فارس:علی پروین در خصوص درگذشت سلیمانی پیشکسوت کشتی ایران گفت: همین روز جمعه بود که در گود زورخانه سلیمانی را دیدم. بسیار خندان، شاداب و مثل همیشه خوشرو بود اما وقتی امروز خبر رفتن او را شنیدم انگار دنیا دور سرم چرخید.
وی افزود: این خواست خداست آدم یک روز می‌آید و یک روز هم می‌رود اما سؤال من اینجاست که ما برای امثال سلیمانی‌ها در این ورزش چه کار کردیم.
پروین گفت: هیچ وقت رفاقت سوخته‌سرایی و سلیمانی را فراموش نمی‌کنم. آنها از دو برادر نزدیک‌تر به یکدیگر بودند. یک روز روی تخت بیمارستان هر دو نفر را کنار همدیگر دیدم و گفتم خدایا به این می‌گویند رفاقت و برادری در ورزش، حتی دیدم آنها لباس بیمارستان همرنگ پوشیده بودند و واقعا حسرت خوردم.
وی خاطرنشان کرد: خدا سلیمانی را بیامرزد من افتخار همسفری با او را نداشتم اما وقتی کشتی‌هایش را می‌دیدم که مثل شیر حریفانش را به خاک می‌مالید واقعا لذت می‌بردم. ما باید امثال این افراد را تا موقعی که بین‌مان هستند روی چشم‌مان بگذاریم. مثل ناصر حجازی که زمانی که رفت همه گریه کردند و گفتند ناصر کجا رفتی.
پیشکسوت فوتبال کشورمان یادآور شد: ۱۰ بار و شاید ۱۰۰ بار گفته باشم، وقتی یک نفر از بین ما می‌رود متاسفانه تازه یادش می‌افتیم. البته خوشبختانه در کشتی کم و بیش به فکر سلیمانی بودند و او را تنها نگذاشتند مخصوصا رفیق عزیزش سوخته‌سرایی. ولی در فوتبال این حرف‌ها نیست. کسی که فوتبالش تمام شود هیچ احترامی برای او قائل نیستند و فقط حرف می‌زنند. یاد شعری می‌افتم که می‌گفت عجب رسمی است، رسم زمونه، وقتی آدم‌ها می‌روند یادشان می‌افتیم.
پروین در پایان درباره سومین سالگرد درگذشت ناصر حجازی نیز گفت: هنوز هم باور کردنش برایم سخت است. ناصر گردن این فوتبال خیلی حق دارد اما هیچ وقت پیش کسی گردن کج نکرد. هرگز دوست نداشتم حتی یک لحظه ناصر را روی تخت بیمارستان ببینم، او خیلی راحت از بین ما رفت. در شرایطی که همه می‌دانستیم این اسطوره را داریم اما هیچ کاری برایش نکردیم و چه بسا برخی اوقات دل او را رنجاندیم.
