اگر سروش پرسپولیسی شود، قرمزهای پایتخت با یک تیر، دو نشان زده‌اند؛ اول اینکه خط میانی خود را تقویت کرده‌اند و دوم اینکه خط میانی و قلب تپنده تراکتورسازی را از کار انداخته‌اند. در واقع پرسپولیس با جذب سروش با یک تیر، دو نشان می‌زند یعنی همان کاری که حریف تبریزی با جذب سربازهای پرسپولیس انجام داد. برانکو می‌خواهد با گرفتن ژنرال تیم ژنرال، جواب سرباز‌هایی که آنها از پرسپولیس گرفتند را بدهد.
پرسپولیس با جذب رفیعی در فاز هجومی خیلی تغییر چهره نمی‌دهد چون در واقع سروش به نوعی جانشین عالیشاه می‌شود. فراموش نکنید که پرسپولیس برخلاف تراکتورسازی در لیگ قهرمانان آسیا هم بازی می‌کند و برانکو نیاز دارد تا گاهی اوقات تنوع تاکتیکی ایجاد کند. حالا در چپ امیری و سروش هستند، در راست رضاییان و احمدزاده و در مرکز کامیابی‌نیا و مسلمان. ضمن اینکه برانکو می‌تواند از سروش پشت سر مهاجمان و کمی جلو‌تر از کمال و مسلمان هم بهره ببرد. در دفاع هم مرد کروات به فکر جذب حداقل دو مدافع است. یکی شایان مصلح از سپیدرود رشت و دیگری سیامک کوروشی. البته نام شجاع خلیل‌زاده هم شنیده می‌شود؛ مدافع وسط عصبی سپاهان که فصل بدی را با این تیم اصفهانی سپری کرده است.
تیم برانکو برخلاف استقلال کاملاً در جناحین بالانس است و همین مسئله هواداران پرسپولیس را به قهرمانی در لیگ و البته موفقیت در آسیا امیدوار کرده است. برانکو اگر بتواند سروش را پرسپولیسی کند (و البته اگر او به قطر، چین یا اروپا نرود) به ۹۰ درصد خواسته‌هایش رسیده و پرسپولیسی‌ها هم می‌توانند در نیم‌فصل دوم لیگ و بازی‌های آسیایی فوتبالی تماشاگرپسندتر را از تیم‌شان شاهد باشند.
خبر ورزشی
