به گزارش «تابناک»، هرچند نخستین بازیکن خارجی در سال ۱۳۵۶ وارد فوتبال ما شد، ماجرای ورود بازیکنان به فوتبال ایران با آغاز لیگ برتر در ایران جان تازهای گرفت و زمزمه حرفهای شدن باشگاهها در ایران، تنها با خرید بازیکنان خارجی زنگش نواخته شد، به گونهای که پس از چهارده دوره برگزاری لیگ برتر، هنوز باشگاههای ایرانی زیرساختهای اساسی مثل ورزشگاه اختصاصی ندارند، ولی نگاهی به ترکیب آنها نشان میدهد که همیشه یکی دو بازیکن خارجی را برای نمایش حرفهای بودن در ترکیب خود دارند.
بنا بر این گزارش، نفت تهران از جمله تیمهای موفق فصل گذشته فوتبال ایران بود که بدون بازیکن خارجی به جایگاه سوم لیگ دست یافت، ولی این تیم هم امسال سنتشکنی کرد و امسال برای حضور در آسیا، دو بازیکن خارجی را در ترکیب خود جای داد تا خدای ناکرده از کورس حرفهایگری عقب نماند.
شانزده تیم حاضر در لیگ چهاردهم در مجموع ۲۹ بازیکن خارجیدارند که از صد میلیون تومان تا یک میلیارد و دویست میلیون تومان هم برای باشگاهها هزینه داشتهاند؛ اما هنوز سه هفته از لیگ برتر نگذشته، این کاروان یکی از اعضای خود را از دست داد.
سومایلا دیاکیته، دروازهبان مالیایی که در کنار دو هموطن دیگر خود به طرز عجیبی سر از استقلال خوزستان درآورده بود، به دلیل بیماری شدید هپاتیت نمیتواند این تیم را همراهی کند. این نخستین بار نیست که بازیکنان خارجی در ایران این مشکل را داشتهاند؛ سیستم نامطلوب ترانسفر بازیکنان خارجی به ایران در سالهای گذشته تا دلتان بخواهد بازیکن بنجل به فوتبال ما قالب کرده است تا بازیکن حرفهای.
سالها پیش قرارداد هروه اوساله، بازیکن بورکینافاسویی تیم فوتبال پرسپولیس به دلیل ابتلای او به بیماری هپاتیت فسخ شد. برخی منابع خبری به نقل از مدیر برنامههاى اوساله نوشتهاند که این بازیکن پس از گرفتن طلب ۳۰ هزار دلارى خود از پرسپولیس و گرفتن کارت ITC خود به باشگاهی در ترکیه خواهد رفت، تا ادامه فوتبالش را در لیگ دسته اول این کشور دنبال کند.
پرسپولیسیها با خرید رافائل نیجریهای یک بار دیگر پای یک بازیکن هپاتیتی را به فوتبال ما باز کردند. رافائل در زمان آری هان با نظر این مربی به پرسپولیس آمد و علاوه بر بازی ضعیفش، هپاتیت هم داشت و همین باعث شد تا فوتبال ایران را ترک کند.
اما این خرید کور یک ضرر دیگر هم برای پرسپولیس داشت. رافائل با شکایتش به فیفا موجب شد تا در هفتمین دوره لیگ برتر، ۶ امتیاز از پرسپولیس کم شود.
مرحوم ساموئل اوکویه، موردی عجیبتر از خارجیهای هپاتیتی فوتبال ایران است. این دروازهبان نیجریهای چند روز پس از قرارداد با تیم دسته اولی سرخپوشان دلوارافزار، در یکی از بیمارستانهای تهران بستری شد و به دلیل ابتلا به بیماری ایدز درگذشت.
اکنون پس از این همه سال، بار دیگر فوتبال ایران در سطح اول خود شاهد حضور یک بازیکن بیمار است. اگر این اتفاقات در فصلهای آغازین لیگ برتر رخ میداد، میشد این را به حساب بیتجربگی مدیران باشگاههای ایرانی دانست؛ اما برگزاری چهارده دوره رقابتهای لیگ برتر به اندازه کافی، خود تجربهای بزرگ است که دیگر اتفاقات شرمآوری از این دست رخ ندهد اما همچنان شاهد حضور بازیکنان ضعیفی از این دست هستیم.
سه بازیکن مالیایی که به تیم استقلال خوزستان پیوستهاند، در مجموع ۴۸۰ میلیون تومان برای این باشگاه هزینه داشتهاند و شاید همین قیمت پایین برای این بازیکنان، دلیل همین انتخاب کور باشد؛ اما مگر این باشگاهها تست پزشکی و مسائلی از این دست ندارند که با بازیکنانی اینچنین قرارداد نبندند؟!
نگاهی به کیفیت بازیکنان خارجی تیمهای حاشیه خلیج فارس، نشان میدهد که این تیمها غالبا یکی دو بازیکن خارجی را با کیفیت بالا خریداری میکنند و از قبل همین سرمایهگذاری هم منتفع میشوند و همواره در جمع برترینهای آسیا حاضرند؛ اما کمی اینسوتر کسی بنای خرید بازیکن خارجی را در ایران معکوس بنا نهاده و تیمها غالبا یکی، دو بازیکن خارجی ارزان قیمت را تنها برای نشاندن روی نیمکت و یا نمایش ضعیف به ترکیب خود میافزایند.
ای کاش مشکل این بازیکنان تنها ضعف تکنیکیشان بود، ولی علاوه بر کیفیت پایین این بازیکنان، بیشتر از مشکلاتی نظیر بیماری، از سطح خفیف تا سطح حاد آن هم بهره میبرند که همین مسأله بیشتر با آبروی فوتبال ما بازی میکند. معلوم نیست باشگاههای ایرانی کی میخواهند به این عقلانیت برسند که مسیر خرید بازیکن خارجی در فوتبال ایران را تغییر دهند.