وریا غفوری
استقلال فخرالدینی را داد و غفوری را گرفت و حالا بعد از این ۳ بازی می توان گفت نه مهره خاصی را از دست داد و نه مهره خاصی را جذب کرد. غفوری استقلال هیچ شباهاتی به غفوری نفت و ابتدای دوران حضورش در سپاهان و حتی غفوری جام ملتها با پیراهن تیم ملی ندارد. دروازه استقلال همچنان روی اهمال مدافع راستش باز می شود.
رابسون
بهترین خرید استقلال؟ در نگاه اول شاید عجیب باشد ولی رابسون حتی با وجود حضور مگویان هم می تواند بهترین مدافع آبی ها لقب بگیرد. یک بازیکن ۲۲ ساله که شاید بتواند در استقلال این فصل همان نقش موسی کولیبالی فصل قبل استقلال خوزستان را ایفا کند. نوع بازی رابسون ماکت کوچکی از پژمان منتظری است؛ با اعتماد به نفس و بدون زیر توپ زدن های بیهوده.
فرشید باقری
استقلال او را خرید تا یک روزبه چشمی جدید داشته باشد. برایش هم پول خوبی پرداخت کرد ولی باقری تنها بعد از ۲ بازی ثابت کرد هیچ شباهتی به چشمی نداد و آبی ها برای او تقریبا دو برابر ارزش واقعی اش پرداخت کرده اند. یک هافبک دفاعی سر به هوا که بلد نیست بازیکن صاحب توپ را پرس کند و وقتی هم توپ در زمین رقیب است، توجهی به آرایش مردان هجومی حریف جهت استفاده از ضدحملات ندارد.
بختیار رحمانی
رحمانی استقلال همان بازیکن تراکتورسازی و فولاد است ولی ایراد کار اینجا بود و هست که استقلالی ها زیادی از او انتظار داشتند و دارند. رحمانی هرگز جزو سوپراستارهای فوتبال ایران دسته بندی نمی شود و مهمترین عاملی که باعث شده نزد هواداران آبی محبوب باشد، علاقه اش به استقلال بوده و هست. رحمانی هرگز نمی تواند برای استقلال جباری و حتی کرار باشد هرچند برای تیمی که یکی، دو فصل است بازیساز به خودش ندیده، می تواند سورپرایز باشد.
کاوه رضایی
یک پاس گل در بازی اول و یک گل در بازی دوم و چند موقعیت خوب در بازی سوم؛ رضایی تا همین جای کار توانسته نمره قبولی بگیرد. اما اگر فکر می کنیم او می تواند نوعی فرهاد مجیدی باشد، اشتباه می کنیم چون با وجود سرعت بالایش در عبور از مدافعان حریف، در لحظه زدن ضربه نهایی با پایین آوردن بدنش تعادل خود را از بین برده و به نوعی آرش برهانی تبدیل می شود. در هر حال، بعید است کسی جز او بهترین گلزن فصل استقلال شود.
علی قربانی
سالها بود استقلال چنین بازیکنی نداشت. یک بازیکن متبحر در هوا و روی زمین. قاضی روی هوا خوب بود ولی روی زمین از پای راستش نمی توانست استفاده کند. شهباززاده توانایی قربانی روی هوا را نداشت. قربانی می تواند برگ برنده فصل باشد.
آرش افشین
خریدن او ریسکی بود که منصوریان متحملش شد. درباره خوبی و کیفیت افشین، همه گزاره ها را باید با فعل های زمان گذشته به کار برد. برابر صنعت نفت هم دیدیم که افشین به ندرت در جریان بازی قرار می گیرد. خریدن او توسط منصوریان را شاید بتوان وارد فهرست خریدهای سوخته هر فصل آبی ها با حضور هر مربی لقب داد. برای بازی با پیکان هم که از فهرست خط خورد.
میلاد زکی پور
خریدنش یک اشتباه محض بود. استقلال در سمت چپ، امید نورافکن و میثم مجیدی و یعقوب کریمی را داشت و منصوریان نبایستی او را جذب می کرد ولو اینکه زیر ۲۳ سال باشد. استقلال محلی برای تجربه اندوزی جوانان نیست مگراینکه آنها مثل قربانی و صادقی و طالب لو و چند نفر دیگر پرورش یافته خودش باشند. ۵۰۰ دقیقه در یک فصل برای نفت بازی کردن و سپس راهی استقلال شدن، آهن را هم از فرط هیجان کاذب خرد می کند چه برسد به یک بازیکن خیلی جوان.
محمدحسین کنعانی زادگان
یک اشتباه منجر به باز شدن دروازه برابر نفت، دو تکل بد برابر استقلال خوزستان و متعاقبش باز شدن دروازه استقلال، پارگی رباط و از دست دادن فصل و سپس دو جلسه محرومیت انضباطی؛ کنعانی زادگان قطعا بدترین مهره ای بود که منصوریان می توانست بخرد و خرید.
