قانون موسوم به «موشک‌های بالستیک ایران و اجرای تحریم‌های بین‌المللی» به شماره ۱۶۹۸ در مجلس نمایندگان آمریکا تصویب شد. همزمان با تصویب تحریم ها، جمهوری خواهان حامی ترامپ و دموکرات های حامی اوباما برای نقض برجام هم گام شدند. در این فضا نقش سایر بازیگران بین الملل برای اجرای تعهدات برجام پیش از قبل احساس می شود. تمرکز تحلیل گران بین الملل برای موشکافی رفتار ابهام برانگیز اتحادیه اروپا همچنان در بستری از تضاد و همکاری پیش می رود. به نظر می رسد اگر بازیگران اتحادیه اروپا به‌عنوان یک قدرت منسجم در توازن با دیگر قدرت‌های جهانی شامل آمریکا، روسیه و چین عمل کند، می‌تواند نقش پراهمیتی در ایجاد موزانه‌های قدرتی جهانی داشته باشد. نکته اصلی این است که ممکن است اروپا این جایگاه را در آینده از دست بدهد. چون بریتانیا به‌عنوان یک «قدرت یا نفوذ» بین‌المللی در شرایط مشابه در آینده دیگر عضو اتحادیه اروپا نخواهد بود. تاریخ سیاسی انگلستان نشان می دهد این کشور در راستای اجرای سیاست‌های بین‌المللی بیشتر متمایل به مواضع آمریکای است. در یک نگاه آینده پژوهانه انتظار می رود بریتانیا در این‌گونه معادلات با اتحادیه اروپا رقابت نکند، بلکه به نحوی منافع خود را در همراهی با قافله ژئوپولیتیکی اروپا جست وجو کند.
بنابراین نباید با تکیه بر اطمینان خاطر دادن حمایت های اتحادیه اروپایی از نقض احتمالی برجام توسط امریکا مواضع قدرت ایران در حالت انفعال قرار دهد. در صورت ادامه دادن سیاست های انفعالی اتحادیه اروپا دولتمردان ایرانی باید با تاکید بر توصیه مقام معظم رهبری موضع فعالانه تری را نشان بدهند. بنابراین عدم تعهد به اجرای برجام واکنشی را به دنبال خواهد داشت که با حفظ منافع ملی و ژئوپلیتیکی ایران عواقب آن برعهده ناقص کنندگان برجام خواهد بود.
