرده بودم که در همان سال به دست هم میهنان رسید.
در سال ۱۳۸۷ به بعد متوجه شدم با استقبال مردم از تولیدات بصری سه بعدی، اشخاص سودجو اقدام به تولید عینک های سه بعدی اناگلیف کرده اند با عنوان ها و مارک های فریبنده که وجود خارجی ندارند.
فیلم های سه بعدی اناگلیف به صورتی طراحی می شوند که از دو رنگ قرمز و فیروزه ای تشکیل شده اند که در سال ۲۰۰۵ از رنگ ابی – قرمز و در سال ۲۰۰۳ از رنگ سبز و قرمز و در سال های ما قبل از آن، از رنگ زرد و ابی استفاده می شده است.
دلیل تنوع این رنگ بندی ها این بود که عینک بتواند طیف بزرگی از رنگ ها را کدک کند چون هدف رسیدن فنوتیپ سه بعدی به مغز بود و این نوع فیلم هازمانی معنا پیدا می کنند که با عینک خود سازگاری داشته باشند و اگر عینک استاندارد نباشد یا با کد رنگی فیلم هماهنگ نباشد عینک بدون کاربرد خواهد بود و در نهایت تصویر نهایی سه بعدی نیست و این می تواند باعث بدبینی مخاطبین به هنرنوپای سه بعدی در ایران منجر شود و آن را به تولید تمام محصولات سه بعدی جهانی نسبت دهند.
عینک های اناگلیف به صورتی می باشد که فیلتر قرمز مقابل چشم چپ و فیلتر فیروزه ای مقابل چشم راست قرار می گیرد البته تفاوت هایی بین چشم چپ و راست وجود دارد که به یک کمپانی مربوط می شود و عمومیت ندارد – لازم به ذکر است تمامی فیلم های سه بعدی جهانی از سال ۲۰۰۹ به بعد در اناگلیف به صورت قرمز و فیروزه ای تدوین شده اند.
فیلتر های سه بعدی به هیچ عنوان نباید کثیف، خش دار و یا ضخیم کدر باشند. باید به صورتی تولید شوند که وقتی توسط آن به یک عکس سیاه و سفید نگاه می کنید به رنگ خاکستری دیده شود اگر به هر رنگی جز خاکسری دیده شد عینک تقلبی است و در نوع پلاستیکی باید به محدب و تخت بودن لنز ها و شیشه های آن دقت کنید.
فیلتر ها و لنز های سه بعدی اناگلیف در دو کمپانی معتبر جهانی تولید می شود که فقط همین دو کمپانی، امتیاز تولید فیلتر ها را در کدهای استاندارد رنگی دارند که کاملا با فیلم اناگلیف مچ است، البته برای تولید لنز های سه بعدی در ایران اقداماتی انجام شده است.
در ایران امید اسدی به همراه یک تیم کارشناسی، مواد این نوع فیلتر ها را به دست آورده است اما هنوز آن را به خط تولید نرسانده ولی قصد دارند در آینده آن را در خود ایران تولید کنند.
http://2dto3d.ir
http://www.worldphotographicclub.com/photographer/17664/omid_asadi
http://www.ephotozine.com/user/iran-230847
http://worldphoto.org/profile/membership-iran
http://www.worldphotographicclub.com/photographer/17664/omid_asadi
http://artdata.ir/panel/?id=73
