ماجرا از یک‌شنبه هفته گذشته شروع شد. سردبیر روزنامه سفارش یک مصاحبه داغ و اختصاصی علی دایی با خبرورزشی را داد و بلافاصله با شهریار تماس گرفتم. بهانه‌های فراوانی هم وجود داشت. از ملاقات با محمد مایلی‌کهن در بیمارستان بگیرید تا برعهده گرفتن هدایت صبای قم، شرایط پرسپولیس و… و… و…
ابتدا قرار بود به دفتر کار علی دایی برویم ولی در نهایت به همراه نصیر مقدری عکاس زحمتکش و با‌تجربه روزنامه راهی ورزشگاه خیریه عمل – محل تمرین صبای قم – شدیم و بعد از اتمام تمرین همان کنار زمین با وی گفت‌وگو کردیم. مصاحبه با سرمربی صبای قم مثل همیشه سخت شروع شد اما روان و بی‌پرده ادامه یافت. به نظر خودمان که مصاحبه بدی نشد. البته تا نظر شما خواننده گرامی چه باشد.
برای سؤال اول می‌خواهیم از اینجا شروع کنیم که چه شد به ملاقات محمد مایلی‌کهن رفتید؟
همه چیز یک مرتبه اتفاق افتاد. یک لحظه احساس کردم وظیفهام است که به ملاقات ایشان بروم و رفتم.
کسی به شما سفارش نکرد حالا که مایلی‌کهن در بیمارستان بستری است بهتر است سراغ او بروید و…؟
اصلاً و ابداً! گفتم که وظیفه خودم دانستم به بیمارستان بروم. شاید خیلی‌ها فکرش را نمی‌کردند اما باید این کار را می‌کردم. نه کسی سفارش کرد و نه توصیه!
سرمربی پیشین تیم ملی هم بلافاصله با دیدن شما اشک‌هایش سرازیر شد. آن لحظه چه احساسی به علی دایی دست داد؟
به هر حال یک چیز‌هایی احساسی است و نمی‌شود توصیف کرد. آن لحظه احساس کردم کار درستی انجام دادم.
بگذریم، چرا صبای قم؟ انتخاب این تیم برای شما بازگشت به عقب نبود؟
نه که نبود! اولاً صبای قم تیم دوستان نزدیکم است و حضور این عزیزان باعث شد سرمربی این تیم شوم. از آن گذشته من خاطرات خوبی با صبا دارم. با این تیم قهرمان جام حذفی شدم و در لیگ قهرمانان آسیا بازی کردم. وقتی آقای موسوی آمدند و صبا را خریدند، بلافاصله به من پیشنهاد مربیگری دادند. می‌دانستم آمده‌اند به فوتبال و جوانان این مملکت خدمت کنند و به همین دلیل پاسخ مثبت دادم.
اگر بر حسب اتفاق صبای قم ناکام ماند یا به دسته پایین‌تر سقوط کرد، لطمه‌ای به اعتبار شما وارد نمی‌شود؟
(کمی با دلخوری) به هیچ عنوان در صبای قم به ناکامی یا چیزی که شما گفتید فکر نمی‌کنم. مطمئن هستم صبا در آینده نزدیک خود را در جدول بالا می‌کشد و حتی ما به تک‌رقمی شدن هم فکر می‌کنیم. انشاءا… با حمایت مالک باشگاه صبا و مردم فوتبال‌دوست قم نتایج خوبی را در لیگ پانزدهم رقم خواهیم زد کما‌اینکه هفته اول و مقابل استقلال اهواز هم فقط بد‌شانسی و خراب شدن چند موقعیت مسلم گل جلوی پیروزی ما را گرفت.
از خرید‌های خود راضی هستید؟
بچه‌های خوبی جذب صبا شدند و شما در طول فصل توانایی آنها را خواهید دید.
ولی حامد لک، امیر‌حسین صادقی، هاشم بیک‌زاده و… در فصل گذشته در تیم‌های تراکتور‌سازی و استقلال چندان موفق ظاهر نشدند.
با توجه به زمانی که در اختیار داشتیم، بهترین خرید‌ها را انجام دادیم. شما به بازیکنانی که اسم بردید با دقت بیشتری نگاه کنید، آنها بازیکنان ملی با سابقه روشن هستند. حتم بدانید در صبای قم خیلی چیز‌ها را ثابت خواهند کرد.
امیر‌حسین صادقی قصد داشت مصاحبه کرده و علیه یکی، دو استقلالی کنونی افشا‌گری کند اما شنیدیم شما جلوی او را گرفته و توصیه کردید چنین کاری نکند؟
(با طمأ‌نینه و شمرده شمرده) نه، امیر‌حسین یا سایر بازیکنان صبای قم برای مصاحبه کردن آزادند. هیچ‌کس را بی‌دلیل محدود نکردیم. به او توصیه کردم تمرکزش را روی فوتبال بگذارد و گذشته را فراموش کند. شخم زدن گذشته هیچ دردی دوا نمی‌کند. دوری از حاشیه کمک می‌کند تا صادقی در کار فنی موفق‌تر باشد.
اغلب کارشناسان فوتبالی این انتقاد را به شما وارد می‌دانند که چرا علی دایی از برادر خود در کادرفنی تیمش استفاده می‌کند؟
متأسفانه جلوی حرف دیگران را نمی‌شود گرفت اما محمد برادر من براساس توانایی‌هایش الان کنار من است. همه ایران می‌دانند علی دایی در کارش با احدی شوخی ندارد. شاید آنها نمی‌دانند برادر من نه تنها فوتبالیست بوده بلکه مدرک A مربیگری آسیا را دارد و به کارش اعتقاد دارم.
بحث رزومه کاری مطرح است و…
ببخشید، برادرم در خیلی تیم‌ها کار کرده است. در ابومسلم و منتخب اردبیل بازی کرده است. مربی تیم‌های نساجی مازندران، داماش و… بوده است. نمی‌خواستم این حرف را بزنم ولی محمد برادرم زمان جنگ در جبهه بوده و از لحاظ شخصیتی، اجتماعی و اخلاقی از خیلی‌ها بالاتر است. متأسفم که توی فوتبال این مملکت برخی‌ها دنبال چنین مسائلی می‌گردند. اگر بخواهم به این مسائل اهمیت بدهم باید کارم را رها کنم و بروم. مطمئناً علی دایی می‌داند دارد چه کار می‌کند و هر کس را صلاح بداند به کار می‌گیرد. شما مشکلی دارید؟!
نه! این فقط سؤال ما نیست بلکه پرسش بسیاری از اهالی فوتبال بود که پرسیدیم.
چرا هیچ‌کس نگفت پرسپولیس با همین کادرفنی ناجوانمردانه در لیگ سیزدهم نایب‌قهرمان شد؟ (با حرارتی بیشتر) متأسفانه همواره دنبال چنین مسائلی می‌گردیم که… اتفاقاً بنویسید محمد دایی زیر سایه اسم علی دایی مانده است وگرنه لیاقت و شایستگی فراوانی دارد.
باز هم ببخشید، این حرف دل علی دایی است؟
شک نکنید! در این فوتبال که سال‌هاست منِ علی دایی در آن فعالیت می‌کنم، بدون اغراق محمد برادرم یکی از بهترین‌هاست.
بسیار خوب، از زمان بازگشت برانکو به ایران هرگز اظهار‌نظری درباره او نداشتید. آیا می‌تواند در پرسپولیس موفق باشد؟
برانکو بزرگتر و مربی من بوده و همواره احترام خاصی برای ایشان قائل هستم. به نظرم برای موفقیت در باشگاهی مثل پرسپولیس باید یک تیم پشت صحنه قوی به امثال برانکو کمک کند. وقتی در باشگاهی چون پرسپولیس همدلی پشت صحنه و کادرفنی نباشد، برانکو که هیچ، الکس فرگوسن هم نمی‌تواند نتیجه بگیرد.
منظور شما این است که در حال حاضر همدلی و کمک‌های پشت صحنه دیده نمی‌شود؟ یا به عبارت بهتر شایعات مطرح شده مبنی بر اختلافات علی‌اکبر طاهــری و حسین عبدی با برانکو مد‌نظر شماست؟
نه، من کاری به شایعات ندارم و آن را باور هم نمی‌کنم. شاید طی همین ۱۰، ۱۵ روزی که به فوتبال برگشتم برخی وقایع را دنبال می‌کنم. (تمایلی به ادامه بحث نشان نمی‌دهد و خیلی کوتاه می‌‌گوید) انشاءا… برانکو بتواند در پرسپولیس موفق باشد و من هم از ته دل برای او دعا می‌کنم.
علیرضا منصوریان سرمربی نفت تهران چندی پیش در مصاحبه‌ای عنوان کرد که پیام صادقیان بعد از رفتن علی دایی از پرسپولیس بدون پشتیبان شد. تا چه حد نظر او را قبول دارید؟
آن مصاحبه را نخواندم ولی یک چیز‌هایی شنیدم. صادقیان از لحاظ فنی بازیکنی بسیار قوی است که می‌تواند سال‌ها در اروپا بازی کند اما متأسفانه نه پیام قدر خودش را دانست، نه مربیان او!
این مربیان شامل حال علی دایی هم می‌شود؟!
شاید، همگی نتوانستیم به پیام کمک کنیم البته خودش هم قدر خودش را ندانست
به نکته خوبی اشاره کردید. اینکه صادقیان هم قدر خودش را ندانست و به خودش هم این حرف را زدیم و…
بله، متأسفانه پیام در زندگی شخصی‌اش دوستان خوبی انتخاب نکرد اما ما چه کردیم؟ فقط این بچه را تنبیه کردیم. او را محروم کردیم و کاری کردیم روز به روز از سطح اول فوتبــال و استعدادش فاصله بگیرد.
اگر جای برانکو بودید، به جای اخراج، پیام صادقیان را حفظ می‌کردید؟
من جای برانکو نیستم. هرکس صلاح کارش را بهتر می‌داند و نمی‌توان درباره تصمیم یک مربی قضاوت کرد. حالا که این اتفاق افتاده، به پیام صادقیان توصیه می‌کنم از محیط بی‌حاشیه نفت برای اثبات خودش استفاده کند. او در این محیط، با امکانات مناسب، مدیریت و مربی خوب باید خودش را پیدا کرده و ثابت کند فقط پیام صادقیان مقصر نبوده است.
شما در لیگ‌های سیزدهم و چهاردهم دو پدیده به اسامی محمد عباس‌زاده و مهدی طارمی را معرفی کردید. اولی نزول عجیبی داشت و حالا در بلاتکلیفی به سر می‌برد. نگران دومی نیستید؟
من وظیفهام را انجام دادم. این دو نفر را از لیگ یک آوردم و انتقاداتی هم به جان خریدم ولی خوشحالم که با عملکرد فنی خود ثابت کردند علی دایی اشتباه نکرده است. الان هم نمی‌دانم چه شده که عباس‌زاده به این وضعیت رسیده است اما در استعداد او کوچک‌ترین شکی ندارم.
راستی خبر بازگشت محسن قهرمانی به عرصه داوری را شنیدید؟
حتماً کمیته داوران یا دپارتمان داوری صلاح دانسته‌اند که قهرمانی به قضاوت برگردد.
اگر محسن قهرمانی به عنوان داور یکی از مسابقات صبای قم در لیگ پانزدهم انتخاب شد، شما اعتراض نمی‌کنید یا بهتر است بگوییم مشکلی ندارید؟
نه مشکلی با داوری او در بازی‌های صبا ندارم. امیدوارم با قدرت برگردد و اشتباهات گذشته را با قضاوت‌های عادلانه در همه دیدار‌ها (تأکید می‌کند نه فقط بازی‌های صبای قم) جبران کند. برای محسن قهرمانی آرزوی موفقیت می‌کنم. حالا ممکن است هر کس اشتباهی مرتکب شود و ما هم از این قاعده مستثنی نیستیم.
راستی به بایگانی شدن شماره پیراهن بازیکنان بزرگ در پرسپولیس و استقلال اعتقاد دارید؟
نه، موافق نیستم. از نظر من همه بازیکنان و فوتبالیست‌های ایرانی محترم هستند اما ببخشید، شما به من بگویید مگر بزرگتر از مارادونا و پله داریم؟ (منتظر جواب ما نمی‌شود و ادامه می‌دهد) نداریم که! مگر پیراهن شماره ۱۰ پله و مارادونا در سانتوس یا تیم ملی برزیل، ناپولی یا تیم ملی آرژانتین بایگانی شد؟ اگر یک جوان شماره پیراهن بازیکن بزرگ بازنشسته را بپوشد، هیچ اتفاقی نمی‌افتد. به جای آنکه دنبال این چیز‌ها باشیم، بهتر است به رشد فوتبال‌مان کمک کنیم.
ببخشید سؤالات ما کمی پراکنده است اما چاره‌ای نداریم! می‌خواهیم درباره توافق هسته‌ای کشورمان با گروه ۱+۵ بپرسیم.
این یک اتفاق بزرگ و ملی بود که باعث خوشحالی مردم شد. من آدم سیاسی نیستم و از مناسبات سیاسی هم سردرنمی‌آورم اما به خاطر خوشحالی مردم خوشحالم. ضمن آنکه به نوبه خودم هم از گروه مذاکره‌کننده هسته‌ای تشکر می‌کنم و امیدوارم همه چیز خوب و به نفع کشور ایران و مردم پیش برود.
می‌خواهم به دو خاطره شخصی از شما و علی کریمی اشاره کنم. هرگز فراموش نمی‌کنم روزی اگـــر اشتباه نکنم در هتل المپیک خود شما به من گفتید برخی ملی‌پوشان در زمان اردو‌های تیم ملی به اتاق علی کریمی می‌رفتند و او را علیه من تحریک می‌کردند. (سری به نشانه تأیید تکان می‌دهد) آن روز عنوان کردید همان آدم‌ها نزد من می‌آمدند و پشت‌سر کریمی حرف می‌زدند در حالی که همه چیز را می‌دانستم. شما گفتید که علی کریمی از همه آنها صاف و روراست‌تر است و حداقل ظاهر و باطنش یکی است… همین‌طور یک خاطره از علی کریمی دارم. در مقطعی که پرسپولیس با مربیگری شما خوب نتیجه نمی‌گرفت و چند باخت پی‌درپی آورده بودید، بر حسب اتفاق در محوطه بیرونی هتل آزادی به علی کریمی برخورد کردم. علی کریمی در استیل‌آذین توپ می‌زد. جلو رفتم و به او پیشنهاد دادم دسته گلی بخرد و سر تمرین پرسپولیس برود تا به علی دایی و تیم محبوبش روحیه بدهد. آن روز علی کریمی مکثی کرد و گفت که اگر بخواهد این کار را بکند، رسانه‌ها رهایش نخواهند کرد. حتی رو به من کرد و گفت خود شما خبرنگاران هزار تا قصه درست می‌کنید و…
خدا را شکر می‌کنم و وجدانم راحت است که در این چند سال حضور در فوتبال هیچ دعوایی را شروع نکردم. هرگز نشد پشت‌سر کسی حرف بزنم و همین اخلاق را هم می‌پسندیدم. آغاز‌کننده هیچ چالشی نبودم. این بحث قهر و آشتی را هم شما ژورنالیست‌ها راه انداختید!
آقای دایی به ما چه ارتباط دارد؟ چند تا هنر‌پیشه اعلام کردند که قصد دارند در جام ستارگان شما و علی کریمی را آشتی بدهند!
در زندگی و فوتبال چیز‌های مهم‌تر از قهر و آشتی ما دو نفر هم وجود دارد!
جالب است. اتفاقاً عین همین حرف را علی کریمی به ما زد.
گفتم که من شروع‌کننده هیچ دعوایی نبودم. آخرین بار هم در یک برنامه ورزشی صحبت‌های یک نفر علیه دیگری پخش شد تا آن اتفاقات بیفتد. متأسفانه من نمی‌دانم هدف شما (اشاره به نگارنده می‌کند) از مطرح کردن این سؤالات چیست؟ باور کنید دامن زدن به این قهر و آشتی‌ها وقت تلف کردن است و خنده‌دار! یک زمانی ما دو نفر همبازی بودیم، تمام شد و رفت. حالا ممکن است اختلاف نظر داشته باشیم. دلیل ندارد که همه با هم صمیمی باشند. مگر خود شما با همه همکارانتان در خبرورزشی صمیمی هستید؟ طبیعی است که این‌چنین نباشد.
منظورتان از خنده‌دار بودن بحث قهر آشتی چیست؟
آخر مگر فیلم هندی است؟ یعنی چه که ما دو نفر هر روز آشتی کنیم؟ شما به آرشیو روزنامه‌ها یا تلویزیون مراجعه کنید، یک بار هم نخواهید دید که من آغاز کننده دعوا بوده باشم. هرگز به کسی توهین نکردم و همه نیز از دید من محترم هستند البته تا زمانی که بی‌احترامی نبینم. به عبارت بهتر باید بگویم هرکس احترام بگذارد، احترام می‌بیند و همان طور که گفتم همه برایم محترم هستند مگر خلاف آن ثابت شود.
بگذریم، پرسپولیسی‌ترین آدمی که در زندگی دیده‌اید، چه کسی بوده است؟
(بعد از کمی مکث و فکر کردن) خیلی‌ها هستند که زندگی‌شان پرسپولیس است اما به اعتقاد من محمد یوسفی یکی از دوستانم که در دبی زندگی می‌کند، پرسپولیسی‌ترین آدم دنیاست!
شاید کمی کلیشه‌ای باشد اما در پایان می‌خواهیم تیم منتخب تاریخ فوتبال ایران از نگاه علی دایی را بپرسیم.
ببخشید نمی‌توانم به این سؤال پاسخ بدهم. به هر حال من فوتبال‌ها‌ی قبل از انقلاب و قبل‌تر را به خاطر ندارم و اگر اسمی از کسی ببرم، قطعاً در حق دیگران اجحاف می‌شود. به همین دلیل بهتر است شما هم از خیر این سؤال بگذرید! (در همین لحظه نورا دخترش که در طول مصاحبه کنارمان حضور داشت را بغل کرده و از ما خداحافظی می‌کند.)
یادت می‌‌آید تو برف مجبورم می‌کردی تمرین کنم؟!
مهرداد میناوند یکی از معدود فوتبالیست‌های ایرانی است که سابقه بازی در لیگ قهرمانان اروپا را دارد. او که در سال‌های حضورش در اتریش و تیم فوتبال اشتروم گراتس موفق شد در این لیگ معتبر اروپایی بازی کند، بدون هماهنگی قبلی راهی تمرین صبای قم شد تا با اسطوره فوتبال ایران و آقای گل جهان دیداری تازه کند اما این حضور یک اتفاق جالب به همراه داشت و او ژلکو میاچ، مربی سابقش در تیم‌ملی در زمان تومیسلاو ایویچ را هم دید. البته میاچ، میناوندی که نسبت به زمان بازی‌‌اش تغییرات زیادی در ظاهر و رفتار داشته را نشناخت که طبیعی بود. مهرداد هم مجبور شد برای اینکه مربی سابقش او را بشناسد، آدرس بدهد و بگوید: «من زمان اوسیم در تیم اشتروم گراتس بازی می‌کردم و تو هم مربی‌ام در زمان ایویچ بودی، یادت می‌‌آید من را تو برف در اردوی تیم‌ملی تمرین می‌دادی؟» میاچ هم که بعید به نظر می‌رسید یادش آمده باشد فقط سری به علامت تأیید تکان می‌داد و می‌خندید… میاچ در ادامه از شاگرد سابقش پرسید در فوتبال هستی؟ که میناوند پاسخ داد: «بله تو فوتبال هستم. البته کمی دیر شروع کردم و پارسال در لیگ دو بودم. امسال انشاءا… در لیگ یک ادامه می‌دهم و می‌روم جلو!» میناوند که حسابی از دیدن مربی پیشین خود خوشحال شده بود، تأکید کرد آن زمان یکی از بهترین دوران زندگی‌‌اش بود و روزهای خوبی را با میاچ، ایویچ و در ادامه اوسیم (سرمربی اشتروم گراتس) سپری کرده بود.
۱۱۶
خبرورزشی
