ترکیه که در زمان هجوم تکفیری ها به عین العرب، در برابر افکار عمومی و درخواست های بین المللی برای اعزام نیرو یا ارسال کمک برای مدافعان کوبانی، بهانه های مختلفی مطرح می کرد، این بار بدون دریافت درخواست های فراوان و اضطراری، اقدام به لشگرکشی بدون اجازه به درون مرزهای سوریه کرد و با پوشش چشمگیر رسانه ای و تبلیغاتی، تابوت ها و نگهبانان مقبره را به ترکیه بازگرداند.
پوشش رسانه ای انتقال مقبره
درباره پیام های داخلی و خارجی و اهداف این اقدام، تحلیلگران سیاسی موارد متعددی را برشمرده اند، اما به ندرت به بعد تبلیغی و رسانه ای این عملیات پرداخته شده است.
از حرکت کاروان نظامی، صدها عکس از زوایای مختلف گرفته شده و همزمان، عکاسان و تصویربردارانی در داخل مقبره، مراحل آماده سازی را به تصویر کشیده اند. با این حال، نقطه عطف و اوج کار رسانه ای مربوط به ساعات شب و به ویژه لحظات نصب پرچم در محوطه مقبره ای است که بخشی از خاک ترکیه محسوب می شود.
به اهتزاز در آمدن پرچم یک کشور در پایان یک عملیات نظامی موفق، برای تمام اهالی آن سرزمین غرورآفرین و شوق انگیز است و وقتی تلاش شود که صحنه تا حدامکان به یادماندنی شود، عکاس می تواند یک “نماد” خلق کند.
درست مثل عکس برافراشتن پرچم بر فراز تپه سوریباچی در نبرد ایو جیما که جو روزنتال در سال ۱۹۴۵ گرفت.
این عکس یکی از مشهورترین عکس های جنگ جهانی است و مردم آمریکا، آن را نماد پیروزی آمریکا می دانند.
