با اتمام تعطیلات رسمی و غیررسمی نوروزی، امور کشور عملاً از امروز آغاز شده و فصل دیگری از کارنامه ما ورق خواهد خورد. گذشته از برنامه های فردی، اولویت جمعی دولت و ملت ما در سال ۱۳۹۵ پرداختن به «اقتصاد مقاومتی» است. اما «اقدام و عمل» پسوند مهمی بود که رهبر فرزانه انقلاب برای نام امسال مورد استفاده و تأکید قرار دادند:« اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل». چرا؟
حقیقت آن است که «بهار» و «نوروز» بیش از هر چیز یادآور فرصتی دوباره است. انسان خردمند با نگاهی به گذشته ای که از دست رفته است، و آینده ای که بودنش در آن معلوم نیست، ارزش «نوروز» خود را بهتر درک می کند. ادبیات پرمایه ایرانی که آکنده از غنیمت شماری نوبهار و تشویق به کوششی نو در آن است، برگرفته از همین نکته زیبا است. «اقدام» و «عمل» آشکارترین پیام نوروز است؛ هم برای افراد و هم برای ملت ها.
«فرصت» ها بزرگترین نعمتی است که خداوند در اختیار ما انسان ها نهاده و می نهد؛ مشروط بر آنکه از آن به نیکی و به سرعت بهره برگیریم. اما صد حیف که اولاً فرصت ها بسیار اندک حاصل می شوند و ثانیاً ، ماندگار و همیشگی نیستند. به تعبیر علی علیه السلام:« فرصت ها همچون ابر در گذرند. ازاین رو، آنها را غنیمت بشمارید.»
پس باید قدردان فرصت ها بود و از تضییع آنها به شدت اجتناب کرد که اگر از دست رفتند، کاری جز اندوه و غصه از دست ما برنمی آید :« إِضَاعَهُ الْفُرْصَهِ غُصَّهٌ». غصه و افسوس هم که سودی ندارد.
موقعیت های شغلی از جمله این فرصت ها است که نباید ضایع شود، و تضییع این فرصت به آن است که در انجام وظیفه سستی کنیم یا به کارهای حاشیه ای مشغول شویم. آنها که مسئولیتی می پذیرند باید با همه قدرت به انجام وظیفه و خدمت رسانی مشغول شوند و از سستی در انجام وظیفه و عقب انداختن کارها خودداری نمایند؛ وگرنه فرصتی بی بدیل را تباه ساخته اند.
کارگزاری که وقت خود را صرف کارهایی کند که وظیفه او به شمار نمی رود، و به همین دلیل از انجام وظایف شغلی خود باز ماند، خطاکار و شایسته توبیخ است؛ حتی اگر آن کارها فی نفسه مجاز و خوب هم باشد. کمیل بن زیاد از اصحاب سرّ امیرالمومنین علیه السلام و مورد علاقه و اعتماد شدید آن بزرگوار بود. حضرت او را به دلایلی به عنوان فرماندار منطقه «هیت» منصوب کرد که از آبادی های کشور عراق است. اما او با پرداختن به کار خوبی برای منطقه مجاور، به حوزه مسئولیت خویش آسیب رساند.
امام علیه السلام نامه ای کوتاه به کمیل نوشت و او را مورد عتاب و سرزنش قرار داد و نوشت:« أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّ تَضْیِیعَ الْمَرْءِ مَا وُلِّیَ، وَتَکَلُّفَهُ مَا کُفِیَ، لَعَجْزٌ حَاضِرٌ، وَرَأْیٌ مُتَبَّرٌ»؛ اینکه انسان مسئولیتی که به وی واگذار شده را ضایع کند، و عهده دار کاری شود که وظیفه او نیست، یک ناتوانی آشکار و طرز فکری باطل و هلاک کننده است.
پیام پسوند نام سال جاری غنیمت شمردن مهلت باقیمانده برای خدمت هرچه بیشتر به کشور و مردم است؛ خدمتی که اولویت کنونی اش، پی ریزی جدی و عملی «اقتصاد مقاومتی» است و البته بدون ادامه «همدلی و همزبانی دولت و ملت» ناشدنی است. همه باید دست در دست یکدیگر دهیم و با تجمیع توان ها در مسیری که راهنمای امت تعیین کرده اند فرصت را برای خدمتی هرچه بیشتر و بهتر غنیمت شماریم. این پند سعدی مانند همیشه دلنشین است که می فرماید:
«سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را»
** دکتر محسن اسماعیلی – عضو حقوقدان شورای نگهبان/ منتخب خبرگان رهبری
